Przejdź do zawartości

Mitsubishi Ki-18

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mitsubishi Ki-18
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Japonia

Producent

Mitsubishi

Typ

myśliwiec

Konstrukcja

mieszana

Załoga

1

Historia
Data oblotu

sierpień 1935

Dane techniczne
Napęd

1 x Silnik gwiazdowy Nakajima Kotobuki 5

Moc

700 KM

Wymiary
Rozpiętość

11,00 m

Długość

7,655 m

Wysokość

3,15 m

Powierzchnia nośna

17,80 m²

Masa
Własna

1110 kg

Użyteczna

332 kg

Startowa

1422 kg

Osiągi
Prędkość maks.

444 km/h

Prędkość minimalna

113 km/h

Zasięg

420 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 x karabin maszynowy Typ 89 kalibru 7,7 mm
Użytkownicy
Japonia

Mitsubishi Ki-18 (jap. キ18) – japoński prototypowy myśliwiec, przeznaczony dla lotnictwa Cesarskiej Armii Japońskiej. Maszyna była zmodernizowanym pod kątem wymagań lotnictwa armii samolotem Mitsubishi A5M.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Lata 20. i 30. ubiegłego wieku to okres intensywnej modernizacji i rozbudowy japońskiego lotnictwa wojskowego. W 1932 roku w ramach konkursu 7-Shi, ogłoszonego przez wydział techniczny Dowództwa Sił Powietrznych Marynarki powstał projekt jednomiejscowego, jednopłatowego, myśliwskiego samolotu pokładowego oznaczonego jako Mitsubishi 1MF10. Pomimo nie przyjęcia maszyny na uzbrojenie marynarki, zakłady Mitsubishi kontynuowały pracę nad jednopłatowymi myśliwcami. Było to o tyle trafne posunięcie, że w 1934 roku, kiedy to Marynarka ponownie ogłosiła konkurs (9-Shi) na myśliwski samolot pokładowy, Mitsubishi zaprezentował projekt oznaczony jako Mitsubishi Ka-14. Jego kolejne modernizacje i wprowadzane poprawki dały w efekcie pierwszy na świecie seryjny, jednomiejscowy, wolnonośny, jednopłatowy, pokładowy myśliwiec Mitsubishi A5M.

W tym samym roku również lotnictwo armii lądowej ogłosiło konkurs na nowy, jednopłatowy samolot myśliwski. Pierwotnie budowę takiej maszyny zlecono zakładom Kawasaki, które zaprezentowały lotnictwu armii model Kawasaki Ki-5. Niestety samolot nie spełniał oczekiwań armii. Kolejną próbą budowy odpowiedniego myśliwca była maszyna Nakajima Ki-11 ale i ona nie znalazła uznania w oczach decydentów. Miarą desperacji lotnictwa armii była decyzja o podjęciu budowy i wprowadzeniu do służby dwupłatowej maszyny Kawasaki Ki-10. Gdy kolejny model wytwórni Nakajima, Ki-12 również nie spełnił oczekiwań, dowództwo sił powietrznych zwróciło uwagę na konstrukcję wytwórni Mitsubishi, Ka-14. Jej bardzo dobre osiągi skłoniły lotnictwo armii do zamówienia w wytwórni samolotu wzorowanego na Ka-14 ale przystosowanego do wymagań armii. Zmiany nie były skomplikowane, wprowadzono inny typ karabinów, zwiększono wymiary kół i ich osłon, poszerzono osłonę silnika i zwiększono powierzchnie steru kierunku. Efektem prac był samolot oznaczony jako Ki-18, którego prototyp ukończono w sierpniu 1935 roku. Gotową maszynę skierowano do Lotniczego Instytutu Badawczego w Tachikawa, gdzie poddano go badaniom. Ich efektem była pozytywna opinia na temat właściwości samolotu. Następnie prototyp przekazano do testów eksploatacyjnych do Szkoły Lotnictwa Myśliwskiego Akeno. W 1936 roku na wniosek jednego z instruktorów szkoły, w samolocie wymieniono silnik, zastępując dotychczasowy Nakajima Kotobuki 5, jednostką Nakajima Kotobuki 3. Niestety tak zmodernizowana maszyna uległa wypadkowi podczas podchodzenia do lądowania. W odróżnieniu od ekspertów z Lotniczego Instytutu Badawczego, piloci szkoły lotniczej wydali negatywna opinię na temat samolotu. Ich zdaniem maszyna miała zawodny silnik oraz za małą zwrotność. Los samolotu przypieczętowała opinia dowództwa Cesarskiej Armii Lądowej, która wykluczała Ki-18 z dalszej eksploatacji. Na opinii lotnictwa armii zaważyła również tradycyjna rywalizacja pomiędzy obydwiema formacjami lotniczymi, marynarką i armią lądową. Armia niechętnie widziała samolot konkurencyjnej marynarki na swoim uzbrojeniu.

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

Ki-18 był jednopłatowym, wolnonośnym, metalowym dolnopłatem ze stały podwoziem z tylnym podparciem. Kabina pilota otwarta. Usterzenie klasyczne, dwudźwigarowe skrzydło o eliptycznym obrysie. Samolot napędzany był 9-cylindrowym silnikiem gwiazdowym chłodzonym powietrzem Nakajima Kotobuki 5 i dwułopatowym śmigłem. Zarówno koła podwozia głównego jak i kółko ogonowe okryte były osłonami zmniejszającymi opór aerodynamiczny.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Krzysztof Zalewski, Mitsubishi A5M, "Lotnictwo", nr 7 (2011), s. 88-98, ISSN 1732-5323.