Przejdź do zawartości

Leonid Pasiecznik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leonid Pasiecznik
ilustracja
Data urodzenia

15 marca 1970

Przewodniczący Ługańskiej Republiki Ludowej
Okres

od 24 listopada 2017

Poprzednik

Igor Płotnicki

Leonid Iwanowicz Pasiecznik, pseudonim Magadan (ros. Леонид Иванович Пасечник; ur. 15 marca 1970) – oficer ukraińskich służb specjalnych[1], przywódca nieuznawanej międzynarodowo Ługańskiej Republiki Ludowej od 24 listopada 2017[2], od 2014 jej minister bezpieczeństwa wewnętrznego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jego ojciec pracował w organach ścigania przez 26 lat. W 1975 rodzina przeniosła się z Ukrainy do Magadanu, gdzie ojciec pracował przy wydobywaniu złota. Ukończył Doniecką Szkołę Wojskowo-Polityczną i został funkcjonariuszem Służby Bezpieczeństwa Ukrainy (SBU). Doszedł w niej do stopnia podpułkownika. Zajmował się zwalczaniem kontrabandy i od 2010 do 2014 kierował placówką FSU w Kadijewce (wówczas Stachanowie). W sierpniu 2006 wykrył kontrabandę o wartości ponad 7 milionów rubli, za co w 2007 został odznaczony przez prezydenta Wiktora Juszczenkę[3].

W 2014 przyłączył się do prorosyjskich separatystów. 9 października 2014 został ministrem bezpieczeństwa wewnętrznego w rządzie Ługańskiej Republiki Ludowej. W związku z działalnością na szkodę Ukrainy wydano za nim list gończy[3].

21 listopada 2017 zamaskowani rebelianci zajęli strategiczne pozycje w Ługańsku, co miało najpewniej związek z dymisją podejrzewanego o szykowanie zamachu stanu[4] ministra spraw wewnętrznych Igora Korneta i walką pomiędzy generałem FSB Siergiejem Biesiedą a socjotechnikiem Władisławem Surkowem[4]. Pasiecznik jest widziany jako sojusznik Korneta[4]. 3 dni później prezydent Igor Płotnicki oficjalnie – według zapewnień Pasiecznika[1] – zrezygnował z przyczyn zdrowotnych i ran po zamachu z sierpnia 2016[5]. Tego samego dnia jego tymczasowym następcą został Leonid Pasiecznik, który zdobył jednomyślne poparcie Rady Najwyższej ŁRL[6]. Zapewnił, że będzie pełnił stanowisko do czasu przeprowadzenia wyborów w roku 2018. Utrzymał stanowisko po tych wyborach, uzyskując w nich 68,3% poparcia[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Piotr Andrusieczko: Zmiana władzy w Ługańsku. Na czele prorosyjskiej republiki były oficer ukraińskich służb. Wyborcza.pl, 25 listopada 2017. [dostęp 2017-11-30].
  2. Ukraine. rulers.org. [dostęp 2017-11-30]. (ang.).
  3. a b Бывший СБУшник, которому дал медаль Ющенко. Кто такой новый главарь „ЛНР”. Espreso.tv. [dostęp 2017-11-30]. (ros.).
  4. a b c „Pucz” w Ługańsku. Warsaw Institute, 22 listopada 2017. [dostęp 2017-11-30].
  5. Separatist Leader In Ukraine’s Luhansk Resigns Amid Power Struggle. Radio Wolna Europa, 24 listopada 2017. [dostęp 2017-11-30]. (ang.).
  6. Nowy lider ługańskich separatystów chce integracji ŁRL i DRL z Rosją. Kresy.pl, 25 listopada 2017. [dostęp 2017-11-30].
  7. Znane są wyniki zbojkotowanych przez społeczność międzynarodową wyborów w ORODiŁ. wschodnik.pl, 12 listopada 2018. [dostęp 2018-12-02].