Przejdź do zawartości

Mustafa II

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mustafa II
Ilustracja
Faksymile
Tugra Mustafy II
Sułtan Imperium Osmańskiego
Okres

od 1695
do 8 grudnia 1703

Koronacja

6 lutego 1695

Poprzednik

Ahmed II

Następca

Ahmed III

Dane biograficzne
Dynastia

Osmanowie

Data urodzenia

6 lutego 1664

Data śmierci

29/30 grudnia 1703

Ojciec

Mehmed IV

Matka

Emetullah Rabia Gulnus

Rodzeństwo

Ahmed III

Żona

Saliha Sebkati Sultan
Sehsuvar Sultan

Dzieci

Mahmud I,
Osman III

Mustafa II (ur. 6 lutego 1664, zm. 28 grudnia 1703) – sułtan z dynastii Osmanów, panujący w latach 1695-1703.

Syn Mehmeda IV, brat Ahmeda III, ojciec Mahmuda I i Osmana III. Mianował wielkim wezyrem Amcaoglu Huseyina Paszę. Ogromny wpływ miał na niego znienawidzony przez społeczeństwo wielki mufti Feyzullah Efendi.

Miał wielkie ambicje przywrócenia zwierzchności Osmanów nad Węgrami, udaremnione wskutek klęski armii tureckiej pod Zentą. Na mocy Pokoju w Karłowicach (1699) zmuszony był zrzec się Węgier i Siedmiogrodu (oprócz Banatu temeszwarskiego) na rzecz Austrii, Morei na rzecz Wenecji i Podola na rzecz Polski.

W 1696 r. utracił Azow zdobyty przez Piotra I Wielkiego; w 1703 r. stanął w obliczu buntu Gazi Gireja na Krymie oraz wybuchu niezadowolenia społecznego, którego przyczyną był sułtański rozkaz rozpoczęcia przygotowań do wyprawy na Gruzję. Na czele buntu stanęli nieopłacani żołnierze, których popierali ulemowie, uczniowie medres i ludność miejska. Powstańcy przybyli na plac At Meydani i wyłonili spośród siebie nowe władze. Gdy Mustafa II odmówił powrotu do stolicy, ogłoszono jego detronizację na rzecz jego brata Ahmeda III. Zmarł 3 tygodnie później śmiercią naturalną.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Małgorzata Hertmanowicz-Brzoza: Słownik władców świata. Kraków: Wydawnictwo Zielona Sowa, 2005, s. 880. ISBN 83-7435-077-6.