Przejdź do zawartości

Leon Tomaszewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leon Tomaszewski
Data i miejsce urodzenia

7 kwietnia 1925
Łódź

Data śmierci

po 1986

Konsul Generalny PRL w Kijowie
Okres

od 1975
do 1978

Przynależność polityczna

PZPR

Poprzednik

Wanda Michalewska

Następca

Kazimierz Dera

Ambasador PRL w Korei Północnej
Okres

od 1981
do 1985

Przynależność polityczna

PZPR

Poprzednik

Jerzy Pękala

Następca

Mieczysław Dedo

Leon Tomaszewski (ur. 7 kwietnia 1925 w Łodzi[1], zm. po 1986) – polski dyplomata i działacz partyjny, konsul generalny w Kijowie (1975–1978) oraz ambasador w Koreańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej (1981–1985).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1946 wstąpił do Związku Walki Młodych (ZWM), a następnie Związku Młodzieży Polskiej (ZMP). W lutym 1947 został członkiem Polskiej Partii Robotniczej (PPR), a 15 grudnia 1948 Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR)[1].

Od marca do listopada 1947 był słuchaczem Szkoły Spółdzielczej ZWM w Zakopanem. Następnie referent spółdzielczy w Zarządzie Wojewódzkim ZWM w Bydgoszczy (listopada 1947 – luty 1948) oraz w Zarządzie Wojewódzkim ZWM w Łodzi (luty – lipiec 1948). Od lipca 1948 do marca 1949 pełnił funkcję przewodniczącego Zarządu Dzielnicowego ZMP, a od marca 1949 do października 1950 instruktora i kierownika Wydziału Kadr Zarządu Łódzkiego ZMP w Łodzi. Od października 1950 do czerwca 1953 był instruktorem, a później zastępcą kierownika Wydziału Kadr Zarządu Głównego ZMP w Warszawie. Przewodniczący Zarządu Wojewódzkiego ZMP w Opolu okresie czerwiec 1953 – wrzesień 1954[1].

W latach 1954–1958 był kształcił się w Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR. Od lipca 1959 do września 1960 wchodził w skład Polskiej Misji Wojskowej w KRLD[1]. W latach 1975–1978 pełnił funkcję konsula generalnego w Kijowie[2]. Ok. 1980 był dyrektorem Departamentu Kadr i Szkolenia Ministerstwa Spraw Zagranicznych[3]. W 1981 został nominowany ambasadorem w Korei Północnej, na którym to stanowisku przebywał do 1985[4].

Jako działacz PZPR pełnił szereg funkcji, m.in. członka I sekretarza podstawowej organizacji partyjnej, członka egzekutywy Komitetu Wojewódzkiego w Opolu (1953–1954) oraz Łodzi (1965), instruktora i starszego instruktora Wydziału Organizacyjnego Komitetu Centralnego (1960–1965)[1], członka Komitetu Zakładowego przy MSZ (1979–1981)[5].

Syn Franciszka i Zofii[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL, Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [dostęp 2023-06-29] [zarchiwizowane 2023-06-29].
  2. Anatol Olich, Wołyński tłumacz o imieniu Dniepr, Monitor Wolynski, 12 marca 2023 [dostęp 2023-06-29] [zarchiwizowane 2023-03-15].
  3. Indeks osobowy 1980, pism [dostęp 2023-06-29] [zarchiwizowane 2023-06-06].
  4. Marceli Burdelski, The Relations Between the Republic of Poland and the Democratic People’s Republic of Korea. The Historical Analysis, „Polish Political Science”, XXXIX, 2010, s. 228, ISSN 0208-7375 [dostęp 2023-06-29] [zarchiwizowane 2020-02-07].
  5. Paweł Ceranka, Podstawowa Organizacja Partyjna PZPR w Ministerstwie Spraw Zagranicznych 1949–1989, „Pamięć i Sprawiedliwość”, 1 (27), Warszawa 2016, s. 305, ISSN 1427-7476 [dostęp 2023-06-29] [zarchiwizowane 2022-03-19].