Przejdź do zawartości

Nikoła Jotow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nikoła Jotow
Никола Йотов
Pełne imię i nazwisko

Никола Костадинов Йотов

Data urodzenia

20 listopada 1892

Data śmierci

23 listopada 1961

Minister budownictwa, dróg i komunikacji
Okres

od 15 maja 1930
do 29 czerwca 1931

Poprzednik

Wergił Dimow

Następca

Spas Ganew

Minister sprawiedliwości
Okres

od 14 listopada 1938
do 23 października 1939

Poprzednik

Ilija Kożucharow

Następca

Wasił Mitakow

Nikoła Kostadinow Jotow (bułg. Никола Костадинов Йотов, ur. 20 listopada 1892 w Pazardżiku, zm. 23 listopada 1961 tamże[1]) – minister budownictwa, dróg i komunikacji (1930-1931), minister sprawiedliwości (1938-1939), deputowany do Zgromadzenia Narodowego XXIII (1931-1934) i XXIV (1938-1939) kadencji[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1918 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Sofijskim i powrócił do rodzinnego Pazardżiku, gdzie pracował jako adwokat[1]. W tym czasie wstąpił do Bułgarskiego Ludowego Związku Chłopskiego. Po zabójstwie Aleksandra Stambolijskiego w 1923 został zatrzymany przez policję i przetrzymywany w więzieniu bez wyroku[1]. Po opuszczeniu więzienia przekazał swojemu bratu studiującemu w Wiedniu informacje o fali represji, która ogarnęła Bułgarię po powstaniu wrześniowym - tekst Jotowa opublikowało czasopismo socjaldemokratyczne Arbeite Zeitung[1]. Powrócił na scenę polityczną w latach 30., początkowo jako minister budownictwa, dróg i komunikacji w rządzie Andreja Toszewa, a następnie jako minister sprawiedliwości w gabinecie Georgi Kjoseiwanowa[2]. Po dymisji ze stanowiska ministerialnego w 1939 kontynuował praktykę adwokacką, broniąc ludzi oskarżanych o złamanie ustawy o obronie państwa[1].

Po przejęciu władzy przez komunistów represjonowany za poglądy polityczne. W 1949 trafił do obozu pracy w Bogdanov Dole, w którym był przetrzymywany 4 miesiące[2], a w listopadzie 1956 do obozu w Belene[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 208-209.
  2. a b Никола Йотов. lich.pzhistory.info. [dostęp 2022-12-16]. (bułg.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 208-209.