Przejdź do zawartości

Jan Poliński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Poliński
Data i miejsce urodzenia

22 lutego 1907
Warszawa

Data i miejsce śmierci

30 września 1977
Warszawa

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski (1937)

Dziedzina sztuki

grafika artystyczna, architektura wnętrz

Grób Jana Polińskiego na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Jan Poliński (ur. 22 lutego 1907 w Warszawie, zm. 30 września 1977 tamże) – polski artysta grafik, architekt wnętrz[1].

Życie i twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Państwowego Gimnazujum im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1926)[2] i Wydziału Architektury Uniwersytetu Warszawskiego (dyplom inżyniera architekta, 1937)[1]. W okresie dwudziestolecia międzywojennego prowadził samodzielną praktykę w zakresie projektowania wnętrz i wystaw, działał jako grafik, uczestniczył w licznych konkursach na plakaty[1]. W latach 30. XX wieku związany politycznie z Ruchem Narodowo-Radykalnym „Falanga”, przyjaciel Bolesława Piaseckiego[1]. W 1939 był redaktorem czasopisma „Architektura i Budownictwo[1]. W 1939, zmobilizowany do wojska, brał udział w kampanii wrześniowej jako podporucznik 1 Pułku Artylerii Przeciwlotniczej, uczestniczył w obronie Warszawy-Okęcia, Lublina, Łucka i Stanisławowa[1]. Uciekł z obozu internowania na Węgrzech, przedostał się do Francji, a następnie służył w Polskich Siłach Zbrojnych w Wielkiej Brytanii, gdzie zorganizował samodzielny referat propagandy i oświaty I Korpusu Polskiego[1]. Współorganizował polski wydział architektury na Uniwersytecie w Liverpoolu[1].

W 1947 powrócił do Polski, po czym kontynuował działalność jako projektant i architekt wnętrz[1]. Do połowy 1955 pracował w Przedsiębiorstwie Projektowania Budownictwa Miejskiego „Miastoprojekt-Stolica”, później na różnych stanowiskach w przedsiębiorstwach podległych Zjednoczonym Zespołom Gospodarczym „Inco”[1]. Zaprojektował m.in. wnętrza Banku Handlowego w Warszawie, gabinety dyrektorskie i pomieszczenia biurowe Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, meble dla biur „Orbisu”, sklepu muzycznego i tekstylnego na placu Konstytucji oraz meble dla apteki przy ul. Marszałkowskiej 62 w Warszawie[1]. Uczestniczył w tworzeniu wystroju wnętrz Centralnego Domu Towarowego w Warszawie (CDT): zaprojektował wnętrza i meble dla pięter typowych, kawiarni na antresoli, restauracji i dancingu „Stolica” na VI piętrze[1].

Był członkiem Stowarzyszenia Architektów Polskich[3]. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 17, rząd 1, miejsce 5, 6)[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l Jan Poliński, [w:] Internetowy Polski Słownik Biograficzny [online], Filmoteka Narodowa – Instytut Audiowizualny [dostęp 2024-04-17]. Wersja drukowana: Polski Słownik Biograficzny, t. XXVII, Instytut Historii PAN, 1982–1983.
  2. Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1926. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2024-04-17].
  3. Jan Poliński. archimemory.pl. [dostęp 2024-04-17].
  4. Cmentarz Stare Powązki: POLIŃSCY, GRABOWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2024-04-17].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]