Przejdź do zawartości

Marcello Santacroce

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marcello Santacroce
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 czerwca 1619
Rzym

Data i miejsce śmierci

19 grudnia 1674
Rzym

Biskup Tivoli
Okres sprawowania

1652–1674

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Sakra biskupia

28 października 1652

Kreacja kardynalska

19 lutego 1652
Innocenty X

Kościół tytularny

Santo Stefano al Monte Celio

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

28 października 1652

Konsekrator

Fabio Chigi

Współkonsekratorzy

Giovanni Battista Spada
Ranuccio Scotti Douglas

Marcello Santacroce (ur. 7 czerwca 1619 w Rzymie, zm. 19 grudnia 1674 tamże) – włoski kardynał.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 7 czerwca 1619 roku w Rzymie, jako syn Valeria i Eleny Marii Santacroce[1]. Po studiach uzyskał doktorat z prawa, a następnie został kanonikiem bazyliki watykańskiej i referendarzem Trybunału Obojga Sygnatur[1]. 19 lutego 1652 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santo Stefano al Monte Celio[2]. 14 października został wybrany biskupem Tivoli, a dwa tygodnie później przyjął sakrę[2]. W okresie 1665–1666 pełnił funkcję kamerlinga Kolegium Kardynałów[1]. Zmarł 19 grudnia 1674 roku w Rzymie[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Marcello Santacroce. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2019-04-02]. (ang.).
  2. a b Marcello Santacroce. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2019-04-02]. (ang.).