Przejdź do zawartości

Julius Friedrich Cohnheim

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Julius Friedrich Cohnheim
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 lipca 1839
Demmin

Data i miejsce śmierci

15 sierpnia 1884
Lipsk

profesor nauk medycznych
Specjalność: patologia
Alma Mater

Uniwersytet w Marburgu
Uniwersytet w Berlinie

Profesura

1868

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet w Kilonii
Königliche Universität Breslau
Uniwersytet w Lipsku

Julius Friedrich Cohnheim (ur. 20 lipca 1839 w Demmin, zm. 15 sierpnia 1884 w Lipsku) – niemiecki lekarz i patolog żydowskiego pochodzenia.

Studiował medycynę na uniwersytetach w Würzburgu, Marburgu i Berlinie, gdzie w 1861 roku obronił pracę na temat ropienia błon surowiczych. Był profesorem na kilku niemieckich uczelniach (Kilonia, Wrocław, Lipsk)[1]. Zajmował się patologią i przedstawił pogląd, że ropa w przebiegu procesów zapalnych powstaje z gromadzących się z krążącej krwi leukocytów (diapedeza). Jego najważniejsze dzieło to praca Über Entzündung und Eiterung (1867).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]