Przejdź do zawartości

Pedro Gual

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pedro Gual Escandon
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

17 stycznia 1783
Caracas

Data i miejsce śmierci

6 maja 1862
Guayaquil

Prezydent Wenezueli
Okres

od 15 marca 1858
do 18 marca 1858

Przynależność polityczna

Partia Liberalna

Poprzednik

José Tadeo Monagas

Następca

Julián Castro

Prezydent Wenezueli
Okres

od 2 sierpnia 1859
do 29 września 1859

Przynależność polityczna

bezpartyjny

Poprzednik

Julián Castro

Następca

Manuel Felipe de Tovar

Prezydent Wenezueli
Okres

od 20 maja 1861
do 29 sierpnia 1861

Przynależność polityczna

Partia Liberalna

Poprzednik

Manuel Felipe de Tovar

Następca

José Antonio Páez

podpis

Pedro José Ramón Gual Escandón (ur. 17 stycznia 1783 w Caracas, zm. 6 maja 1862 w Guayaquil) – wenezuelski polityk, dziennikarz, prawnik i dyplomata. Prezydent Wenezueli w dniach 15-18 marca 1858 roku, od 2 sierpnia do 29 września 1859 roku i od 20 maja do 29 sierpnia 1861[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1783 roku w Caracas. Jego ojcem był José Ignacio Gual, a matką Josefa Mónica Escandó. W 1809 roku podejrzewano go o udział w przygotowaniu powstania przeciw Hiszpanom. W obawie przed aresztowaniem Gual udał się wtedy na brytyjski Trynidad. Brał udział w wojnie o niepodległość Wenezueli, między innymi sprowadzając dla nich broń ze Stanów Zjednoczonych. Na początku 1815 roku na krótko został gubernatorem Cartageny. W 1822 roku poślubił Rosę Maríę Domínguez. W 1824 roku został kanclerzem Wielkiej Kolumbii, a wcześniej był (od 1821) ministrem finansów i stosunków zagranicznych tego państwa. Doprowadził do zawarcia traktatu o przyjaźni między Stanami Zjednoczonymi a Wielką Kolumbią (tzw. traktat Anderson-Gual) w 1824 i między Wielką Kolumbią a Imperium brytyjskim (1825). Po rozpadzie państwa wycofał się z życia publicznego i był prawnikiem. Zamieszkał wtedy w Bogocie. W 1847 roku wrócił do Wenezueli i wrócił do polityki w 1858 roku. W marcu 1858 po obaleniu poprzedniego prezydenta stanął na czele Kongresu Tymczasowego. Po obaleniu Juliána Castro został w 1859 na krótko drugi raz prezydentem. W wyborach 1860 roku został wybrany na wiceprezydenta, a po rezygnacji z funkcji prezydenta Manuela Felipe de Tovar został trzeci raz prezydentem (maj-sierpień 1861). Został obalony 29 sierpnia 1861 i osadzony najpierw na Antylach, potem zaś w Guayaquil, gdzie zmarł w 1862.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wayback Machine [online], web.archive.org [dostęp 2023-09-25] [zarchiwizowane z adresu 2008-12-16].