Przejdź do zawartości

Język dakota

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dakota
Obszar

Stany Zjednoczone (Nebraska, Minnesota, Dakota Północna, Dakota Południowa, Montana), Kanada

Liczba mówiących

ok. 26 tys.

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
UNESCO 2 wrażliwy
Kody języka
ISO 639-2 dak
ISO 639-3 dak
GOST 7.75–97 сиу 603
Dialekty
ISO 639-3: lkt – lakota
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język dakota albo siouański (właściwy) (ang. Sioux) – język z rodziny siouańskiej, używany przez ok. 26 tys. Dakotów w amerykańskich stanach Nebraska, Minnesota, Dakota Północna, Dakota Południowa i Montana oraz w Kanadzie. Dzieli się na trzy główne zespoły dialektów:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ullrich, Jan: New Lakota Dictionary (Incorporating the Dakota Dialects of Yankton-Yanktonai and Santee-Sisseton); Lakota Language Consortium, 2008; 0-9761082-9-1
  2. Krystyna i Alfred Szklarscy; Złoto Gór Czarnych - Ostatnia walka Dakotów; Wydawnictwo Śląsk, 1980; 83-216-0289-4