Przejdź do zawartości

Mike Inez

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mike Inez
Ilustracja
Mike Inez (2019)
Imię i nazwisko

Michael Allen Ines[1]

Pseudonim

Mike

Data i miejsce urodzenia

14 maja 1966
San Fernando, Kalifornia

Instrumenty

gitara basowagitara elektrycznagitara akustycznasaksofon

Gatunki

heavy metalgrungemetal alternatywnyhard rockrock alternatywny

Zawód

muzykkompozytorbasista

Aktywność

od 1983

Wydawnictwo

ColumbiaVirgin/EMICapitol

Powiązania

HeartJerry Cantrell

Zespoły
Ozzy Osbourne (1989–1993)
Alice in Chains (1993–2002, od 2005)
Slash’s Snakepit (1994–1995)
Black Label Society (1999, 2001, 2003)
Spys4Darwin (2001–2002)
Strona internetowa

Mike Inez, właśc. Michael Allen Ines (ur. 14 maja 1966 w San Fernando[2]) – amerykański muzyk, kompozytor filipińskiego pochodzenia. Od stycznia 1993 basista zespołu Alice in Chains, w którym zastąpił Mike’a Starra. W początkowym okresie swojej kariery muzycznej, został basistą w zespole Ozzy’ego Osbourne’a, gdzie występował w latach 1989–1993. Na swoim koncie, Inez ma współpracę także z takimi wykonawcami jak Black Label Society, Heart, Motörhead czy Slash. W listopadzie 2008 wydał instruktażowe DVDBehind the Player: Mike Inez, ukazujące różne techniki nauki gry na gitarze basowej[3].

W 2007 Inez został sklasyfikowany na 62. pozycji zestawienia „100 najlepszych metalowych basistów oraz perkusistów” według magazynu Hit Parader[4].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Młodość

[edytuj | edytuj kod]

Mike Inez urodził się 14 maja 1966 w San Fernando w stanie Kalifornia[2]. Pochodzi z rodziny o filipińskich korzeniach. Po ukończeniu szkoły średniej, zapisał się na kursy muzyczne w Pasadena City College, po czym został przyjęty na University of California w Los Angeles[3]. W latach 80. uczył się grać na gitarze klasycznej oraz saksofonie[5]. Następnie rozpoczął naukę gry na gitarze basowej[6]. Do jego ulubionych basistów należą: Cliff Burton, Dee Murray, John Entwistle, John Paul Jones oraz Paul McCartney[3]. Ceni sobie twórczość takich zespołów jak Black Sabbath, Deep Purple, Led Zeppelin, Thin Lizzy oraz Van Halen[3].

Działalność artystyczna

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Ozzy Osbourne.

W roku 1989 Inez spośród grona 50 muzyków, został wybrany do zespołu Ozzy’ego Osbourne’a[5]. Basista przyleciał do Irlandii, gdzie odbywał pierwsze próby. W przeciągu miesiąca zagrał podczas jednego z koncertów na stadionie Wembley w Londynie[5]. W 1991 Inez skomponował główny riff do utworu „No More Tears”, pochodzący z albumu o tej samej nazwie[7]. Mimo to, nie wziął udziału w sesji nagraniowej. W książeczce dołączonej do płyty, został wymieniony jedynie jako „inspiracja”[7]. Na gitarze basowej w trakcie sesji zagrał Bob Daisley. W 1993 ukazał się album koncertowy Live and Loud, zarejestrowany podczas tras w 1991 i 1992[8].

 Osobny artykuł: Alice in Chains.
Mike Inez, 17 września 2016

W styczniu 1993 Inez został basistą w zespole Alice in Chains[9], który był w trakcie tournée Down in Your Hole Tour[10]. Zajął on miejsce Mike’a Starra, który zmagał się z coraz większym uzależnieniem od heroiny[11][12]. Pierwszy koncert z Alice in Chains, Inez zagrał 30 stycznia w londyńskim klubie Camden Underworld. Wiosną nagrał z zespołem dwa premierowe utwory – „What the Hell Have I” oraz „A Little Bitter”, które zostały wykorzystane na ścieżce dźwiękowej do filmu Bohater ostatniej akcji[8]. Następnie kontynuował trasę Down in Your Hole Tour, mającą na celu promocję wydanego rok wcześniej albumu Dirt. Muzycy występowali na kontynencie europejskim, w Ameryce Północnej, Azji oraz Oceanii[13]. We wrześniu 1993 Inez aktywnie uczestniczył w pracach nad komponowaniem utworów na minialbum Jar of Flies. Został współkompozytorem czterech kompozycji[14]. W 1994 roku dołączył do formacji Slash’s Snakepit, utworzonej przez gitarzystę Guns N’ Roses, Slasha. Z zespołem muzyk nagrał debiutancki album It’s Five O’Clock Somewhere oraz odbył trasę koncertową[15]. W styczniu, także 1994 roku ukazał się minialbum Jar of Flies Alice in Chains. Dotarł on na szczyt amerykańskiego zestawienia Billboard 200, czyniąc go tym samym pierwszym albumem wydanym w formacie EP, który tego dokonał[16][17]. W 1995 nagrał z Alice in Chains pierwszy album studyjny – Alice in Chains. Ze względu na uzależnienie wokalisty Layne’a Staleya, zespół nie zdecydował się na trasę koncertową. Basista w jednym z wywiadów przyznał, że „był to bardzo mroczny i smutny okres (...) To była zdecydowanie jedna z najtrudniejszych sesji nagraniowych, w jakiej brałem udział”[18]. W grudniu tego samego roku, wydał z zespołem mockument The Nona Tapes, ukazujący losy początkującej dziennikarki (granej przez Jerry’ego Cantrella), poszukującej „gwiazd rocka”[19].

10 kwietnia 1996 Inez zagrał wraz z grupą pierwszy publiczny występ zespołu od 7 stycznia 1994[20]. Odbył się on w ramach cyklu koncertów MTV Unplugged. Napis na gitarze basowej Ineza „Friends Don’t Let Friends Get Friends Haircuts”, miał charakter żartobliwy i był skierowany do członków grupy Metallica, którzy byli obecni na koncercie i odnosił się do ścięcia przez nich długich włosów[21]. Następnie kwartet udał się w krótką trasę koncertową, supportując Kiss[22], po czym z powodu rosnącego uzależnienia wokalisty Layne’a Staleya oraz wewnętrznych konfliktów, grupa zdecydowała się zawiesić działalność[6].

4 sierpnia 1997 wystąpił w Hollywood Palladium podczas koncertu muzyków formacji UFO. Gościnnie pojawili się także: Joe Elliot i Vivian Campbell z Def Leppard, Phil Campbell i Mikkey Dee z Motörhead, John Norum ze szwedzkiej grupy Europe i Slash. Muzycy wystąpili w coverze UFO – „C’mon Everybody”[23]. Na przełomie września i października 1998 Inez powrócił wraz z Alice in Chains, odbywając sesję nagraniową, podczas której zarejestrowano dwa nowe utwory – „Get Born Again” oraz „Died[24], które znalazły się na albumach kompilacyjnych Nothing Safe: Best of the Box oraz Music Bank[15].

W latach 1999, 2001 oraz 2003, Inez występował wraz z grupą Black Label Society. Zrealizował z nią dwa albumy studyjne – Sonic Brew oraz Hangover Music Vol. VI, a także koncertowy Boozed, Broozed & Broken-Boned[25]. W roku 2001 wziął udział w przesłuchaniach na basistę zespołu Metallica po tym, jak grupę opuścił Jason Newsted[26]. Muzyk występował gościnnie na płytach innych artystów, między innymi Heart. W 2001 Inez dołączył do supergrupy Spys4Darwin[27], utworzonej przez perkusistę Alice in Chains Seana Kinneya oraz gitarzystę Chrisa DeGarmo[27]. Skład uzupełnił wokalista Vinnie Dombroski[27]. Grupa opublikowała minialbum Microfish, po czym w 2002 zakończyła działalność[27].

W roku 2005 Inez powrócił z reaktywowaną grupą Alice in Chains. Od 2006 kwartet występuje z nowym wokalistą Williamem DuVallem[28], który zastąpił zmarłego w kwietniu 2002 Layne’a Staleya[29]. W roku 2006 Inez wystąpił gościnnie w utworze „Under the Gun” brytyjskiej grupy Motörhead, który znalazł się na albumie Kiss of Death[7]. We wrześniu 2009 wraz z grupą Alice in Chains wydał pierwszy studyjny album od 14 lat – Black Gives Way to Blue[30]. W roku 2012 wziął udział w trasie Rock ‘N’ Roll Allstars, występując obok takich muzyków jak Duff McKagan, Gene Simmons, Gilby Clarke, Glenn Hughes, Matt Sorum oraz Sebastian Bach[31]. 28 maja 2013 wydał z zespołem piąty studyjny album – The Devil Put Dinosaurs Here[32].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

8 maja 2010 podczas prywatnej ceremonii, Inez poślubił swoją wieloletnią partnerkę Sydney Kelly[33]. Na uroczystości obecni byli między innymi członkowie Alice in Chains, Sharon i Ozzy Osbourne oraz siostry Ann i Nancy Wilson[33].

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Dyskografia Alice in Chains.
 Zobacz więcej w artykule Spys4Darwin, w sekcji Dyskografia.
Ozzy Osbourne
Album Rok Uwagi Źródło
Ozzy OsbourneNo More Tears 1991 autor riffu do utworu „No More Tears” [7]
Ozzy Osbourne – Live and Loud 1993 gitara basowa [7]
Ozzy Osbourne – Prince of Darkness 2005 gitara basowa [7]
Slash’s Snakepit
Album Rok Uwagi Źródło
Slash’s SnakepitIt’s Five O’Clock Somewhere 1995 gitara basowa [15]
Black Label Society
Album Rok Uwagi Źródło
Black Label SocietySonic Brew 1999 gościnnie gitara basowa w utworze „No More Tears” [25]
Black Label Society – Boozed, Broozed & Broken-Boned 2003 gitara basowa (występ w Tokio) [25]
Black Label Society – Hangover Music Vol. VI 2004 gościnnie gitara basowa w utworze „Crazy or High” [25]
Black Label Society – Kings of Damnation 98–04 2005 gitara basowa w utworach „Crazy or High” i „No More Tears” [25]
Heart
Album Rok Uwagi Źródło
HeartAlive in Seattle 2003 gitara basowa [7]
Heart – Jupiters Darling 2004 gitara basowa, tamburyn [7]
Inne
Album Rok Uwagi Źródło
Jerry CantrellBoggy Depot 1998 gitara basowa w „Cut You In”, „Jesus Hands”, „Devil by His Side” [34]
Michael Schenker GroupHeavy Hitters 2005 gitara basowa w coverze „War Pigs [7]
MotörheadKiss of Death gościnnie gitara basowa w utworze „Under the Gun” [7]
Michael Schenker Group – By Invitation Only 2011 gitara basowa w coverze „War Pigs” [7]
William ShatnerSeeking Major Tom gościnnie gitara basowa [7]
Tribute Albumy
Album Rok Uwagi Źródło
Metallic Attack: The Ultimate Tribute 2004 gitara basowa w coverze „Master of Puppets [7]
Spin the Bottle: An All-Star Tribute to Kiss gitara basowa w coverze „King of the Night Time World” [7]
A Tribute to Aerosmith gitara basowa w coverze „Sweet Emotion” [7]
Welcome To the Nightmare: An All-Star Salute to Alice Cooper 2005 gitara basowa w coverze „No More Mr. Nice Guy” [7]
Numbers from the Beast: An All Star Salute to Iron Maiden gitara basowa w coverze „The Evil That Men Do [7]
Hazy Dreams: (Not Just) A Jimi Hendrix Tribute gitara basowa [7]
Hazy Dreams: (Not Just) A Jimi Hendrix Tribute 2006 gitara basowa w coverze „I Feel Fine” [7]
Sweet Leaf – A Stoner Rock Salute To Black Sabbath 2015 gitara basowa w coverze „Iron Man [7]

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
Tytuł Rok Uwagi Źródło
Ozzy Osbourne: Don’t Blame Me 1991 film dokumentalny, muzyczny, reżyseria: Jeb Brien [35]
The Nona Tapes 1995 mockument, muzyczny, reżyseria: Rocky Schenck [35]
Some Kind of Monster 2004 film dokumentalny, reżyseria: Bruce Sinofsky, Joe Berlinger [35]
Behind the Player: Mike Inez 2008 film dokumentalny, muzyczny, reżyseria: Leon Melas [3]
Lemmy 2010 film dokumentalny, reżyseria: Greg Olliver, Wes Orshoski [35]
The Life, Blood and Rhythm of Randy Castillo 2014 film dokumentalny, reżyseria: Wynn Ponder [36]

Instrumentarium

[edytuj | edytuj kod]
Mike Inez podczas koncertu Alice in Chains w Bostonie, 7 września 2009

Opracowano na podstawie materiału źródłowego[3][37]:

Gitary basowe:

Wzmacniacze:

  • Ampeg SVT-2 PRO Heads Four Ampeg 1x18
  • Ampeg SVT-810E

Efekty:

  • SansAmp Bass DI live
  • Ultimate Ears Inears

Inne:

  • Dean Markley Blue Steel (struny)

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Wyróżnienia indywidualne

Rok Kraj Miejsce publikacji rankingu Nazwa rankingu Pozycja
2006 Stany Zjednoczone Hit Parader „100 najlepszych metalowych basistów oraz perkusistów”[4] 62

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. California Births, 1905–1995, Michael A. Ines (Birth Date: May 14, 1966, County of Birth: Los Angeles).
  2. a b Stone 2001 ↓, s. 12.
  3. a b c d e f Chris Jisi. Mike Inez Bassplayer. „Bass Player”, 1 października 2009. San Bruno: NewBay Media. ISSN 1050-785X. 
  4. a b Hit Parader’s Top 100 Bassists & Drummers. „Hit Parader”, styczeń 2007. Derby: Magna Publishing Group. ISSN 0162-0266. 
  5. a b c Smith 2013 ↓, s. 685.
  6. a b Poligrafia dołączona do albumu Music Bank; wyd. Columbia, nr kat. 69580.
  7. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t Mike Inez: Credits: AllMusic. allmusic.com. [dostęp 2013-06-27]. (ang.).
  8. a b Prato 2009 ↓, s. 345.
  9. Jordan Babula. Alice in Chains. Bezsenność w Seattle. „Teraz Rock”, s. 3–11, czerwiec 2006. Warszawa: AD Music SA. ISSN 1730-394X. 
  10. Dewayne Wright. Fringe Time – Alice In Chains, from 20 to 20,000. „Standard-Examiner”, 18 czerwca 1993. Ogden: Sandusky Newspapers. ISSN 2163-4785. 
  11. Yarm 2012 ↓, s. 401.
  12. de Sola 2015 ↓, s. 191.
  13. John Bacus: Alice in Chains Concert Chronology 1993. bacus.net. [dostęp 2015-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-15)]. (ang.).
  14. Alice in Chains w pigułce. „Metal Hammer”, s. 42–43, nr. 166–168, 2005. Katowice: Metal Mind Productions. ISSN 0955-1190. 
  15. a b c Peter Buckley: The Rough Guide to Rock. Rough Guides, 30 października 2003, s. 17. ISBN 978-1843531050.
  16. Prato 2009 ↓, s. 405.
  17. Warren 2001 ↓.
  18. Prato 2009 ↓, s. 410.
  19. Matthew Tobey. Alice in Chains: The Nona Tapes (1995). „The New York Times”, 10 stycznia 2014. The New York Times Company. ISSN 0362-4331. 
  20. John Bacus: Alice in Chains Concert Chronology 1994 – 1996. bacus.net. [dostęp 2016-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-15)]. (ang.).
  21. de Sola 2015 ↓, s. 243.
  22. Brett Weiss: Encyclopedia of KISS: Music, Personnel, Events and Related Subjects. McFarland, 20 maja 2016, s. 189. ISBN 978-0786498024.
  23. Neil Daniels: High Stakes & Dangerous Men: The UFO Story. Soundcheck Books, 1 lutego 2014, s. 152. ISBN 978-0957144262.
  24. de Sola 2015 ↓, s. 277.
  25. a b c d e Garry Sharpe-Young: New Wave of American Heavy Metal. Zonda Books Limited, 5 grudnia 2005, s. 60. ISBN 978-0958268400.
  26. Stephen Thomas Erlewine: Metallica Biography & History. allmusic.com. [dostęp 2015-03-26]. (ang.).
  27. a b c d de Sola 2015 ↓, s. 323.
  28. Mitchell Peters. Old bands, new singers. „Billboard”, s. 9, 9 września 2006. Nowy Jork: Prometheus Global Media. ISSN 0006-2510. 
  29. Jon Pareles. MUSIC REVIEW: ALICE IN CHAINS; Dancing Around Death, With Elephant in Room. „The New York Times”, 12 marca 2010. The New York Times Company. ISSN 0362-4331. 
  30. de Sola 2015 ↓, s. 327–328.
  31. Mary Ouellette: Rock ‘N’ Roll Allstars Cancel All But One Tour Date. ultimateclassicrock.com. [dostęp 2015-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-25)]. (ang.).
  32. Stephen Thomas Erlewine: The Devil Put Dinosaurs Here – Alice in Chains. allmusic.com. [dostęp 2013-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-21)]. (ang.).
  33. a b ALICE IN CHAINS Bassist Ties The Knot. blabbermouth.net. [dostęp 2015-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-26)]. (ang.).
  34. Chris Morris. Alice’s Cantrell Steps Out With Solo Set On Columbia. „Billboard”, s. 9–10, 7 marca 1998. Prometheus Global Media. ISSN 0006-2510. 
  35. a b c d Mike Inez – IMDb. Internet Movie Database. [dostęp 2015-03-26]. (ang.).
  36. Documentary About Late OZZY OSBOURNE/MÖTLEY CRÜE Drummer RANDY CASTILLO To Premiere In Beverly Hills. blabbermouth.net. [dostęp 2016-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-02)]. (ang.).
  37. Alice in Chains – Mike Inez Bass Rig Gear and Equipment. uberproaudio.com. [dostęp 2013-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-18)]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]