Przejdź do zawartości

Przewodnienie hipotoniczne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Przewodnienie hipotonicznezaburzenie gospodarki wodnej, w którym dochodzi do nadmiaru wody w ustroju, przebiegające ze zmniejszoną molalnością sodu, czyli z hiponatremią. Ten stan nazywany jest także zatruciem wodnym.

Stan przewodnienia hipotonicznego występuje dosyć rzadko, zazwyczaj dotyczy sportowców pijących ogromne ilości wody po zawodach, osób z problemami psychicznymi lub przyjmujących ecstasy (MDMA)[1].

Przyczyny

[edytuj | edytuj kod]

Do rozwoju objawów przewodnienia hipotonicznego dochodzi w wyniku nadmiernej podaży płynów bezelektrolitowych lub w przypadkach nadmiernego wytwarzania wazopresyny. W obu wypadkach dochodzi do rozcieńczenia płynów ustrojowych i hiponatremii. Do tego stanu mogą również doprowadzić następujące sytuacje, które powodują zmniejszenia wydalania wody przez nerki bez adekwatnej ilości sodu (wydalanie tak zwanej wolnej wody);

Objawy

[edytuj | edytuj kod]

W zależności od stopnia przewodnienia (czyli faktycznie hiponatremii) można zaobserwować:

Leczenie

[edytuj | edytuj kod]

Leczenie zależy od stopnia, czasu trwania (za przewlekłą uważa się trwającą powyżej 48 godzin) i obrazu klinicznego przewodnienia hipotonicznego.

  • Hiponatremię objawową, czyli przebiegającą z obrzękiem mózgu, leczy się agresywnie i niezależnie od stężenia sodu, gdyż jest stanem zagrożenia życia.
  • Hiponatremię bezobjawową rozpoczyna się od ograniczenia podaży wody, jeśli stężenie sodu mieści się w granicach 125 – 130 mmol/l
  • Hiponatremię bezobjawową ze stężeniem sodu poniżej 125 mmol/l, z uwagi na zagrożenie wystąpienia powikłań neurologicznych, leczy się poprzez wolne korygowanie stwierdzanych zaburzeń.

Ogólne zasady postępowania w przypadkach hiponatremii

[edytuj | edytuj kod]
  • próba likwidacji przyczyny wyzwalającej hiponatremię
  • hiponatremia powyżej 120 mmol/l nie wymaga agresywnego leczenia, chyba że występują objawy (hiponatremia objawowa)
  • leczenie prowadzone powinno być bardzo wolno, przyrost natremii powinien wynosić 10 mmol/l/doba
  • w przypadkach bezobjawowych po osiągnięciu stężenia sodu w surowicy rzędu 125 mmol/l, przerywa się leczenie dożylne i dalsze postępowanie ogranicza się do ograniczenia podaży płynów i stosowania NaCl drogą doustną.

Zasady leczenia hiponatremii objawowej

[edytuj | edytuj kod]
  • w przypadkach objawowych, należy w trybie pilnym wyrównać zaburzenia gospodarki sodowej.
    Wyrównanie hiponatremii jest zależne od tego, czy współistnieje z hipowolemią, izowolemią czy hiperwolemią
    • w przypadkach hipowolemii stosuje się 0,9% NaCl
    • w przypadkach izowolemii stosuje się 3 – 10% roztwór NaCl
    • w przypadkach hiperwolemii stosuje się 3 – 10% NaCl i diuretyki pętlowe
  • konieczne jest równoczesne wyrównywanie stężenia potasu
  • w przypadkach oporności na stosowane leczenie (brak przyrostu stężenia sodu) można zastosować demeklocyklinę
  • w przypadkach obrzęku mózgu leczeniem ratunkowym jest podanie 20% mannitolu w ilości 100 – 200 mililitrów.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Melissa Gill, MacDara McCauley, Psychogenic Polydipsia: The Result, or Cause of, Deteriorating Psychotic Symptoms? A Case Report of the Consequences of Water Intoxication, „Case Reports in Psychiatry”, 2015, 2015, DOI10.1155/2015/846459, ISSN 2090-682X, PMID25688318, PMCIDPMC4320790 [dostęp 2017-10-06].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]