Przejdź do zawartości

Ivan Mauger

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ivan Mauger
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Ivan Gerald Mauger

Data i miejsce urodzenia

4 października 1939
Christchurch

Data i miejsce śmierci

16 kwietnia 2018
Gold Coast

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Wielka Brytania
Mistrzostwa świata
złoto 1968[a] żużel, drużynowo
złoto 1971[a] żużel, drużynowo
złoto 1972[a] żużel, drużynowo
srebro 1969[a] żużel, drużynowo
srebro 1970[a] żużel, drużynowo
brąz 1967[a] żużel, drużynowo
Reprezentacja  Nowa Zelandia
Mistrzostwa świata
złoto 1968 żużel, indywidualnie
złoto 1969 żużel, indywidualnie
złoto 1970 żużel, pary
złoto 1970 żużel, indywidualnie
złoto 1971 long track, indywidualnie
złoto 1972 long track, indywidualnie
złoto 1972 żużel, indywidualnie
złoto 1976 long track, indywidualnie
złoto 1977 żużel, indywidualnie
złoto 1979 żużel, indywidualnie
złoto 1979 żużel, drużynowo
srebro 1971 żużel, pary
srebro 1971 żużel, indywidualnie
srebro 1972 żużel, pary
srebro 1973 żużel, indywidualnie
srebro 1974 żużel, indywidualnie
srebro 1974 long track, indywidualnie
srebro 1975 long track, indywidualnie
srebro 1978 żużel, pary
srebro 1981 żużel, pary
brąz 1967 żużel, indywidualnie
brąz 1974 żużel, pary
brąz 1984 żużel, pary

Ivan Gerald Mauger[1] (ur. 4 października 1939 w Christchurch, zm. 16 kwietnia 2018 w Gold Coast[2][3]) – nowozelandzki żużlowiec, występujący również na długim torze.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Kariera sportowa

[edytuj | edytuj kod]

Mauger był uczniem Jacka Younga. Nowozelandczyk był sześciokrotnym indywidualnym mistrzem świata na żużlu. Czternaście razy wystąpił w finałach IMŚ.

Był ośmiokrotnie finalistą drużynowych mistrzostw świata, w tym siedmiokrotnie reprezentował Wielką Brytanię. Zdobył cztery złote, dwa srebrne i jeden brązowy medal. W barwach Nowej Zelandii wywalczył jeden złoty medal. Czternaście razy uczestniczył w turniejach mistrzostw świata par, na których zdobył dwa złote, cztery srebrne i dwa brązowe medale.

Pięciokrotnie stawał na podium mistrzostw świata na długim torze. W 1971 roku w Oslo, w 1972 roku w Mühldorfie i w 1976 roku w Mariańskich Łaźniach wywalczył złote medale w tej konkurencji. Zdobył srebrne medale w 1974 roku w Scheeßel i w 1975 roku w Radgonie.

Mauger był czterokrotnie indywidualnym mistrzem Wielkiej Brytanii, dwukrotnie wywalczył złoty medal w indywidualnych mistrzostwach Nowej Zelandii.

W wieku 46 lat Mauger zakończył karierę sportową, która trwała 30 lat. Z kibicami pożegnał się także w Polsce. Pożegnalne turnieje zorganizowane były w Gnieźnie i Lesznie.

Był prekursorem używania przez zawodników kamperów i jako pierwszy malował żużlowe skóry w barwne wzory.

Powszechnie uważany za jednego z najwybitniejszych żużlowców w historii dyscypliny[4][5].

Emerytura sportowa

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery Mauger zajmował się promowaniem żużla. W Malezji otworzył klinikę żużlową[6]. Organizował też turnieje z udziałem czołowych żużlowców świata na torach w Australii i Nowej Zelandii – coroczny cykl Ivan Mauger Golden Helmet Series[6]. Jeszcze w wieku 69 lat ścigał się na torze i potrafił zwyciężać ze znacznie młodszymi rywalami. Był on autorem kilku książek o tematyce żużlowej. Przez FIM został uhonorowany Medalem Zasługi dla Motocyklizmu[6].

Mauger był założycielem „Ivan Mauger Academy of Excellents”, która siedziby ma w Nowej Zelandii, Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii[6]. Pod jego okiem trenowali tacy zawodnicy jak: Hans Nielsen (czterokrotny mistrz świata), Ole Olsen (trzykrotny mistrz świata), Jason Crump (trzykrotny mistrz świata), Billy Hamill i Mark Loram (złoci medaliści w 1996 i 2000 r.), Leigh Adams (srebrny i brązowy medalista mistrzostw świata) oraz Peter Collins (jeden z najlepszych brytyjskich żużlowców w historii).

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Ojciec Kima Maugera, również żużlowca.

Był abstynentem. W ostatnich latach życia cierpiał na afazję i zaburzenia poznawcze. Rodzina, nie mając funduszy na kosztowne leczenie, wyprzedała wszystkie jego trofea i pamiątki sportowe[7].

Przynależność klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Wielka Brytania

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Indywidualne mistrzostwa świata
  • 1966Szwecja Göteborg – 4. miejsce (11 pkt)
  • 1967Wielka Brytania Londyn – 3. miejsce (13 pkt)
  • 1968Szwecja Göteborg – 1. miejsce (15 pkt)
  • 1969Wielka Brytania Londyn – 1. miejsce (14 pkt)
  • 1970Polska Wrocław1. miejsce (15 pkt)
  • 1971Szwecja Göteborg – 2. miejsce (12+3 pkt)
  • 1972Wielka Brytania Londyn – 1. miejsce (13+3 pkt)
  • 1973Polska Chorzów – 2. miejsce (13+u pkt)
  • 1974Szwecja Göteborg – 2. miejsce (11+3 pkt)
  • 1975Wielka Brytania Londyn – 4. miejsce (12+2 pkt)
  • 1976Polska Chorzów – 4. miejsce (11 pkt)
  • 1977Szwecja Göteborg – 1. miejsce (14 pkt)
  • 1978Wielka Brytania Londyn – 8. miejsce (8 pkt)
  • 1979Polska Chorzów – 1. miejsce (14 pkt)
Drużynowe mistrzostwa świata
Mistrzostwa świata par
Indywidualne mistrzostwa świata na długim torze
  • 19711. miejsce
  • 19721. miejsce
  • 1974 – 2. miejsce
  • 1975 – 2. miejsce
  • 19761. miejsce
  • 1977 – 8. miejsce
  • 1978 – 4. miejsce
  • 1979 – 11. miejsce
  • 1980 – 7. miejsce
  • 1981 – 10. miejsce
  • 1982 – 6. miejsce
Indywidualne mistrzostwa Nowej Zelandii
  • złoto: 1974, 1981
  • srebro: 1959
  • brąz: 1979
Indywidualne mistrzostwa Wielkiej Brytanii
  • złoto: 1968, 1970, 1971, 1972
  • srebro: 1966, 1967

Nagrody i uhonorowania

[edytuj | edytuj kod]
  • 1969: Sportowiec roku w Wielkiej Brytanii (4. miejsce)
  • 1970: Sportowiec roku w Wielkiej Brytanii (3. miejsce)
  • 1970: Sportowiec roku w Canterbury
  • 1971: Sportowiec roku w Wielkiej Brytanii (4. miejsce)
  • 1971: Sportowiec roku w Canterbury
  • 1972: Sportowiec roku w Wielkiej Brytanii (2. miejsce)
  • 1972: Sportowiec roku w Canterbury
  • 1973: Sportowiec roku w Wielkiej Brytanii (3. miejsce)
  • 1977: Sportowiec roku w Nowej Zelandii
  • 1978: Sportowiec roku w Nowej Zelandii
  • 1979: Sportowiec roku w Nowej Zelandii
  • 1970–1980: Człowiek dekady według British Motorcycle News
  • 1985: honorowy mieszkaniec Gniezna
  • 1985: honorowy ambasador sportowy Nowej Zelandii
  • 1990: wprowadzenie do galerii sław Nowej Zelandii
  1. a b c d e f W latach 1962–1973 w DMŚ pod flagą Wielkiej Brytanii startowali zawodnicy Wspólnoty Narodów.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Phil Shaw: Ivan Mauger: New Zealand speedway legend who won six world titles. independent.co.uk, 2018-04-19. [dostęp 2018-04-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-20)]. (ang.).
  2. Robert Borowy: Żałoba przykryła światowy żużel. Odszedł mistrz nad mistrzami. przegladsportowy.pl, 2018-04-16. [dostęp 2018-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-20)]. (pol.).
  3. Speedway’s greatest – Ivan Mauger remembered. gisborneherald.co.nz, 2018-04-17. [dostęp 2018-04-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-20)]. (ang.).
  4. Mariusz Osmęda, Żużel. John Titman: Mauger uczył profesjonalizmu [online], PoBandzie - Portal Sportowy, 6 stycznia 2023 [dostęp 2023-10-04] (pol.).
  5. Telewizja Polska S.A, Nie żyje sześciokrotny mistrz świata – Ivan Mauger [online], sport.tvp.pl, 16 kwietnia 2018 [dostęp 2023-10-04] (pol.).
  6. a b c d Arkadiusz Adamczyk: To był Ivan Wielki! Legenda kończy dziś 77 lat. przegladsportowy.pl, 2016-10-04. [dostęp 2018-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-16)].
  7. Mateusz Puka, Odszedł arcymistrz, w: Przegląd Sportowy, 17.4.2018, s. 15.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]