Przejdź do zawartości

Michaił Łabuniec

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michaił Łabuniec
Михаил Иванович Лабунец
generał pułkownik generał pułkownik
Data i miejsce urodzenia

17 listopada 1945
Astrachań

Data i miejsce śmierci

30 kwietnia 2024
Nowoczerkask

Przebieg służby
Lata służby

1964–2004

Siły zbrojne

Armia Radziecka
Siły Zbrojne Federacji Rosyjskiej

Główne wojny i bitwy

I wojna czeczeńska,
wojna w Dagestanie,
II wojna czeczeńska

Odznaczenia
Bohater Federacji Rosyjskiej
Order Męstwa (Federacja Rosyjska) Order „Za zasługi wojskowe” Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” II klasy (ZSRR) Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” III klasy (ZSRR) Order „Za osobiste męstwo” (ZSRR)

Michaił Iwanowicz Łabuniec (ros. Михаил Иванович Лабунец, ur. 17 listopada 1945 w Astrachaniu, zm. 30 kwietnia 2024 w Nowoczerkasku[1]) – radziecki i rosyjski dowódca wojskowy, generał pułkownik, Bohater Federacji Rosyjskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Od października 1964 służył w Wojskach Wewnętrznych MWD ZSRR, w 1967 ukończył wyższą wojskową szkołę dowódczą WW MWD ZSRR, w 1977 Akademię Wojskową im. Frunzego, a w 1985 kursy doskonalenia kadry oficerskiej przy Akademii MWD ZSRR. Dowodził kolejno plutonem, kompanią, batalionem, 22 Brygadą Specjalnego Przeznaczenia i 100 Dywizją Specjalnego Przeznaczenia Wojsk Wewnętrznych, brał udział w likwidacji międzynarodowych konfliktów i różnych „punktów zapalnych” na terytorium byłego ZSRR, m.in. w Górskim Karabachu w końcu lat 80. W latach 1996–2004 dowodził wojskami Północnokaukaskiego Okręgu Wojsk Wewnętrznych MWD Rosji, kierował działaniami wojsk tego okręgu w walkach I wojny czeczeńskiej, w walkach w Dagestanie w sierpniu-wrześniu 1999 i w II wojnie czeczeńskiej, w 1998 mianowano go generałem pułkownikiem. Od lutego do września 2000 dowodził zgrupowaniem wojsk wewnętrznych w Połączonym Zgrupowaniu Wojsk w Czeczenii, w marcu 2000 kierował operacją zniszczenia grupy Rusłana Giełajewa we wsi Komsomolskoje. W Wojskach Wewnętrznych służył do lipca 2004, później w 2008 został prorektorem Południoworosyjskiego Państwowego Uniwersytetu Politechnicznego. Otrzymał tytuł kandydata nauk politycznych.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

I medale.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]