Przejdź do zawartości

Obra (rzeka)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Obra
Ilustracja
"Szlak bobrów" na Obrze koło Skwierzyny.
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Lokalizacja

wielkopolskie
lubuskie

Rzeka
Długość 164[1][2] km
Spadek

od 0,10‰ do 0,59‰

Powierzchnia zlewni

2 758[1] km²

Średni przepływ

10,0 m³/s (Elektrownia na Zalewie Bledzewskim)[2][3]

Źródło
Miejsce Józefów Oberski (6,5 km na północ od Koźmina Wlkp.)[1]
Wysokość

140 m n.p.m.[4]

Współrzędne

51°51′58,7″N 17°29′14,6″E/51,866306 17,487389

Ujście
Recypient Warta
Miejsce

koło Skwierzyny

Wysokość

24 m n.p.m.[3]

Współrzędne

52°36′09,1″N 15°28′44,3″E/52,602528 15,478972

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „ujście”
Obra w okolicach Zbąszynia.
Obra w Międzyrzeczu.

Obranizinna rzeka w zachodniej Polsce (województwa: wielkopolskie i lubuskie) o długości 164 km[1][2] (niektóre źródła podają 254 km) i powierzchni zlewni 2 758 km²[1] (niektóre źródła podają 4 022 km²), lewy dopływ Warty, zlewnia w górnym odcinku III rzędu, a w dolnym – II rzędu.

Opis przebiegu

[edytuj | edytuj kod]
Schemat systemu rzecznego Obry

Obra posiada zawiły system rzeczny. Płynie przez Nizinę Południowowielkopolską, Pojezierze Leszczyńskie, Pradolinę Warciańsko-Odrzańską i Pojezierze Lubuskie. Jej źródła znajdują się na Wysoczyźnie Kaliskiej, na terenie osady Józefów Oberski – 6,5 km na północ od Koźmina Wlkp. i 2,5 km na południe od wsi Stara Obra[1]. Od źródeł do tzw. węzła Bonikowskiego płynie zasadniczo jako jeden ciek. Krótki naturalny odcinek górnego biegu Obry kończy się za Jaraczewem, w miejscu połączenia z Kanałem Obry (którego początek nie leży w ciągu rzeki Obry). Stąd rzeka płynie sztucznym kanałem do węzła Bonikowskiego, przepływając przez Gostyń, Stankowo, Żelazno, Wieszkowo, Krzywiń i Kościan i odbierając po drodze wody zlewni Rowu Wyskoć. Poniżej Krzywinia kanał nazywa się Kanałem Kościańskim, powyżej – Kanałem Obry. Powyżej Krzywinia odgałęzia się boczny Kanał Wonieść (40% przepływu[5]); kanały łączą się ponownie ok. 3 km na pn.-zach. od wsi Gryżyna. W Węźle Bonikowskim (3 km za Kościanem) następuje rozdzielenie wód; część kierowana jest bezpośrednio do Warty (na północ) przez Kanał Mosiński, część płynie na zachód stanowiąc początek Kanałów Obry.

Kanał płynący na zachód rozdziela się wkrótce na Południowy i Środkowy Kanały Obry. Kanał Mosiński jest połączony Kanałem Prut z rzeką Mogilnicą (ma wschodni kierunek przepływu – odprowadza wody Mogilnicy do Warty przez Kanał Mosiński). Od połączenia z Mogilnicą płynie na zachód Północny Kanał Obry. Przed powstaniem kanałów Obra w okolicy Węzła Bonikowskiego płynęła w stronę połączenia z Mogilnicą, która była jej dopływem, stąd też kanał północny uważany jest zwykle za przedłużenie rzeki (niekiedy nawet za jej początek). Kanał ten nie ma jednak połączenia wodnego z górnym biegiem rzeki jako jeden ciek – kierunek przepływu w Kanale Prut jest odwrotny.

Kanał południowy uchodzi do Jez. Rudno i przez rzekę Obrzycę do Odry. Ze względu na ochronę Obrzycy obecnie większość jego wód kierowana jest[6] Kanałem Dźwińskim ponownie do Obry (ujście w okolicy Kopanicy). Kanały środkowy i północny łączą się w okolicy Wolsztyna i wpadają do Jez. Kopanickiego. Od tego miejsca Obra odzyskuje naturalny charakter. Północny i Środkowy Kanały Obry dalszym biegu już jako Obra uchodzą do Warty w km 90,8. Zlewnia tego odcinka cieku stanowi układ odwodnieniowy o dużym zasięgu. Wyznaczony został na tym terenie także dział wodny II rzędu, oddzielający zlewnię Warty (Północny i Środkowy Kanał Obry) i zlewnię Obrzycy (Południowy Kanał Obry).

Obra w dolnym biegu przepływa przez: Kościan, Zbąszyń, Trzciel, Międzyrzecz oraz Skwierzynę. Wraz z łańcuchem Jezior Zbąszyńskich, Kanałów Obrzańskich i dopływów w obrębie Łęgów Obrzańskich, na znacznym odcinku (ok. 200 km) nadaje się do uprawiania turystyki kajakowej.

Pod względem administracyjnym obszar zlewni Obry zajmuje zachodni fragment województwa wielkopolskiego (powiaty: grodziski, wolsztyński i nowotomyski) oraz środkowo-zachodnią część województwa lubuskiego (powiat międzyrzecki).

Na terenie województwa wielkopolskiego przepływa przez Bruzdę Zbąszyńską i Jeziora Zbąszyńskie: Kopanickie, Wielkowiejskie, Chobienickie, Grójeckie, Nowowiejskie, Błędno.

Na terenie województwa lubuskiego przepływa przez kilka dużych jezior Obrzańskich (Lutol, Młyńskie, Konin, Wielkie i Rybojadło), wraz z którymi stanowi ważny element Pszczewskiego Parku Krajobrazowego. Pod Bledzewem, Obra została spiętrzona o ok. 7 m, co spowodowało powstanie Zalewu Bledzewskiego (19,6 km). Na zaporze znajduje się elektrownia wodna. Głównymi dopływami na tym odcinku są: Czarna Woda, Paklica i Jeziorna.

Przez kanały Obry część jej wód płynie do Obrzycy (prawego dopływu Odry), co tworzy sztuczną bifurkację jej nurtu: Kanałem Mosińskim Obra połączona jest z Wartą w okolicach Mosiny, poprzez kanały Południowy, Środkowy i Północny – z Obrzycą i Odrą, a sama płynie – przez Jeziora Zbąszyńskie – naturalnym korytem do Warty.

Szlak kajakowy

[edytuj | edytuj kod]

Obra jest popularnym szlakiem kajakowym. Jego skala trudności oceniana jest na ZWA (bardzo łatwy), zaś uciążliwość na U2 (U4), czyli nieco uciążliwy, a miejscami uciążliwy. Sieć kanałów obrzańskich umożliwia przepłynięcie z Warty do Odry[7]. Najpopularniejszy fragment dla spływów kajakowych stanowi odcinek z Trzciela przez Międzyrzecz do Skwierzyny.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Rzeki Polski – Obra. rzekipolski.info. [dostęp 2018-02-05].
  2. a b c Obra, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2018-02-05].
  3. a b Międzyrzecz – Dzieje miasta, pod. red. W. Strzyżewski, M. Tureczek, Międzyrzecz: 2009, s. 23
  4. Za: Park Krajobrazowy im. gen. Dezyderego Chłapowskiego (Z serii Wielkopolska Biblioteka Krajoznawcza nr 35); tekst: Krzysztof Kasprzak, Beata Raszka, zdjęcia: Zbigniew Szmidt; Wydawnictwo WBP; 2007 r, ISBN 978-93-60746-07-3
  5. tamże, str 46
  6. tamże, str. 46
  7. Wuja Republika. [dostęp 2012-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-11)].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Piotr Maluśkiewicz: Słownik Krajoznawczy Wielkopolski. PWN, Warszawa-Poznań, 1992.
  • J. Kondracki: Geografia regionalna Polski. PWN, Warszawa, 2002. ISBN 83-01-13897-1.
  • Słownik geograficzno-krajoznawczy Polski. PWN, Warszawa, 1998. ISBN 83-01-12677-9.
  • Marek Lityński: Obra – przewodnik dla kajakarzy. Pascal, 2005. ISBN 83-7304-444-2, ISBN 978-83-7304-444-9.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]