Przejdź do zawartości

Misecznica proszkowata

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Misecznica proszkowata
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

workowce

Klasa

miseczniaki

Rząd

misecznicowce

Rodzina

misecznicowate

Rodzaj

misecznica

Gatunek

misecznica proszkowata

Nazwa systematyczna
Lecanora conizaeoides Nyl. ex Cromb.
J. Bot. 23: 195 (Londyn, 1885)

Misecznica proszkowata, misecznica pylasta (Lecanora conizaeoides Nyl. ex Cromb.) – gatunek grzybów z rodziny misecznicowatych (Lecanoraceae)[1]. Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do porostów[2].

Systematyka i nazewnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Lecanora, Lecanoraceae, Lecanorales, Lecanoromycetidae, Lecanoromycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].

Niektóre synonimy nazwy naukowej[3]:

  • Lecanora conizaea var. conizaeoides (Nyl. ex Cromb.) A.L. Sm. 1921
  • Lecanora farinaria var. conizaeoides (Nyl. ex Cromb.) A.L. Sm. 1918
  • Lecanora pityrea Erichsen 1930

Nazwy polskie według Krytycznej listy porostów i grzybów naporostowych Polski[2].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Ma cienką lub grubą plechę skorupiastą. Może ona być gładka, ziarenkowata, proszkowata, pokryta gruzełkami lub brodawkami. Ma barwę szarozieloną, białozielonawą, jasnozieloną, czasami (rzadko) brunatnozieloną. Znajdują się w niej glony protokokkoidalne. Przeważnie licznie występują lekanorowe apotecja, w skupiskach lub w rozproszeniu. Mają średnicę 0,4–1 mm, kształt kolisty lub nieregularnie tępo kanciasty. Brzeżek plechowy jest trwały, tej samej barwy co plecha, cienki lub średnio gruby, gładki lub pokryty urwistkami i często powyginany[4].

Hymenium ma grubość 45–70 μm i jest bezbarwne. Jednokomórkowe i cienkościenne zarodniki mają rozmiar 10–14 × 4–6 μm, są elipsoidalne i bezbarwne[4].

Reakcje barwne: Pd+ czerwony, K–[4]. Kwasy porostowe: kwas fumarioprotocetrariowy, kwas usninowy[5].

Występowanie i siedlisko

[edytuj | edytuj kod]

Jest szeroko rozprzestrzeniona w Ameryce Północnej i Europie, poza tymi regionami podano jeszcze jej występowanie w Korei i Australii[6]. Jej zasięg występowania ciągnie się od Meksyku po Arktykę[5]. W Polsce jest pospolita na terenie całego kraju. Rośnie najczęściej na korze drzew, zarówno liściastych, jak i szpilkowych, a także na drewnie[4].

Jest gatunkiem wskaźnikowym używanym przy określaniu czystości powietrza (w skali porostowej[4]).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Index Fungorum. [dostęp 2013-11-12]. (ang.).
  2. a b Wiesław Fałtynowicz: The Lichenes, Lichenicolous and allied Fungi of Poland.Krytyczna lista porostów i grzybów naporostowych Polski. Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2003. ISBN 83-89648-06-7.
  3. Species Fungorum. [dostęp 2014-04-25]. (ang.).
  4. a b c d e Hanna Wójciak: Porosty, mszaki, paprotniki. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2010. ISBN 978-83-7073-552-4.
  5. a b Consortium of North American Lichen Herbaria. [dostęp 2016-04-16]. (ang.).
  6. Discover Life Maps. [dostęp 2014-08-18].