Przejdź do zawartości

Nikołaj Skoblin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nikołaj Skoblin
Николай Владимирович Скоблин
Ilustracja
generał major generał major
Data i miejsce urodzenia

9 czerwca 1893
Niżyn, gubernia czernihowska, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

1937 lub 1938
Barcelona, Hiszpania

Przebieg służby
Lata służby

przed 1914–1923

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Biała Armia
Rosyjski Związek Ogólnowojskowy

Jednostki

126 Rylski Pułk Piechoty(inne języki), Korniłowski Pułk Uderzeniowy(inne języki), Korniłowska Dywizja Uderzeniowa

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna domowa w Rosji

Późniejsza praca

działacz białej emigracji, agent INO NKWD

Odznaczenia
Order św. Jerzego IV klasy (Imperium Rosyjskie)

Nikołaj Władimirowicz Skoblin (ur. 9 czerwca 1893 w Niżynie, zm. prawdopodobnie 1938) – generał major Białej Armii.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Rozpoczął naukę w Czugujewskiej Szkole Wojskowej(inne języki) w Czuhujewie, którą w związku z wybuchem I wojny światowej ukończył w trybie przyśpieszonym w stopniu praporszczyka(inne języki). W armii rosyjskiej dosłużył się stopnia sztabskapitana.

W czasie wojny domowej dowodził w latach 1918-1919, pułkami uderzeniowymi gen. Ławra Korniłowa, brygadą 1919, dywizją 1919–1920. Mianowany na stopień generała majora 26 marca 1920 w Armii Rosyjskiej Piotra Wrangla.

Po klęsce Białych udał się na emigrację. Na emigracji został agentem NKWD. Razem z żoną Nadieżdą Plewicką(inne języki) uczestniczył w porwaniu szefa Rosyjskiego Związku Ogólnowojskowego (ROWS), gen. Jewgienija Millera. Miller udając się na umówione przez Skoblina spotkanie z rzekomymi oficerami niemieckiego ataszatu wojskowego i podejrzewając pułapkę – pozostawił współpracownikom szczegółową notatkę. W konsekwencji fakt porwania został ujawniony, a Skoblin zdemaskowany jako agent INO NKWD. Skoblin odegrał prawdopodobnie uprzednio istotną rolę w preparowaniu sprawy marszałka Tuchaczewskiego[1].

Skoblin planował samodzielnie lub wspólnie z INO NKWD zajęcie stanowiska Millera w ROWS. Po zdemaskowaniu zbiegł, przedostał się do Hiszpanii, jego dalsze losy pozostają nieznane – prawdopodobnie został w Hiszpanii zlikwidowany przez NKWD[2]. Według Pawła Sudopłatowa został najprawdopodobniej zabity na pokładzie samolotu, którym NKWD wywoziło go z Francji do Hiszpanii, a ciało wyrzucono za burtę. W oficjalnej wersji, we wspomnieniach, Sudopłatow pisze o śmierci podczas nalotu frankistów na Barcelonę w rok później[3].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Christopher Andrew, Wasilij Mitrochin Archiwum Mitrochina, t.I KGB w Europie i na Zachodzie Poznań 2009 Wyd. Rebis Wyd. II poprawione, ISBN 978-83-7510-348-9. s. 138-139, Walter Kriwicki W tajnej służbie Stalina, Warszawa 2002, ISBN 83-85852-69-7 s. 178-182. O roli Skoblina por też. Christopher Andrew, Oleg Gordijewski KGB, Warszawa 1997, Wyd. Bellona, ISBN 83-11-08667-2, s.141-143, 151.
  2. Christopher Andrew, Oleg Gordijewski KGB, Warszawa 1997, Wyd. Bellona ISBN 83-11-08667-2 s.151
  3. Гаспарян Армен Сумбатович, Генерал Скоблин. Легенда советской разведки, Москва 2012, Wyd. Вече, ISBN 978-5-9533-6441-6, s.358.

Bibliografia, literatura, linki

[edytuj | edytuj kod]
  • Гаспарян Армен Сумбатович, Генерал Скоблин. Легенда советской разведки, Москва 2012 Wyd. Вече, ISBN 978-5-9533-6441-6 wersja elektroniczna
  • K. A. Zaleskij, I mirowaja wojna. Prawitieli i wojennaczalniki. Moskwa: wyd WECZE, 2000.