Przejdź do zawartości

Jelena Nikitina

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jelena Nikitina
Ilustracja
Nikitina (2020)
Data i miejsce urodzenia

2 listopada 1992
Moskwa

Reprezentacja

 Rosja
BFR (MŚ 2021)
ROC (ZIO 2022)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Rosja
Igrzyska olimpijskie
brąz Soczi 2014 Kobiety
Mistrzostwa świata
srebro Igls 2016 Drużynowo
brąz Igls 2016 Kobiety
Mistrzostwa Europy
złoto Igls 2013 Kobiety
złoto Igls 2018 Kobiety
złoto Sigulda 2020 Kobiety
złoto Winterberg 2021 Kobiety
srebro Igls 2019 Kobiety
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Igls 2013 Kobiety
Puchar Świata
złoto 1. miejsce
2018/2019
brąz 3. miejsce
2019/2020
brąz 3. miejsce
2021/2022
Reprezentacja Rosyjska Federacja Bobslei
Mistrzostwa świata
brąz Altenberg 2021 Kobiety
brąz Altenberg 2021 Drużynowo

Jelena Walerjewna Nikitina (ros. Елена Валерьевна Никитина; ur. 2 listopada 1992 w Moskwie) – rosyjska skeletonistka, brązowa medalistka olimpijska i dwukrotna medalistka mistrzostw świata.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy sukces w karierze osiągnęła w 2013 roku, kiedy zdobyła złoty medal na mistrzostwach świata juniorów w Igls. W zawodach tych wyprzedziła Austriaczkę Janine Flock oraz brązowe medalistki: Niemkę Anję Huber i swą rodaczkę – Olgę Potylicyną. Był to pierwszy w historii złoty medal ME dla Rosji. Parę dni później po raz pierwszy stanęła na podium zawodów Pucharu Świata, wygrywając przed Noelle Pikus-Pace z USA i kolejną Rosjanką, Mariją Orłową. Było to jednak jej jedyne podium w sezonie 2012/2013, który ukończyła na osiemnastym miejscu.

W 2014 roku wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Soczi, gdzie zajęła trzecie miejsce. W zawodach tych lepsze były tylko Brytyjka Elizabeth Yarnold i Noelle Pikus-Pace. Nikitina zdobyła tym samym pierwszy w historii medal olimpijski dla Rosji w skeletonie w rywalizacji kobiet. W listopadzie 2017 roku została zdyskwalifikowana (a co za tym idzie pozbawiona medalu olimpijskiego) z uwagi na stosowanie niedozwolonych środków dopingujących[1]. Jednakże na początku 2018 roku została oczyszczona ze wszelkich zarzutów przez Sportowy Sąd Arbitrażowy, co skutkowało przywróceniem medalu[2]. W kolejnym roku wypadła słabiej: na mistrzostwach Europy w Igls była dziewiąta, a podczas mistrzostw świata w Winterbergu nie ukończyła rywalizacji. Kolejne sukcesy osiągnęła na mistrzostwach świata w Igls w 2016 roku, gdzie zdobyła dwa medale. Najpierw zajęła trzecie miejsce indywidualnie, ulegając tylko Niemce Tinie Hermann i Janine Flock. Następnie wraz z kolegami i koleżankami z reprezentacji zdobyła brązowy medal w zawodach drużynowych. W sezonie 2018/2019 wygrała klasyfikację generalną Pucharu Świata. Sezon później w tej samej klasyfikacji zajęła trzecie miejsce. W lutym 2020 roku wywalczyła złoty medal podczas mistrzostw Europy w Siguldzie, by rok później obronić tytuł na zawodach w Winterbergu. W lutym 2021 roku zdobyła brązowe medale indywidualnie oraz w drużynie podczas mistrzostw świata w Altenbergu.

Ważniejsze osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]

Pojedyncze turnieje

[edytuj | edytuj kod]
Turniej Rok Miejsce Wynik Źródło
Mistrzostwa Europy 2013 1. miejsce 2 ślizgi: 1:50,46 [potrzebny przypis]
Igrzyska Olimpijskie 2014 3. miejsce 4 ślizgi: 3:54,30 [3]
Mistrzostwa Europy 2015 9. miejsce
Mistrzostwa świata 2016 3. miejsce 4 ślizgi: 3:37,09 [4]
Mistrzostwa świata 2016 2. miejsce Drużyna mieszana: 3:32,12 [5]
Mistrzostwa Europy 2016 8. miejsce
Mistrzostwa świata 2017 9. miejsce
Mistrzostwa świata 2017 5. miejsce Drużyna mieszana
Mistrzostwa Europy 2017 13. miejsce
Mistrzostwa Europy 2018 1. miejsce
Mistrzostwa Europy 2019 2. miejsce
Mistrzostwa świata 2019 5. miejsce
Mistrzostwa Europy 2020 1. miejsce
Mistrzostwa świata 2020 5. miejsce
Mistrzostwa Europy 2021 1. miejsce
Mistrzostwa świata 2021 3. miejsce
Mistrzostwa Europy 2022 6. miejsce
Igrzyska Olimpijskie 2022 16. miejsce 4 ślizgi: 4:10,87

Klasyfikacje generalne

[edytuj | edytuj kod]
Turniej Sezon Miejsce Punkty Miejsca na podium Źródło
Puchar Świata 2012/2013 18. miejsce 934 pkt 1. miejsce: Igls [6]
Puchar Świata 2013/2014 13. miejsce 934 pkt 2. miejsce: Calgary [7]
Puchar Świata 2014/2015 17. miejsce 696 pkt 3. miejsce: Altenberg [8]
Puchar Świata 2015/2016 18. miejsce 552 pkt
Puchar Świata 2016/2017 14. miejsce 814 pkt
Puchar Świata 2017/2018 4. miejsce 1306 pkt 1. miejsca: Park City, Igls
3. miejsce: Winterberg
Puchar Świata 2018/2019 1. miejsce 1663 pkt 1. miejsca: Sigulda, Altenberg. Lake Placid
2. miejsca: Igls, Sankt Moritz
Puchar Świata 2019/2020 3. miejsce 1595 pkt 1. miejsca: Lake Placid, La Plagne, Sigulda
3. miejsca: Königssee
Puchar Świata 2020/2021 6. miejsce 1221 pkt 1. miejsca: Igls, Winterberg, Igls
2. miejsca: Sigulda
Puchar Świata 2021/2022 3. miejsce 1458 pkt 1. miejsca: Igls, Igls
3. miejsca: Winterberg

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Decision Disciplinary Commision-Decision-Operative-Part_Elena_Nikitina. olympics.org. [dostęp 2017-12-04]. (ang.).
  2. Rosjanie oczyszczeni z zarzutów o stosowanie dopingu. sportsinwinter.pl. [dostęp 2019-02-23]. (pol.).
  3. Sochi 2014 Skeleton,individual women FINAL STANDING. olympic.org. [dostęp 2016-02-21]. (ang.).
  4. World Championship. ibsf.org. [dostęp 2016-02-21]. (ang.).
  5. Mixed team results. ibsf.org. [dostęp 2016-02-21]. (ang.).
  6. Standings. ibsf.org. [dostęp 2016-02-21]. (ang.).
  7. Standings. ibsf.org. [dostęp 2016-02-21]. (ang.).
  8. Standings. ibsf.org. [dostęp 2016-02-21]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]