Pływanie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1936 – 4 × 200 m stylem dowolnym mężczyzn
- Główny artykuł:
Letnie Igrzyska Olimpijskie 1936 | |||
| |||
Miejsce | |||
---|---|---|---|
Termin |
10 sierpnia 1936 (eliminacje) | ||
Liczba ekip |
18 | ||
Liczba sportowców |
74 | ||
Obiekt rozgrywek | |||
Złoty medal | |||
Srebrny medal | |||
Brązowy medal |
Pływanie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1936 | ||||
---|---|---|---|---|
Styl dowolny | ||||
100 m | mężczyźni | kobiety | ||
400 m | mężczyźni | kobiety | ||
1500 m | mężczyźni | |||
Styl grzbietowy | ||||
100 m | mężczyźni | kobiety | ||
Styl klasyczny | ||||
200 m | mężczyźni | kobiety | ||
Sztafeta - styl dowolny | ||||
4 × 100 m | kobiety | |||
4 × 200 m | mężczyźni |
Sztafeta 4 × 200 m stylem dowolnym mężczyzn – jedna z konkurencji pływackich rozgrywanych podczas XI Igrzysk Olimpijskich w Berlinie. Eliminacje odbyły się 10 sierpnia, a finał 11 sierpnia 1936 roku.
Tytuł mistrzów olimpijskich z 1932 roku obronili reprezentanci Japonii. Sztafeta w składzie Masanori Yusa, Shigeo Sugiura, Masaharu Taguchi, Shigeo Arai w finale czasem 8:51,5 pobiła rekord świata, wyprzedzając Amerykanów o ponad 11 sekund. Brązowy medal zdobyła sztafeta węgierska, uzyskując czas 9:12,3. W konkurencji brali udział Polacy, którzy z powodu falstartu zostali zdyskwalifikowani.
Wcześniej, w eliminacjach, Japończycy ustanowili rekord olimpijski (8:56,1).
Rekordy[edytuj | edytuj kod]
Przed zawodami rekord świata i rekord olimpijski wyglądały następująco:
Rekord | Reprezentacja | Czas | Miejsce | Data | |
---|---|---|---|---|---|
Rekord świata | Japonia Masanori Yusa Shozo Makino Sunao Ishiharada Hiroshi Negami |
8:52,2 | Tokio | 19 sierpnia 1935 | |
Rekord olimpijski | Japonia Yasuji Miyazaki (2:14,1) Masanori Yusa (2:14,7) Hisakichi Toyoda (2:14,8) Takashi Yokoyama (2:14,8) |
8:58,4 | Los Angeles | 9 sierpnia 1932 | [1] |
W trakcie zawodów ustanowiono następujące rekordy:
Data | Etap konkurencji | Reprezentacja | Czas | Rekord |
---|---|---|---|---|
10 sierpnia | eliminacje | Japonia Shigeo Arai Shigeo Sugiura Masanori Yusa Masaharu Taguchi |
8:56,1 | |
11 sierpnia | finał | Japonia Masanori Yusa Shigeo Sugiura Masaharu Taguchi Shigeo Arai |
8:51,5 |
Wyniki[edytuj | edytuj kod]
Eliminacje[edytuj | edytuj kod]
Do finału zakwalifikowały się dwie najszybsze sztafety z każdego wyścigu oraz dwie reprezentacje zajęły trzecie miejsce i uzyskały najlepsze czasy.
Wyścig eliminacyjny 1[edytuj | edytuj kod]
Miejsce | Państwo | Zawodnik | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|---|
1. | Francja | René Cavalero Artem Nakache Christian Talli Jean Taris |
9:21,7 | Q |
2. | Kanada | Munroe Bourne Bob Hamerton Robert Hooper Bob Pirie |
9:40,0 | Q |
3. | Brazylia | Aluizio Lage Leônidas da Silva Manoel Villar Isaac Morais |
9:42,5 | |
4. | Filipiny | Jikirum Adjaluddin Arsad Alpad Nils Christiansen José Obial |
9:45,8 | |
5. | Bermudy | Edmund Cooper Leonard Spence Dudley Spurling John Young |
10:50,5 | |
6. | Grecja | Rikhardos Brousalis Spyridon Mavrogiorgos Panagiotis Provatopoulos Angelos Vlakhos |
10:51,0 |
Wyścig eliminacyjny 2[edytuj | edytuj kod]
Miejsce | Państwo | Zawodnik | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|---|
1. | Stany Zjednoczone | Ralph Gilman Charles Hutter Jack Medica Paul Wolf |
9:10,4 | Q |
2. | Węgry | Oszkár Abay-Nemes Ferenc Csik Ödön Gróf Árpád Lengyel |
9:20,8 | Q |
3. | Wielka Brytania | Mostyn Ffrench-Williams Romund Gabrielsen Bob Leivers Norman Wainwright |
9:30,8 | q |
4. | Dania | Poul Petersen Jørgen Jørgensen Aage Hellstrøm John Christensen |
9:39,6 | |
5. | Austria | Herbert Hnatek Franz Seltenheim Edmund Pader Günther Zobernig |
10:58,4 | |
6. | Luksemburg | Norbert Franck Pierre Hastert Marcel Neumann Georges Tandel |
10:59,8 | |
Polska | Kazimierz Bocheński Helmut Barysz Joachim Karliczek Ilja Szrajbman |
DSQ |
Wyścig eliminacyjny 3[edytuj | edytuj kod]
Miejsce | Państwo | Zawodnik | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|---|
1. | Japonia | Shigeo Arai Shigeo Sugiura Masanori Yusa Masaharu Taguchi |
8:56,1 | Q, |
2. | III Rzesza | Helmuth Fischer Hermann Heibel Wolfgang Heimlich Werner Plath |
9:21,4 | Q |
3. | Szwecja | Björn Borg Sten-Olof Bolldén Sven-Pelle Pettersson Gunnar Werner |
9:35,3 | q |
4. | Jugosławia | Draško Vilfan Tone Gazzari Zmaj Defilipis Tone Cerer |
9:40,3 | |
5. | Egipt | Higazi Said Ibrahim Fadl Mahmoud Kadri Saad El-Din Zaki |
10:05,3 |
Finał[edytuj | edytuj kod]
Miejsce | Państwo | Zawodnik | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|---|
Japonia | Masanori Yusa Shigeo Sugiura Masaharu Taguchi Shigeo Arai |
8:51,5 | ||
Stany Zjednoczone | Ralph Flanagan John Macionis Paul Wolf Jack Medica |
9:03,0 | ||
Węgry | Árpád Lengyel Oszkár Abay-Nemes Ödön Gróf Ferenc Csik |
9:12,3 | ||
4. | Francja | Artem Nakache Christian Talli René Cavalero Jean Taris |
9:18,2 | |
5. | III Rzesza | Werner Plath Wolfgang Heimlich Hermann Heibel Helmuth Fischer |
9:19,0 | |
6. | Wielka Brytania | Mostyn Ffrench-Williams Romund Gabrielsen Bob Leivers Norman Wainwright |
9:21,5 | |
7. | Kanada | Munroe Bourne Bob Hamerton Robert Hooper Bob Pirie |
9:27,5 | |
8. | Szwecja | Björn Borg Sten-Olof Bolldén Sven-Pelle Pettersson Gunnar Werner |
9:37,5 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Paweł Wudarski: Los Angeles 1932 – 4 × 200 m stylem dowolnym mężczyzn – wyniki. [dostęp 2016-11-05].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
Berlin 1936 – 4 × 200 m stylem dowolnym mężczyzn – wyniki. [dostęp 2016-11-05]. (ang.).