Przejdź do zawartości

Messalianie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Messalianie, inaczej euchici, obydwa słowa (pierwsze syryjskie, drugie greckie) mają to samo znaczenie: „ludzie modlitwy”. Wyznawcy radykalnego mistycyzmu, wyrażający protest przeciw istniejącemu porządkowi społecznemu i hierarchicznemu Kościołowi[1]. Na ich potrzeby została stworzona doktryna chrześcijańska zwana messalianizmem. Według niej „chrześcijanie powinni gardzić pracą i sakramentami, ponieważ są to środki nieskuteczne dla osiągnięcia doświadczenia łaski, a widzenie Boga można osiągnąć tylko przez ascezę[2]. Doktryna ta powstała w IV wieku na terenie Palestyny i Syrii. Kościół katolicki miał negatywny stosunek do messalian. Potępiał ich na synodach i przez sobór w Efezie (431 r.), a w konsekwencji doprowadził do ich wytępienia. Choć jeszcze w VI wieku spotykano messalian na terenach objętych działaniem kościoła nestoriańskiego.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Słownik herezji w Kościele katolickim, red. H. Masson, przeł. Bożena Sęk, Katowice 1993, s. 118.
  2. Mały słownik teologiczny, red. Karl Rahuer, przeł. T. Mierzkowski, Warszawa 1996, s.276