Przejdź do zawartości

Pajdokracja

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Pajdokracja, pedokracja, infantokracja – dosłownie: władza dzieci, z gr. país („dziecko”) oraz kratós („siła, władza”).

Powyższe terminy mają pozytywne i negatywne znaczenia[1]:

  1. W polityce: forma rządów, w której władzę sprawują osoby nieletnie, niedojrzałe, niedoświadczone, w oryginalnym znaczeniu – dzieci[2], szczególnie w myśli Janusza Korczaka[3][4] czy metafizyce[5] i zarządzaniu[6].
  2. W mediach: nadmierne skupianie się na młodej kohorcie, co wpływa na infantylizację programów telewizyjnych[7][8] i sztuk teatralnych[9].
  3. W pedagogice: przecenianie potrzeb wychowanków, wynikające z dążenia do rozwoju ich indywidualności z uszczerbkiem dla wychowania społecznego, z jednoczesnym zmniejszeniem stawianych im wymagań[2][10][11].

Jednym z rozpoznawalnych wizerunków z tego okresu był plakat Aleksieja Komarowa „Sejm dzieci” z 1923 roku, na którym z mównicy rozmawiają ledwie roczne dzieci, trzymając transparenty z żądaniem zdrowych rodziców i czystych pieluch. Komentując paradoksalny temat tego plakatu (słowa i wypowiedzi polityczne w ustach dzieci wciąż niezdolnych do mówienia), Sara Weld [zauważa] metaforę dzieci jako marionetek w tym politycznym dramacie. Podkreśla w ten sposób efekt odwrotny: dorośli nie tylko nie oddali głosu dzieciom, ale poradzili sobie gorzej – zawłaszczyli ich głos. (z „Duch pedokracji w radzieckim teatrze”, Maslinsky K[9])

Jedynym znanym przykładem pajdokracji w praktyce było Miasteczko Dziecięce Podgrodzie. W 1953 roku było ono opisywane jako "pierwsze i jedyne w Polsce miasteczko", w którym "poza niezbędną grupką opiekunów, lekarzy, pedagogów, mieszkają wyłącznie dzieci, które same się obsługują, same się rządzą i same o sobie stanowią"[12]. Obecność pajdokracji została stwierdzona przez komisję Centralnego Związku Spółdzielczości Pracy w 1954 roku, co doprowadziło do zmian organizacyjnych w ośrodku kolonijnym[13].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. B Śliwerski, Prawo dziecka do swoich praw [online], Cytat: PAJDOKRACJA NEGATYWNA … EKSKLUZJA, OSAMOTNIENIE ESKAPIZM: zastępcza opieka resocjalizacja wzajemna wrogość, alienacja.
  2. a b SJP PWN ↓, Pajdokracja.
  3. PAJDOKRACJA [online], sp4.orneta.eu [dostęp 2021-10-16].
  4. Korczak bibliografia [online], pbw.lodz.pl [dostęp 2021-10-16], Cytat: Zawiera scenariusz inscenizacji „Witajcie w Pajdokracji” na podstawie „Króla Maciusia Pierwszego” Janusza Korczaka.
  5. Leszek Augustyn, Wiechowcy, klerkowie i pytanie o prawdę, „ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich” (7), 2007, s. 109–126, ISSN 1642-1248 [dostęp 2021-10-16], Cytat: „religijnych” cechach postawy inteligenckiej, jak: heroizm samoubóstwienia, skok ponad historię, duchowa pedokracja, maksymalizm celów i środków, historyczna niecierpliwość, sakralność słowa „społeczny”, po to, aby ostatecznie stwierdzić, iż „natura inteligencji rosyjskiej ma charakter religijny”.
  6. Slawomir Magala, Managerial rhetoric and narrative legitimacies, „Journal of Organizational Change Management”, 23 (2), 2010, DOI10.1108/jocm.2010.02323bae.001, ISSN 0953-4814 [dostęp 2021-10-16].
  7. 박명진, 오늘의 방송 무엇이 문제인가?: ‘대중성’의 추구와 소아주의(Paedocracy), „저널리즘 비평”, 6, styczeń 1991, s. 54–59 [dostęp 2021-10-16], Cytat: Tłumaczenie: „W wyniku infantylizacji, znaczna liczba nadawców ma dość „pedofilskie” [! sic, „dzieciolubne”] nastawienie wobec publiczności publicznej” (kor.).
  8. Jonathan Bignell, HOW TO WATCH TELEVISION?: Pedagogy and Paedocracy in Beckett’s Television Plays, „Samuel Beckett Today / Aujourd’hui”, 15 (1), 2005, s. 281–293, DOI10.1163/18757405-015001025, ISSN 0927-3131 [dostęp 2021-10-16] (ang.).
  9. a b Kirill Maslinsky, THE SPECTRE OF PAEDOCRACY IN THE PUPPET THEATRE: ON SCHOOL SELF-MANAGEMENT AND THE LIMITS OF CHILDREN’S AGENCY IN THE FIRST YEARS OF SOVIET RULE [online].
  10. PAJDOKRACJA - Encyklopedia w INTERIA.PL [online], interia.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
  11. Lucjan Świto, Mobbing i pajdokracja – prawnokarne aspekty przemocy w szkole, „Forum Oświatowe”, 22 (1(42)), 2010, s. 79–98–79–98, ISSN 2450-3452 [dostęp 2021-10-16] (pol.).
  12. Barbara Sowińska-Adamczyk, Miasteczko dziecięce. Monografia Podgrodzia 1952-1973, Szczecin: Regionalne Stowarzyszenie Literacko-Artystyczne w Policach, 2015, s. 77.
  13. Barbara Sowińska-Adamczyk, Miasteczko dziecięce. Monografia Podgrodzia 1952-1973, Szczecin: Regionalne Stowarzyszenie Literacko-Artystyczne w Policach, 2015, s. 85-86.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]