Przejdź do zawartości

Krzysztof Gordon

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krzysztof Gordon
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 lutego 1946
Ostrowiec Świętokrzyski

Zawód

aktor, reżyser

Współmałżonek

Joanna Bogacka

Lata aktywności

1968–2014

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Brązowy Krzyż Zasługi Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Krzysztof Gordon (ur. 14 lutego 1946 w Ostrowcu Świętokrzyskim) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, reżyser.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1968 ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie. 19 października tego roku zadebiutował w roli Laertesa w Hamlecie Williama Szekspira w reż. Kazimierza Brauna na scenie Teatru im. Juliusza Osterwy w Lublinie. W latach 1968–1970 występował na deskach lubelskiego Teatru im. Juliusza Osterwy. Od 1970 jest aktorem Teatru Wybrzeże w Gdańsku.

Występował również w Teatrze Telewizji, m.in. w spektaklach: Medytacje o życiu godziwym Tadeusza Kotarbińskiego w reż. Marka Okopińskiego (1972), Malowidło na drzewie Ingmara Bergmana w reż. Stanisława Hebanowskiego (1973), Justyna według Elizy Orzeszkowej w reż. Marka Okopińskiego (1974), Łgarz Pierre’a Corneille’a w reż. Jerzego Kreczmara (1976), Gwiazda sezonu Andrzeja Twerdochliba (1977) i Człowiek, który zmienił nazwisko Edgara Wallace’a w reż. Jerzego Afanasjewa (1977), Spowiedź Smierdiakowa Fiodora Dostojewskiego w reż. własnej (wspólnie z Andrzejem Żurowskim) (1979) oraz w Upiorach Henrika Ibsena w reż. Marcela Kochańczyka jako Oswald (1979), Grze Jerzego Żuławskiego w reż. Stanisława Hebanowskiego jako Wronicz (1980), Don Carlosie Friedricha Schillera w reż. Ryszarda Bugajskiego jako markiz Posa (1981), Fałszywej monecie Maksima Gorkiego w reż. Jacka Gąsiorowskiego jako Stogow (1982), a także w przedstawieniu Candida George’a Bernarda Shawa w reż. Marcela Kochańczyka jako pastor James Morell (1984) i Marii Stuart Juliusza Słowackiego w reż. Marka Okopińskiego jako Botwell (1991).

Był mężem aktorki Joanny Bogackiej, z którą ma syna Łukasza, artystę plastyka.

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
● Albert Kozłowski, kolega Bogackiego z lat młodzieńczych (odc. 83)
● Mirosław Bogusz, sublokator Bogackich (odc. 136)
● Mieczysław Białkowski, mąż Teresy (odc. 24)
● lekarz Janusz, przyjaciel Witolda (odc. 38 i 39)

Odznaczenia i nagrody

[edytuj | edytuj kod]
  • Złoty Krzyż Zasługi (1996)
  • Srebrny Krzyż Zasługi (1983)
  • Brązowy Krzyż Zasługi (1978)
  • Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2009)
  • Nagroda dla młodego aktora na XIII Festiwalu Teatrów Polski Północnej w Toruniu za rolę Juliana w Maleńkiej Alicji Edwarda Albee’ego w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku (1971)
  • Nagroda im. Iwo Galla – trzykrotnie (1972, 1973, 1975)
  • Wyróżnienie na XXX Festiwalu Teatrów Polski Północnej w Toruniu za rolę Anatola w Portrecie Sławomira Mrożka w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku (1988)
  • Nagroda wojewody gdańskiego – trzykrotnie (1990, 1991, 1995)
  • „Sopocka Muza” – nagroda prezydenta miasta Sopotu (1997)
  • Nagroda Wydawnictwa Tower Press za całokształt pracy scenicznej ze szczególnym uwzględnieniem ról szekspirowskich, a ostatnio za rolę Klaudiusza w Hamlecie w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku na Festiwalu Szekspirowskim w Gdańsku (1997)
  • Pomorska Nagroda Artystyczna w dziedzinie aktorstwa (1998)
  • Nagroda artystyczna marszałka województwa pomorskiego (2000)
  • Grand Prix Geras na 41. Międzynarodowych Wrocławskich Spotkaniach Teatrów Jednego Aktora we Wrocławiu za spektakl „Fal/Staff” (2007)
  • 2008, 2014 – Laureat Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury[1]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Laureaci Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury. gdansk.pl, 2016-06-23. [dostęp 2016-06-23]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]