Przejdź do zawartości

Piotr Czub

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Czub
Państwo działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

20 kwietnia 1966
Radom

doktor habilitowany nauk technicznych
Specjalność: chemia i technologia polimerów
Alma Mater

Politechnika Krakowska im. Tadeusza Kościuszki

Doktorat

10 czerwca 1999 – technologia chemiczna (specjalność: technologia tworzyw sztucznych)
Politechnika Krakowska im. Tadeusza Kościuszki

Habilitacja

28 marca 2012 – technologia chemiczna
Politechnika Krakowska im. Tadeusza Kościuszki

nauczyciel akademicki
politechnika

Politechnika Krakowska im. Tadeusza Kościuszki

Okres spraw.

1999–nadal

Piotr Czub (ur. 20 kwietnia 1966 w Radomiu[1]) – polski chemik, nauczyciel akademicki, doktor habilitowany nauk technicznych i profesor nadzwyczajny Politechniki Krakowskiej im. Tadeusza Kościuszki[2]. Współwłaściciel kilku patentów[3].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Absolwent technologii chemicznej na Politechnice Krakowskiej im. Tadeusza Kościuszki (1991)[2]. W 1994 odbył trzymiesięczny staż na University of Surrey w Wielkiej Brytanii. W latach 1998–2000 pracował na stanowisku głównego technologa w sektorze prywatnym[3]. Doktoryzował się w 1999, na podstawie dysertacji „Badania reakcji związków epoksydowych z disiarczkiem węgla” uzyskując stopień doktora nauk technicznych w zakresie technologii chemicznej (specjalność: technologia tworzyw sztucznych)[2]. Następnie został adiunktem w Katedrze Chemii i Technologii Tworzyw Sztucznych[3]. W 2012 na podstawie pracy „Modyfikowane oleje roślinne oraz produkty chemicznej degradacji odpadowego poli(tereftalanu etylenu) jako ekologiczne surowce do żywic epoksydowych” uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk technicznych w dyscyplinie technologia chemiczna[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Piotr Czub, [w:] Baza Biogramów [online], Biblioteka Jagiellońska Uniwersytetu Jagiellońskiego [dostęp 2021-09-23] (pol.).
  2. a b c d Dr hab. inż. Piotr Czub, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2018-01-13].
  3. a b c Piotr Czub: Autoreferat (PDF). 2011-10-05. [dostęp 2017-09-07]. (pol.).