Przejdź do zawartości

Język kusajski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kosrae
Obszar

Kosrae (Mikronezja)

Liczba mówiących

8 tys. (2001)[1]

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
UNESCO 4 poważnie zagrożony
Ethnologue 2 prowincjonalny
Kody języka
ISO 639-2 kos
ISO 639-3 kos
IETF kos
Glottolog kosr1238
Ethnologue kos
GOST 7.75–97 кус 353
WALS kos
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język kusajski[2][3][4] (kosrae, kusaie) – język austronezyjski z grupy języków mikronezyjskich, używany na wyspie Kosrae w archipelagu Karolinów w Mikronezji[1]. W 2001 r. miał w tym kraju 8 tys. użytkowników[1].

W użyciu jest także język angielski[4]. W kusajskim zaznaczyły się wpływy leksykalne japońskiego i angielskiego[5].

Pierwsze dane nt. języka kusajskiego (o charakterze leksykalnym) ukazały się w 1825 r.[6] W II poł. XX w. został opisany w postaci opracowania gramatycznego (1975)[7] i słownika (1976)[8].

Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1]. W 1977 r. wprowadzono nowy system pisowni. „Kusaie” to starsza forma zapisu nazwy „kosrae”[9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Kosraean, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 17, Dallas: SIL International, 2013–2014 [dostęp 2014-09-25] [zarchiwizowane z adresu 2014-09-25] (ang.).
  2. Krystyna Damm, Aldona Mikusińska (red.), Ludy i języki świata, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000 (PWN Leksykon), s. 119, ISBN 83-01-13070-9, OCLC 830240260 (pol.).
  3. Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, s. 89, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).
  4. a b Kosrae, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2022-08-15] [zarchiwizowane z adresu 2022-08-15].
  5. Lee 1976 ↓, 8. Borrowed words, s. xv.
  6. Lee, Cornelius i Asher 1975 ↓, s. 1.
  7. Lee, Cornelius i Asher 1975 ↓.
  8. Lee 1976 ↓.
  9. Lee 1976 ↓, s. vii.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]