Przejdź do zawartości

Johnny Ekström

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Johnny Ekström
Data i miejsce urodzenia

5 marca 1965
Örgryte

Wzrost

188 cm

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1984–1986 IFK Göteborg 42 (18)
1986–1988 Empoli FC 53 (8)
1988–1989 Bayern Monachium 23 (7)
1989–1991 AS Cannes 32 (4)
1991–1993 IFK Göteborg 40 (21)
1993 Reggiana 9 (1)
1994 Real Betis 7 (2)
1994–1995 Dynamo Drezno 30 (7)
1995–1997 Eintracht Frankfurt 34 (7)
1998 IFK Göteborg 8 (0)
W sumie: 278 (75)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1986–1995  Szwecja 47 (13)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Johnny Ekström (ur. 5 marca 1965 w Örgryte) – piłkarz szwedzki grający na pozycji napastnika.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Ekström wychował się w klubie IFK Göteborg. Już w 1984 roku zadebiutował w jego barwach w pierwszej lidze szwedzkiej, ale rozegrał tylko jedno spotkanie mając mały udział w wywalczeniu mistrzostwa kraju. W 1985 roku strzelił 5 goli w lidze, a w 1986 z 13 golami na koncie został królem strzelców Allsvenskan. Z IFK dotarł też do finału Pucharu Szwecji.

Latem 1986 roku Ekström po raz pierwszy wyjechał do zagranicznego klubu i został piłkarzem włoskiego Empoli FC. Przez rok strzelił trzy gole pokonując bramkarzy Fiorentiny (1:0), Interu Mediolan (1:2) i Ascoli Calcio (1:0). Z kolei w kolejnym sezonie zaliczył pięć trafień strzelając gole Juventusowi (1:0), SSC Napoli (1:2), Romie (2:1), Sampdorii (2:2) oraz Pescarze Calcio (3:2). Empoli zajęło jednak ostatnie miejsce i spadło do Serie B.

W 1988 roku Ekström przeszedł do niemieckiego Bayernu Monachium. W zespole prowadzonym przez Juppa Heynckesa zadebiutował 23 lipca w wygranym 3:0 domowym meczu z Eintrachtem Frankfurt i w debiucie zdobył gola. W sezonie pełnił rolę rezerwowego dla pary napastników Jürgen WegmannRoland Wohlfarth. Rozegrał 23 spotkania, w których zdobył 7 goli (także z VfB Stuttgart, 1. FC Kaiserslautern, Bayerem Uerdingen, ponownie ze Stuttgartem, Borussią Mönchengladbach i ponownie z Uerdingen), a Bayern został mistrzem Niemiec i dotarł do półfinału Pucharu UEFA.

W 1989 roku po zdobyciu mistrzostwa kraju Szwed trafił do Francji i został zawodnikiem AS Cannes. Tam jednak przegrał rywalizację o miejsce w ataku z Yannickiem Stopyrą i Brunem Bellone. W Ligue 1 grał półtora roku, a w 1991 wrócił do IFK. W tym samym roku oraz w 1993 wywalczył dwa mistrzostwa Szwecji. W tym pierwszym przypadku zdobył także krajowy puchar.

Latem 1993 Ekström ponownie zaczął grać w Serie A. Przez pół roku zdobył tylko jednego gola w barwach Reggiany, a w trakcie sezonu odszedł do Realu Betis. W 1994 został piłkarzem Dynama Drezno, jednak jego 7 zdobytych goli nie pomogło Dynamu w utrzymaniu w lidze. Następnie przeszedł do Eintrachtu Frankfurt, ale przez dwa sezony był tam rezerwowym. W 1998 roku wrócił do IFK, a po rozegraniu 8 spotkań zakończył piłkarską karierę.

Sezon Klub Kraj Rozgrywki Mecze Bramki
1984 IFK Göteborg Szwecja  Allsvenskan 1 0
1985 IFK Göteborg Szwecja  Allsvenskan 17 5
1986 IFK Göteborg Szwecja  Allsvenskan 24 13
1986/87 Empoli FC Włochy  Serie A 24 3
1987/1988 Empoli FC Włochy  Serie A 29 5
1988/1989 Bayern Monachium Niemcy  Bundesliga 23 7
1989/1990 AS Cannes Francja  Ligue 1 22 4
1990/1991 AS Cannes Francja  Ligue 1 10 0
1991 IFK Göteborg Szwecja  Allsvenskan 10 6
1992 IFK Göteborg Szwecja  Allsvenskan 26 13
1993 IFK Göteborg Szwecja  Allsvenskan 4 2
1993/1994 Reggiana Włochy  Serie A 9 1
1993/1994 Real Betis Hiszpania  Primera Division 7 2
1994/1995 Dynamo Drezno Niemcy  Bundesliga 30 7
1995/1996 Eintracht Frankfurt Niemcy  Bundesliga 16 2
1996/1997 Eintracht Frankfurt Niemcy  Bundesliga 18 5
1998 IFK Göteborg Szwecja  Allsvenskan 8 0

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Szwecji Ekström zadebiutował 1 maja 1986 roku w zremisowanym 0:0 towarzyskim spotkaniu z Grecją. W 1990 roku został powołany przez selekcjonera Ollego Nordina do kadry na Mistrzostwa Świata we Włoszech. Tam wystąpił we dwóch spotkaniach grupowych: przegranych po 1:2 ze Szkocją oraz z Kostaryką, w którym zdobył gola numer 1400 w historii mistrzostw świata. W 1992 roku zajął ze Szwecją 3. miejsce na Euro 92. Jego dorobek na tym turnieju to trzy mecze: z Danią (1:0), z Anglią (2:1) oraz w półfinale z Niemcami (2:3). W drużynie „Trzech Koron” występował do 1995 roku. Łącznie rozegrał w niej 47 meczów i zdobył 13 bramek.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]