Przejdź do zawartości

Konklawe 1829

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Konklawe 1829
Ilustracja
Daty i miejsce
24 lutego – 31 marca 1829
Kwirynał
Główne postacie
Dziekan

Giulio Maria della Somaglia

Kamerling

Pietro Francesco Galleffi

Protoprezbiter

Giuseppe Firrao

Protodiakon

Giuseppe Albani

Wybory
Liczba elektorów
• uczestnicy
• nieobecni


50
8

Wybrany papież
Zdjęcie papieża
Francesco Saverio Castiglioni
Przybrane imię: Pius VIII

Konklawe 24 lutego – 31 marca 1829konklawe, w wyniku którego następcą Leona XII został Pius VIII.

Śmierć Leona XII

[edytuj | edytuj kod]

Papież Leon XII zmarł 10 lutego 1829. Papież ten podjął wiele pożytecznych inicjatyw (m.in. restaurował Uniwersytet Gregoriański, objął patronat nad pracami archeologicznymi na Forum Romanum, prowadził działalność charytatywna na dużą skalę) i utrzymywał dobre stosunki z europejskimi mocarstwami, nie był jednak popularny z uwagi na reakcyjną politykę wewnętrzną (zwł. klerykalizację rządów). Uroczystości pogrzebowe odbyły się 15 lutego w bazylice watykańskiej.

Lista uczestników

[edytuj | edytuj kod]

W konklawe wzięło udział 50 z 58 żyjących kardynałów, w tym 42 Włochów, pięciu Francuzów i po jednym Hiszpanie, Niemcu i Maltańczyku:

30 elektorów mianował Pius VII, 19 Leon XII, a jednego (dziekana della Somaglia) jeszcze Pius VI.

Nieobecni

[edytuj | edytuj kod]

Ośmiu kardynałów (trzech Włochów, dwóch Hiszpanów, austriacki Niemiec, Słowak i Portugalczyk) nie przybyło na konklawe:

Pięciu z nich mianował Leon XII, a trzech Pius VII.

Podziały frakcyjne

[edytuj | edytuj kod]

Kolegium Kardynalskie dzieliło się na frakcje konserwatywnych Gorliwych i bardziej liberalnych tzw. Progresistów. Do tej drugiej frakcji zaliczano też przedstawicieli katolickich mocarstw, co czyniło ją mniej spójną z uwagi na rozbieżne interesy katolickich dworów.

Za głównych papabile uważano kardynałów Pacca, Gregorio i Castiglioni. Gregorio należał do partii Gorliwych, natomiast Paccę i Castiglioniego zaliczano do obozu Progresistów.

Konklawe

[edytuj | edytuj kod]

Konklawe rozpoczęło się 24 lutego na Kwirynale. Początkowo forsowano dwie kandydatury. Francuzi i Gorliwi głosowali na kardynała de Gregorio, natomiast większość Progresistów na kardynała Paccę, którego rząd francuski nie akceptował. Impas trwał przez kilka tygodni, aż do momentu, gdy inicjatywę przejął kardynał Giuseppe Albani, oficjalny przedstawiciel Austrii. Zaproponował on kardynała-biskupa Frascati Francesco Castiglioni, byłego współpracownika sekretarza stanu Piusa VII Ercole Consalviego. Castiglioni miał duże szanse na wybór już na poprzednim konklawe, wówczas jednak odrzuciła go frakcja Gorliwych. Tym razem Albaniemu udało się przełamać wszelkie opory wobec tej kandydatury, w czym zapewne pomógł fakt, że niespełna 68-letni Castiglioni był słabego zdrowia i spodziewano się, że będzie panował krótko.

Wybór Piusa VIII

[edytuj | edytuj kod]

31 marca, po pięciu tygodniach obrad, kardynał Castiglioni uzyskał 47 głosów i zaakceptował wybór, przyjmując imię Pius VIII, na cześć Piusa VII, który mianował go kardynałem. 5 kwietnia został uroczyście koronowany przez protodiakona Giuseppe Albaniego, swojego głównego promotora na konklawe. Castiglioni był ostatnim kardynałem-biskupem wybranym na papieża do czasu wyboru Josepha Ratzingera w 2005 roku.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]