Przejdź do zawartości

José Zalazar

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
José Zalazar
Pełne imię i nazwisko

José Luis Zalazar Rodríguez

Data i miejsce urodzenia

26 października 1963
Montevideo

Wzrost

179 cm

Pozycja

pomocnik (rozgrywający)

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1982–1986 CA Peñarol
1986–1987 Tecos UAG Guadalajara ? (23)
1987–1988 Cádiz CF 33 (6)
1988–1989 Tecos UAG Guadalajara ? (30)
1989–1990 Espanyol Barcelona 16 (1)
1990–1996 Albacete Balompié 218 (72)
1996–1997 Racing Santander 39 (4)
1997–1998 Club Nacional de Football ? (1)
1998 CA Bella Vista 13 (3)
1998–1999 Albacete Balompié 12 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1984–1993 Urugwaj 29 (4)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

José Luis Zalazar Rodríguez (ur. 26 października 1963) – piłkarz urugwajski noszący przydomek El Oso (Niedźwiedź), pomocnik. Wzrost 179 cm, waga 78 kg.

Zalazar rozpoczął karierę piłkarską w 1982 roku w klubie CA Peñarol, z którym dotarł do finału Copa Libertadores 1983. W reprezentacji Urugwaju zadebiutował 13 czerwca 1984 w wygranym 2:0 meczu z Anglią. W 1985 dotarł z Peñarolem do półfinału turnieju Copa Libertadores 1985, zdobył także w 1985 i 1986 tytuł mistrza Urugwaju. Następnie wziął udział w finałach mistrzostw świata w 1986 roku, gdzie Urugwaj dotarł do 1/8 finału. Zagrał w drugiej połowie przegranego 1:6 meczu z Danią.

Po mistrzostwach Zalazar przeniósł się do Meksyku, by grać w klubie Universidad Autónoma de Guadalajara. Już w pierwszym roku zdobył 23 gole i został królem strzelców ligi meksykańskiej. Przeniósł się na jeden sezon do Hiszpanii, do klubu Cádiz CF, po czym znów wrócił do Meksyku, do klubu UAG.

W 1989 Zalazar ponownie wyjechał do Hiszpanii, tym razem do klubu Espanyol Barcelona. Po roku przeszedł do klubu Albacete Balompié, w którym rozegrał 6 sezonów, będąc częścią drużyny, która zyskała sobie miano Queso Mecánico (mechaniczny ser). Zalazar przybył do Albacete w sezonie 1990/91, w którym klub ten wywalczył awans do Primera División. Duży w tym udział miały 2 bramki zdobyte przez Zalazara w meczu z UD Salamanca[1]

W sezonie 1991/92 Zalazar rozegrał w lidze 38 meczów i strzelił 13 bramek, pomagając drużynie Albacete nie tylko utrzymać się w lidze, ale nawet zająć 7. miejsce – najwyższe w historii klubu. W sezonie tym Zalazar za swoją grę otrzymał Trofeo EFE, przyznawane najlepszym graczom iberoamerykańskim ligi hiszpańskiej przez agencję informacyjną EFE[2].

W klubie Albacete Zalazar rozegrał 180[3] meczów i zdobył 57[4] bramek, co zapewniło mu pozycję klubowego lidera wszech czasów jeśli chodzi o liczbę występów w meczach pierwszoligowych.

Rozegrał 6 meczów w eliminacjach do finałów mistrzostw świata w 1994 roku. Były to ostatnie mecze Zalazara w barwach reprezentacji Urugwaju.

Po tym, jak w sezonie 1995/96 Albacete spadł do drugiej ligi (Segunda División), Zalazar odszedł z klubu, by w sezonie 1996/97 grać w barwach zespołu Racing Santander. W 1997 roku wrócił do Urugwaju, gdzie grał w klubie Club Nacional de Football, w którego składzie grał w turnieju Copa Libertadores 1998. Następnie przeniósł się do klubu CA Bella Vista.

Po krótkiej przerwie Zalazar ponownie przybył do Hiszpanii, by w sezonie 1998/99 pomóc klubowi Albacete utrzymać się w drugiej lidze.

Nigdy nie wziął udziału w turnieju Copa América.

Zalazar od 1984 do 19 września 1993 rozegrał w reprezentacji Urugwaju 29 meczów i zdobył 4 bramki[5]. Przez całą swoją karierę grał jako pomocnik (na ogół jako rozgrywający). Znany był z bardzo silnych i precyzyjnych strzałów oddanych prawą nogą, na skutek czego zdobył wiele bramek z dystansu, szczególnie z rzutów wolnych[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b José Luis Zalazar [online], web.archive.org [dostęp 2017-11-24].
  2. Premio trofeo EFE – Semblanza. [dostęp 2008-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-29)].
  3. http://web.archive.org/web/20030928044004/http://www.lfp.es/publicaciones/lfp2001.pdf
  4. Orange:: página de error. [dostęp 2008-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-11-21)].
  5. Uruguay – Record International Players

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]