Przejdź do zawartości

Maja Chwalińska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maja Chwalińska
Ilustracja
Państwo

 Polska

Data i miejsce urodzenia

11 października 2001
Dąbrowa Górnicza

Gra

leworęczna, oburęczny backhand

Trener

Jaroslav Machovsky

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0 WTA, 7 ITF

Najwyżej w rankingu

149 (3 października 2022)

Australian Open

1Q (2020, 2021)

Roland Garros

2Q (2023)

Wimbledon

2R (2022)

US Open

2Q (2022)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

0 WTA, 10 ITF

Najwyżej w rankingu

175 (1 sierpnia 2022)

Maja Chwalińska (ur. 11 października 2001 w Dąbrowie Górniczej) – polska tenisistka, reprezentantka kraju w rozgrywkach Pucharu Federacji.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Kariera juniorska

[edytuj | edytuj kod]

Grać w tenisa zaczęła w wieku 7 lat. Wychowanka i zawodniczka sekcji tenisowej Centrum Sportu i Rekreacji w Dąbrowie Górniczej. Reprezentuje klub BKT Advantage Bielsko-Biała. Od 2008 do 2020 roku jej trenerem był Paweł Kałuża[1].

W 2015 reprezentacja Polski z Chwalińską w składzie triumfowała w halowych mistrzostwach Europy do lat 14. Chwalińska wygrała wszystkie pięć meczów, w których brała udział – trzech singlowych oraz dwóch deblowych[2][3]. W letniej edycji tych zawodów Polki z Chwalińską w składzie zdobyły brązowe medale[4].

W 2015 roku w parze z Igą Świątek zdobyła tytuł mistrzyni Europy młodzików w grze podwójnej[5]. Rok później para osiągnęła triumf w kategorii kadetów[6][7].

W 2016 była członkinią reprezentacji, która triumfowała w rozgrywkach Junior Fed Cup[8][9].

W styczniu 2017 wygrała AGL Loy Yang Traralgon Junior International (Grade 1) w grze podwójnej w parze z Igą Świątek, a w Australian Open z tą samą partnerką przegrały mecz finałowy.

W lipcu 2017 triumfowała (bez straty seta) w mistrzostwach Europy kadetów w grze pojedynczej[10][11].

Rok później zdobyła srebro (w grze pojedynczej) i brąz (w deblu, z Weroniką Falkowską) podczas mistrzostw Europy juniorów[12][13].

Kariera zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

W 2017 dotarła do finału turnieju ITF w Wirralu (15 000 $), gdzie przegrała z Maią Lumsden 4:6, 1:6. W lipcu 2019 roku wygrała swój pierwszy turniej ITF, rozegrany w Bytomiu, w którym w finale pokonała Ninę Potočnik 6:3, 6:4.

30 czerwca 2021 roku Polka poinformowała o zawieszeniu kariery tenisowej z powodów zdrowotnych. Przyznała, że od półtora roku cierpi na depresję[14]. Po paru miesiącach powróciła do treningów oraz udziału w zawodach[15][16].

W karierze wygrała pięć turniejów singlowych i dziesięć deblowych rangi ITF. 3 października 2022 zajmowała najwyższe miejsce w rankingu singlowym WTA Tour – 149. pozycję, natomiast 1 sierpnia 2022 osiągnęła najwyższą lokatę w deblu – 175. miejsce.

W 2019 roku po raz pierwszy reprezentowała kraj w zmaganiach o Puchar Federacji.

Historia występów wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]
Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A Q1 Q1 A A 0 / 0 0 – 0
French Open A A A A A Q1 A Q2 0 / 0 0 – 0
Wimbledon A A A A NH Q1 2R Q1 0 / 1 1 – 1
US Open A A A A A A Q2 0 / 0 0 – 0
Ranking na koniec roku 900 588 336 220 220 343 154 0 / 1 1 – 1

Występy w grze podwójnej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A A A A 0 / 0 0 – 0
French Open A A A A A A A A 0 / 0 0 – 0
Wimbledon A A A A NH A A 0 / 0 0 – 0
US Open A A A A A A A 0 / 0 0 – 0
Ranking na koniec roku 828 344 372 429 397 199 0 / 0 0 – 0

Występy w grze mieszanej

[edytuj | edytuj kod]

Maja Chwalińska nigdy nie startowała w rozgrywkach gry mieszanej podczas turniejów wielkoszlemowych.

Finały turniejów ITF

[edytuj | edytuj kod]
turnieje z pulą nagród 100 000 $
turnieje z pulą nagród 80 000 $
turnieje z pulą nagród 60 000 $
turnieje z pulą nagród 25 000 $
turnieje z pulą nagród 15 000 $
turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza 11 (7–4)

[edytuj | edytuj kod]
Rezultat Data Turniej ($) Naw. Przeciwniczka Wynik
Finalistka 1. 18/02/2017 Wielka Brytania Wirral 15 000 Twarda (hala) Wielka Brytania Maia Lumsden 4:6, 1:6
Zwyciężczyni 1. 28/07/2019 Polska Bytom 25 000 Ceglana Słowenia Nina Potočnik 6:3, 6:4
Zwyciężczyni 2. 04/08/2019 Polska Grodzisk Mazowiecki 25 000 Ceglana Serbia Dejana Radanović 7:6(5), 6:4
Zwyciężczyni 3. 11/08/2019 Polska Warszawa 60 000 Ceglana Rosja Anastasija Komardina 6:3, 6:0
Zwyciężczyni 4. 16/01/2022 Tunezja Monastyr 25 000 Ceglana Francja Carole Monnet 6:4, 6:4
Finalistka 2. 13/02/2022 Portugalia Porto 25 000 Twarda (hala) Austria Julia Grabher 3:6, 7:6(2), 5:7
Zwyciężczyni 5. 08/05/2022 Czechy Praga 60 000 Ceglana Gruzja Ekaterine Gorgodze 7:5, 6:3
Finalistka 3. 28/01/2024 Portugalia Porto 75 000 Twarda (hala) Hiszpania Jéssica Bouzas Maneiro 6:3, 0:6, 4:6
Finalistka 4. 08/05/2024 Czechy Praga 75 000 Twarda (hala) Czechy Dominika Šalková 3:6, 0:6
Zwyciężczyni 6. 07/07/2024 Francja Montpellier 75 000 Twarda (hala) Oksana Sielechmietjewa 6:3, 6:2
Zwyciężczyni 7. 21/07/2024 Portugalia Porto 75 000 Twarda Francja Tessah Andrianjafitrimo 7:5, 6:1

Gra podwójna 20 (10–10)

[edytuj | edytuj kod]
Rezultat Data Turniej ($) Naw. Partnerka Przeciwniczki Wynik
Finalistka 1. 23/09/2016 Czechy Brno 15 000 Ceglana Polska Paulina Czarnik Czechy Aneta Kladivová
Czechy Aneta Laboutková
6:7(5), 6:3, 10–12
Zwyciężczyni 1. 17/02/2017 Wielka Brytania Wirral 15 000 Twarda (hala) Japonia Miyabi Inoue Stany Zjednoczone Emina Bektas
Stany Zjednoczone Ronit Yurovsky
6:4, 6:4
Zwyciężczyni 2. 30/06/2018 Polska Toruń 25 000 Ceglana Polska Katarzyna Kawa Uzbekistan Albina Chabibulina
Belgia Hélène Scholsen
6:1, 6:4
Zwyciężczyni 3. 11/08/2018 Polska Warszawa 25 000 Ceglana Polska Daria Kuczer Polska Martyna Kubka
Polska Stefania Rogozińska-Dzik
3:6, 7:6(5), 10–1
Finalistka 2. 04/11/2018 Kanada Toronto 60 000 Twarda (hala) Bułgaria Elica Kostowa Kanada Sharon Fichman
Stany Zjednoczone Maria Sanchez
0:6, 4:6
Finalistka 3. 16/02/2019 Słowacja Trnawa 25 000 Twarda (hala) Czechy Miriam Kolodziejová Rumunia Laura Ioana Andrei
Czechy Anastasia Zarycká
4:6, 3:6
Zwyciężczyni 4. 13/04/2019 Wielka Brytania Sunderland 25 000 Twarda (hala) Norwegia Ulrikke Eikeri Stany Zjednoczone Emina Bektas
Wielka Brytania Tara Moore
6:4, 3:6, 11–9
Zwyciężczyni 5. 10/08/2019 Polska Warszawa 60 000 Ceglana Norwegia Ulrikke Eikeri Polska Weronika Falkowska
Polska Martyna Kubka
6:4, 6:1
Finalistka 4. 18/12/2020 Włochy Sëlva 25 000 Twarda (hala) Czechy Linda Fruhvirtová Włochy Matilde Paoletti
Włochy Lisa Pigato
5:7, 1:6
Finalistka 5. 29/10/2021 Turcja Stambuł 25 000 Twarda (hala) Czechy Miriam Kolodziejová Holandia Jasmijn Gimbrere
Holandia Bibiane Schoofs
2:6, 4:6
Finalistka 6. 06/11/2021 Estonia Haabneeme 25 000 Twarda (hala) Węgry Adrienn Nagy Stany Zjednoczone Jessica Failla
Japonia Chihiro Muramatsu
3:6, 4:6
Finalistka 7. 27/11/2021 Czechy Milovice 25 000 Twarda (hala) Czechy Linda Nosková Japonia Sakura Hosogi
Japonia Misaki Matsuda
6:3, 2:6, 8–10
Zwyciężczyni 6. 04/12/2021 Czechy Jablonec nad Nysą 25 000 Dywanowa (hala) Kanada Katherine Sebov Czechy Lucie Havlíčková
Czechy Linda Klimovičová
7:5, 6:4
Zwyciężczyni 7. 01/05/2022 Turcja Stambuł 60 000 Ceglana Czechy Jesika Malečková Turcja Berfu Cengiz
Rosja Anastasija Tichonowa
2:6, 6:4, 10-7
Zwyciężczyni 8. 07/05/2023 Czechy Praga 60 000 Ceglana Czechy Jesika Malečková Czechy Aneta Kučmová
Australia Kaylah McPhee
6–0, 7–6(5)
Finalistka 8. 25/06/2023 Wielka Brytania Ilkley 100 000 Trawa Czechy Jesika Malečková Serbia Natalija Stevanović
Japonia Nao Hibino
6–7(10), 6–7(5)
Finalistka 9. 25/12/2023 Egipt Sharm El Sheikh 25 000 Twarda Polska Gina Feistel Victoria Mikhaylova
Mariia Tkacheva
4–6, 6–3, [11–13]
Finalistka 10. 14/01/2024 Tajlandia Nonthaburi 50 000 Twarda Japonia Yuki Naito Czechy Anna Sisková
Ksenia Zaytseva
5–7, 6–7(3)
Zwyciężczyni 9. 18/02/2024 Niemcy Altenkirchen 75 000 Dywanowa (hala) Czechy Jesika Malečková Niemcy Julia Lohoff
Szwajcaria Conny Perrin
6–4, 7–5
Zwyciężczyni 10. 30/06/2024 Czechy Staré Splavy 75 000 Ceglana Czechy Anastasia Dețiuc Feng Shuo
Grecja Sapfo Sakellaridi
6–3, 2–6, [10–6]

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]

Gra podwójna (1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 2017 Australia Australian Open Twarda Polska Iga Świątek Kanada Bianca Andreescu
Kanada Carson Branstine
1:6, 6:7(4)

Puchar Federacji

[edytuj | edytuj kod]

Gra podwójna

[edytuj | edytuj kod]
Rok Runda Data i miejsce Przeciwnik Nawierzchnia Partnerka Rywalki Zwycięstwo/Porażka Rezultat
2019 Europa/Afryka Grupa I 6–9 lutego 2019
Zielona Góra, Polska
 Dania (3:0) Twarda (hala) Alicja Rosolska Maria Jespersen
Hannah Viller Møller
Zwycięstwo 6:0, 6:3
2020 5–8 lutego 2020
Esch-sur-Alzette, Luksemburg
 Słowenia (2:1) Kaja Juvan
Pia Lovrič
Porażka 5:7, 0:6
 Turcja (3:0) Magdalena Fręch Ayla Aksu
İpek Öz
Zwycięstwo 6:3, 6:4

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rafał Smoliński: Wielkie zmiany u Mai Chwalińskiej. Tenisistka zakończyła współpracę z trenerem, który odkrył jej talent. Sportowe Fakty, 2020-06-11. [dostęp 2022-06-29]. (pol.).
  2. Polskie tenisistki wygrały Halowe Drużynowe Mistrzostwa Europy!. WP SportoweFakty. [dostęp 2017-01-21]. (pol.).
  3. Polki mistrzyniami Europy! Rosjanki pokonane. Polsat Sport. [dostęp 2017-01-21]. (pol.).
  4. Maja Chwalińska z zespołem narodowym wywalczyła brązowy medal. Dąbrowa Górnicza – NaszeMiasto.pl. [dostęp 2017-01-21]. (pol.).
  5. Maja Chwalińska i Iga Świątek Mistrzyniami Europy !!!. Tenis Bielsko. [dostęp 2017-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2 lutego 2017)]. (pol.).
  6. Iga Świątek i Kacper Żuk deblowymi mistrzami Europy!. Klub Tenisowy Legia Warszawa. [dostęp 2017-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (13 marca 2017)]. (pol.).
  7. Mistrzostwa Europy kadetów w Moskwie. Polski-Tenis.pl. [dostęp 2017-01-21]. (pol.).
  8. Junior Fed Cup by BNP Paribas. ITF. s. 8. [dostęp 2017-01-21]. (ang.).
  9. Junior Fed Cup – Polki mistrzyniami świata. Polski-Tenis.pl. [dostęp 2017-01-21]. (pol.).
  10. Mistrzostwa Europy do lat 18, 16 i 14 [online], Polski-Tenis.pl [dostęp 2017-07-30] (pol.).
  11. 2017 European Junior Championships 16 & Under: Girls Singles 16 Main Draw [online], Tennis Europe [dostęp 2017-07-30] (ang.).
  12. 2018 European Junior Championships [online], ITF Tennis [dostęp 2018-07-30] (ang.).
  13. Clara Tauson za mocna. Maja Chwalińska wicemistrzynią Europy juniorek [online], WP SportoweFakty [dostęp 2018-07-30] (pol.).
  14. Polska Agencja Prasowa, Polska tenisistka zawiesza karierę z powodów zdrowotnych [online], TVP Sport, 30 czerwca 2021 [dostęp 2021-06-30] (pol.).
  15. Adam Barabasz: Maja Chwalińska: „Nie było treningu, żebym nie płakała”. Nikt nie zauważył podstępnej choroby. TVN, 2021-11-03. [dostęp 2022-01-16]. (pol.).
  16. Antoni Cichy: Maja Chwalińska o meczu z samą sobą i depresją. „Każde pytanie wywoływało łzy”. TVP, 2021-12-03. [dostęp 2022-01-16]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]