Przejdź do zawartości

Roman Šebrle

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Roman Šebrle
Ilustracja
Roman Šebrle podczas mistrzostw świata w Berlinie (2009)
Data i miejsce urodzenia

26 listopada 1974
Lanškroun

Wzrost

186 cm

Informacje klubowe
Klub

TJ Dukla Praga

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Czechy
Igrzyska olimpijskie
złoto Ateny 2004 lekkoatletyka
(dziesięciobój)
srebro Sydney 2000 lekkoatletyka
(dziesięciobój)
Mistrzostwa świata
złoto Osaka 2007 dziesięciobój
srebro Paryż 2003 dziesięciobój
srebro Helsinki 2005 dziesięciobój
Mistrzostwa Europy
złoto Monachium 2002 dziesięciobój
złoto Göteborg 2006 dziesięciobój
Halowe mistrzostwa świata
złoto Lizbona 2001 siedmiobój
złoto Budapeszt 2004 siedmiobój
brąz Maebashi 1999 siedmiobój
brąz Birmingham 2003 siedmiobój
brąz Moskwa 2006 siedmiobój
Halowe mistrzostwa Europy
złoto Wiedeń 2002 siedmiobój
złoto Madryt 2005 siedmiobój
złoto Birmingham 2007 siedmiobój
srebro Gandawa 2000 siedmiobój
brąz Turyn 2009 siedmiobój
brąz Paryż 2011 siedmiobój
Uniwersjada
złoto Sycylia 1997 dziesięciobój
Odznaczenia
Medal za Zasługi II Stopnia

Roman Šebrle (ur. 26 listopada 1974 w Lanškrounie) – czeski lekkoatleta specjalizujący się w wielobojach lekkoatletycznych.

Czterokrotny uczestnik igrzysk olimpijskich – w pierwszym swoim starcie w Sydney (2000) zdobył srebrny medal; cztery lata później w Atenach wywalczył złoto, w 2008 w Pekinie był szósty, a w Londynie w 2012 nie ukończył dziesięcioboju. Złoty i dwukrotnie srebrny medalista mistrzostw świata oraz podwójny mistrz Europy. Ma na koniec pięć medali – w tym dwa złote – halowego czempionatu globu. Trzykrotnie stawał na najwyższym stopniu podium halowych mistrzostw Starego Kontynentu – podczas tej rangi imprezy wywalczył także jeden srebrny i dwa brązowe medale. W 1997 wygrał uniwersjadę[1]. W 2001 podczas mityngu Hypo-Meeting w austriackim Götzis ustanowił rekord świata i jako pierwszy w historii przekroczył w dziesięcioboju liczbę 9000 punktów uzyskując wynik 9026 punktów[2]. Panel ekspertów powołany w 2008 przez gazetę The Wall Street Journal uznał Czecha największym sportowcem na świecie[3]. Wielokrotny medalista mistrzostw swojego kraju. W 2013 ogłosił zakończenie kariery sportowej[4][5].

Roman Šebrle jest żołnierzem Czeskich Sił Zbrojnych w stopniu majora[6]. W 2004 odznaczony został Medalem za Zasługi II Stopnia[7].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Początki

[edytuj | edytuj kod]

Swoją sportową karierę zaczynał od piłki nożnej, którą uprawiał od 1980 roku[8]. Siedem lata później podczas turnieju doznał kontuzji – złamał między innymi kość strzałkową[8]. Po rekonwalescencji, w 1990, wystąpił w szkolnych zawodach lekkoatletycznych – po nich trafił do klubu w miejscowości Týniště nad Orlicí[8]. W swoim pierwszym występie w dziesięcioboju uzyskał wynik nieco ponad 5000 punktów[8]. W 1995 rozpoczął dwuletnią służbę w Siłach Zbrojnych Republiki Czeskiej i wstąpił do klubu Dukla Praga z którym jest związany do dziś[8].

1997-2000

[edytuj | edytuj kod]

W dużych lekkoatletycznych zawodach zadebiutował w 1997 podczas mistrzostw świata w Atenach – w imprezie tej uplasował się na dziewiątym miejscu. Niespełna miesiąc później odniósł pierwszy sukces międzynarodowy wygrywając na stadionie w Katanii rywalizację podczas uniwersjady[1]. W kolejnym sezonie nie udało mu się ukończyć konkurencji podczas halowego czempionatu Starego Kontynentu, a latem był w szósty na mistrzostwach Europy. Pierwszy medal na imprezie rangi mistrzowskiej zdobył zimą 1999 roku w Maebashi, kiedy to przegrywając z Polakiem Sebastianem Chmarą i Estończykiem Erikiem Noolem wywalczył brązowy medal halowych mistrzostw świata. Sukcesu z Japonii nie udało mu się powtórzyć w sezonie letnim gdy nie ukończył dziesięcioboju na mistrzostwach świata. Pierwszy medal – srebrny – halowego czempionatu Europy zdobył w 2000 roku. Kilka miesięcy później został w Sydney wicemistrzem olimpijskim.

2001-2004

[edytuj | edytuj kod]

W marcu 2001 wygrał w Lizbonie halowe mistrzostwa świata. 26 i 27 maja 2001 w Götzis podczas tradycyjnego mityngu wieloboistów Hypo-Meeting poprawił rekord świata swojego rodaka Tomáš Dvořák, który od 1999 wynosił 8994 punkty, uzyskując wynik 9026 punktów stając się pierwszym w historii lekkoatletyki zawodnikiem osiągając w dziesięcioboju wynik ponad 9000 punktów[2]. Po tym wydarzeniu był zdecydowanym faworytem mistrzostw świata w Edmonton – w imprezie tej Czech uzyskał jednak tylko 8174 punktów i zajął dziesiąte miejsce. Kolejny sezon przyniósł wieloboiście dwa złote medale – halowych mistrzostw Europy i mistrzostw Europy na stadionie. Drugi brązowy krążek halowego czempionatu globu zdobył w 2003 w Birmingham – kilka miesięcy później pierwszy raz stanął na podium mistrzostw świata zajmując na Stade de France drugą pozycję. W 2004 wygrywając drugi raz w karierze halowe mistrzostwa świata ustanowił nowy halowy rekord Europy w siedmioboju uzyskując rezultat 6438 punktów. Na igrzyskach olimpijskich w Atenach zdobył złoty medal.

2005-2008

[edytuj | edytuj kod]

Po zdobyciu olimpijskiego złota w Atenach rozpoczął kolejny sezon od wygrania halowego czempionatu Europy. Kilka miesięcy później w Helsinkach zdobył drugi srebrny medal mistrzostw świata przegrywając tylko z reprezentantem USA Bryanem Clayem. W sezonie 2006 zdobył trzeci brąz halowych mistrzostw świata, a latem w Szwecji obronił tytuł mistrza Europy. 22 stycznia 2007 podczas obozu w Południowej Afryce został ranny gdy miejscowa oszczepniczka Sunette Viljoen trafiła oszczepem w jego prawe ramię, Czechowi założono jedenaście szwów[9][10][11]. Šebrle po tym wypadku, już 4 marca, wygrał halowe mistrzostwa Europy, a latem w Osace pierwszy raz w karierze został mistrzem świata w dziesięcioboju. W sezonie 2008 nie ukończył rywalizacji na halowych mistrzostwach globu, a w sierpniu nie udało mu się obronić tytułu mistrza olimpijskiego zajmując w Pekinie szóstą lokatę z wynikiem 8241 punktów.

2009-2013

[edytuj | edytuj kod]

Na początku sezonu 2009 piąty raz z rzędu stanął na podium halowych mistrzostw Europy zdobywając w Turynie brązowy medal. Latem tego samego sezonu na mistrzostwach globu zajął jedenaste miejsce – najgorsze w historii swoich startów w imprezach mistrzowskich w całej karierze. Po zajęciu piątej lokaty podczas halowych mistrzostw globu – w marcu 2010 – nie bronił latem złota mistrzostw Europy. Zimą 2011 był piąty na mityngu wieloboistów w Tallinnie oraz zdobył złoty medal halowych mistrzostw Czech uzyskując wynik 6117 punktów – najlepszy na europejskich listach w sezonie halowym. Na halowym czempionacie Europy w Paryżu zdobył brązowy medal. Podczas mistrzostw Europy w czerwcu 2012 roku w Helsinkach zajął 6. miejsce. Nie ukończył dziesięcioboju podczas igrzysk olimpijskich w Londynie. W maju 2013 planował wystąpić (po raz 15. w karierze) w prestiżowym mityngu wielobojowym Hypo-Meeting, jednak ze startu wyeliminowała go kontuzja. Miesiąc później ogłosił zakończnie kariery[4][5].

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Šebrle świętujący zdobycie złotego medalu mistrzostw świata w Osace (2007)
Wielboista (pierwszy z prawej) na podium halowych mistrzostw Europy w Turynie (2009)
Rok Impreza Miejsce Konkurencja Lokata Wynik
1997 Superliga pucharu Europy w wielobojach Estonia Tallinn dziesięciobój 1. miejsce 8322 pkt.
1997 Mistrzostwa świata Grecja Ateny dziesięciobój 9. miejsce 8232 pkt.
1997 Uniwersjada Włochy Sycylia dziesięciobój 1. miejsce 8380 pkt.
1998 Halowe mistrzostwa Europy Hiszpania Walencja siedmiobój DNF
1998 Superliga pucharu Europy w wielobojach Estonia Tallinn dziesięciobój 2. miejsce 8589 pkt.
1998 Mistrzostwa Europy Węgry Budapeszt dziesięciobój 6. miejsce 8589 pkt.
1999 Halowe mistrzostwa świata Japonia Maebashi siedmiobój 3. miejsce 6319 pkt.
1999 Superliga pucharu Europy w wielobojach Czechy Praga dziesięciobój 2. miejsce 8527 pkt.
1999 Mistrzostwa świata Hiszpania Sewilla dziesięciobój DNF
2000 Halowe mistrzostwa Europy Belgia Gandawa siedmiobój 2. miejsce 6271 pkt.
2000 Igrzyska olimpijskie Australia Sydney dziesięciobój 2. miejsce 8606 pkt.
2001 Halowe mistrzostwa świata Portugalia Lizbona siedmiobój 1. miejsce 6420 pkt.
2001 Mistrzostwa świata Kanada Edmonton dziesięciobój 10. miejsce 8174 pkt.
2002 Halowe mistrzostwa Europy Austria Wiedeń siedmiobój 1. miejsce 6280 pkt.
2002 Mistrzostwa Europy Niemcy Monachium dziesięciobój 1. miejsce 8800 pkt.
2003 Halowe mistrzostwa świata Wielka Brytania Birmingham siedmiobój 3. miejsce 6196 pkt.
2003 Mistrzostwa świata Francja Paryż dziesięciobój 2. miejsce 8634 pkt.
2004 Halowe mistrzostwa świata Węgry Budapeszt siedmiobój 1. miejsce 6438 pkt.
2004 Igrzyska olimpijskie Grecja Ateny dziesięciobój 1. miejsce 8893 pkt.
2005 Halowe mistrzostwa Europy Hiszpania Madryt siedmiobój 1. miejsce 6232 pkt.
2005 Mistrzostwa świata Finlandia Helsinki dziesięciobój 2. miejsce 8521 pkt.
2006 Halowe mistrzostwa świata Rosja Moskwa siedmiobój 3. miejsce 6161 pkt.
2006 Mistrzostwa Europy Szwecja Göteborg dziesięciobój 1. miejsce 8526 pkt.
2007 Halowe mistrzostwa Europy Wielka Brytania Birmingham siedmiobój 1. miejsce 6196 pkt.
2007 Mistrzostwa świata Japonia Osaka dziesięciobój 1. miejsce 8676 pkt.
2008 Halowe mistrzostwa świata Hiszpania Walencja siedmiobój DNF
2008 Igrzyska olimpijskie Pekin dziesięciobój 6. miejsce 8241 pkt.
2009 Halowe mistrzostwa Europy Włochy Turyn siedmiobój 3. miejsce 6142 pkt.
2009 Mistrzostwa świata Niemcy Berlin dziesięciobój 11. miejsce 8266 pkt.
2010 Halowe mistrzostwa świata Katar Doha siedmiobój 5. miejsce 6024 pkt.
2011 Halowe mistrzostwa Europy Francja Paryż siedmiobój 3. miejsce 6178 pkt.
2011 Mistrzostwa świata Korea Południowa Taegu dziesięciobój 14. miejsce 8069 pkt.
2012 Mistrzostwa Europy Finlandia Helsinki dziesięciobój 6. miejsce 8025 pkt.
2012 Igrzyska olimpijskie Wielka Brytania Londyn dziesięciobój DNF

Rekordy życiowe

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b World Student Games (Men). gbrathletics.com. [dostęp 2011-03-03]. (ang.).
  2. a b Progression of Official World Record / Men, Decathlon [online], tilastopaja.org [dostęp 2011-03-03] (ang.).
  3. Red Albergotti, The World’s Greatest Athlete? [online], online.wsj.com [dostęp 2011-03-03] (ang.).
  4. a b Decathlon legend Roman Sebrle retires [online], iaaf.org [dostęp 2013-06-21] (ang.).
  5. a b Mistrz olimpijski z Aten w dziesięcioboju Roman Sebrle kończy karierę [online], SportoweFakty.pl [dostęp 2013-06-21] [zarchiwizowane z adresu 2013-06-26] (pol.).
  6. Kühnl povýšil Šebrleho na majora. sport.cz. [dostęp 2017-04-28]. (cz.).
  7. Odznaczeni Medalem za Zasługi (od 1994) [online], Pražský hrad (www.hrad.cz) [dostęp 2011-03-03] (cz.).
  8. a b c d e Můj životopis: Roman Šebrle [online], web.archive.org [dostęp 2011-03-03] [zarchiwizowane z adresu 2007-09-27] (cz.).
  9. Tragedia w Rzymie. Zawodnik trafiony oszczepem [online], wiadomosci.gazeta.pl [dostęp 2011-03-04] (pol.).
  10. John Haughey, Lucky to be alive [online], news.bbc.co.uk [dostęp 2011-03-04] (ang.).
  11. Šebrleho rameno zdobí jedenáct stehů [online], sport.idnes.cz [dostęp 2011-03-04] (cz.).
  12. Heptathlon Short Track Men, All Time Top Lists. worldathletics.org. [dostęp 2024-03-05]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]