Przejdź do zawartości

Lampa wyładowcza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przykłady wyładowań elektrycznych w gazach szlachetnych

Lampa wyładowczalampa, która świeci przez wyładowania elektryczne w gazie, oparach metali lub ich mieszaninie[1]. Najczęściej stosowane gazy w takich lampach to argon i neon, a metalem najczęściej używanym do tej roli jest rtęć[potrzebny przypis]. Bańka lampy wyładowczej może być pokryta luminoforem.

Występuje w kształcie rury lub przypominającym żarówkę, może być z gwintem lub bez. Bywają ze standardowymi gwintami (E27, E40). Lampa może wymagać dodatkowych urządzeń zapłonowych, w zależności od jej rodzaju. Prawie wszystkie źródła wyładowcze wymagają urządzenia ograniczającego prąd wyładowania – statecznika (potocznie „balast”). Najczęściej w tym celu stosuje się dławiki magnetyczne. Coraz powszechniej są one jednak zastępowane przez elektroniczne układy zasilające o lepszych parametrach. Urządzenia stabilizujące i zapłonowe najczęściej montowane są w oprawie.

Lampy wyładowcze

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. lampa wyładowcza, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2023-01-27].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jerzy Bąk, Technika oświetlania, wyd. WNT, Warszawa 1981.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]