Przejdź do zawartości

Karabin peryskopowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Amerykański karabin Springfield M1903 z peryskopem
Żołnierz Australian Light Horse w okopie z karabinem peryskopowym podczas bitwy o Gallipoli

Karabin peryskopowy (ang. Periscope rifle) – karabin połączony z peryskopem wynaleziony w maju 1915 przez starszego szeregowego Williama Beecha, Australijczyka z 2. Batalionu 1. Australijskich Sił Imperialnych[1]. W peryskopy wyposażano także karabiny maszynowe[2].

Po raz pierwszy na szeroką skalę zaczęto korzystać z karabinu peryskopowego w czasie I wojny światowej podczas bitwy o Gallipoli, gdzie linie okopów były często bardzo blisko siebie (w miejscu zwanym Quinn′s Post zaledwie 50 metrów) – stwarzało to problem, ponieważ okopy wojsk tureckich były wyżej położone, co utrudniało żołnierzom ententy obserwację i ostrzał przeciwnika[1].

Budowa i produkcja

[edytuj | edytuj kod]

Górne lustro peryskopu zostało zamontowane wzdłuż celownika karabinu co w połączeniu z dolnym lustrem, w które zaglądał strzelec, dawało mu pole widzenia. Czasami karabin peryskopowy był używany przez strzelca korzystającego z pomocy obserwatora[1].

Karabin produkowany był w prowizorycznym warsztacie na plaży tureckiej Zatoki Anzac i choć okazał się mniej skuteczny niż konwencjonalny karabin, to w niektórych sytuacjach dawał on jedyną możliwość prowadzenia ostrzału, bez narażania się strzelca oraz zmniejszał pewność przeciwnika i jego poczucie bezpieczeństwa[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]