Przejdź do zawartości

Kazimierz Jan Wojsznarowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Jan Wojsznarowicz
Herb duchownego
Kraj działania

Rzeczpospolita Obojga Narodów

Data i miejsce urodzenia

1620
powiat oszmiański

Data i miejsce śmierci

14 maja 1677
Wilno

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Kazimierz Jan Wojsznarowicz, także Woysznarowicz (ur. 1620 w powiecie oszmiańskim, zm. 14 maja 1677 w Wilnie) – duchowny, prawnik, preceptor, kaznodzieja.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w powiecie oszmiańskim około roku 1620 w litewskiej rodzinie szlacheckiej herbu kot morski. W latach 1640–42 studiował na Akademii Wileńskiej i uzyskał tytuł doktora filozofii w 1642. Niedługo potem obrał stan duchowny. Pełnił obowiązki proboszcza dąbrowskiego i scholastyka piltyńskiego. W 1648 otrzymał tytuł doktora teologii i obojga praw. W tym samym roku został sekretarzem królewskim. W 1668 erygował na swojej uczelni katedrę polityki przeznaczając na ten cel zapis swego domu. W latach sześćdziesiątych pełnił również obowiązki proboszcza w Eysymontach Wielkich.

W latach 1667–1669 odbył peregrynację po Europie jako preceptor księcia Aleksandra Janusza Zasławskiego-Ostrogskiego. Peregrynacja obejmowała ziemie niemieckie, Niderlandy, Francję i Włochy.

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Wojsznarowicz jest autorem wielu dzieł, zwłaszcza kazań i panegiryków.

  • Dom mądrości kolumnami wsparty w Kościele Chrystusowym siedmią uroczystościami Panny Przenajświętszej Maryi ozdobiony na tęż uroczystość kazaniami; Antwerpia, r. 1647, część druga mająca tytuł Arsenał miłosierdzia; Paryż 1668,
  • Novus sol in coelo Bosiliano relucens; Rzym 1648.; wyd. 2-gie, Kraków, tegoż roku,
  • Triumphale feretrum supergas Vadislaus IV Rex poloniae publica oratione exponitur; Rzym 1648,
  • Orator polityczny weselnym i pogrzebowym służący aktom; Kraków 1648,

Panegiryki

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]