Przejdź do zawartości

Mychajło Stelmach (pisarz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mychajło Stelmach
Михайло Панасович Стельмах
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 maja 1912
Diakiwcy, obwód winnicki

Data i miejsce śmierci

27 września 1983
Kijów

Narodowość

ukraińska

Język

ukraiński

Dziedzina sztuki

literatura

Gatunek

poezja, nowela, proza

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Nagroda Leninowska Nagroda Stalinowska Narodowa Nagroda im. Tarasa Szewczenki (USRR)
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Przyjaźni Narodów Order Wojny Ojczyźnianej II klasy
Grób Mychajło Stelmacha

Mychajło Panasowycz Stelmach (ukr. Михайло Панасович Стельмах, ur. 11 maja?/24 maja 1912 we wsi Diakiwcy w obwodzie winnickim, zm. 27 września 1983 w Kijowie) – ukraiński pisarz.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w biednej rodzinie chłopskiej. W 1933 ukończył studia na Wydziale Literackim Winnickiego Instytutu Pedagogicznego, 1933–1938 pracował jako wiejski nauczyciel w rodzinnych stronach i potem w obwodzie kijowskim. W 1936 rozpoczął działalność literacką, w 1941 wydał pierwszy zbiór wierszy pt. Dobroje utra. Po ataku Niemiec na ZSRR był artylerzystą i później frontowym korespondentem gazety 1 Frontu Ukraińskiego „Za czest' Otczizny”, był dwukrotnie ciężko ranny i kontuzjowany. Podczas wojny opublikował w Woroneżu i Ufie dwa zbiory wierszy frontowych; część z nich napisał podczas pobytu w szpitalu. Po wojnie, 1945–1953 pracował w Instytucie Nauk o Sztuce, Folkloru i Etnografii Akademii Nauk Ukraińskiej SRR. Pisał wiersze patriotyczne, osnute na motywach folkloru, poza tym nowele i powieści będące kronikami życia ukraińskiej wsi, m.in. cykl powieściowy Wielka rodzina 1949–1951 (wyd. pol. t. 1-2, 1954), Ludzka krew nie woda 1957 (wyd. pol. 1960). Napisał też powieść o II wojnie światowej Prawda i krywda (pol. przekład pt. Ziarno i plewa, 1967). Jest też autorem lirycznych powieści autobiograficznych, sztuk teatralnych i wierszy dla dzieci. Był deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR od 6 do 9 kadencji.

Odznaczenia i nagrody

[edytuj | edytuj kod]

I medale.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]