Przejdź do zawartości

Saksonia-Meiningen i Hildburghausen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Księstwo Saksonii-Meiningen
Herzogtum Sachsen-Meiningen
1680–1918
Herb Flaga
Herb Flaga
Ustrój polityczny

monarchia

Stolica

Meiningen

Data likwidacji

10 listopada 1918

Władca

Bernard III

Powierzchnia

2468 km²

Populacja (1905)
• liczba ludności


269 000

• gęstość

109 os./km²

Mapa opisywanego kraju
Mapa Turyngii w ramach Cesarstwa Niemieckiego (1871–1918). Zaznaczone Księstwo Saksonii-Meiningen w 1910 r.
Położenie na mapie
Położenie na mapie
Schloss Elisabethenburg, rezydencja książąt od 1682 r.
Ocalały do dziś słup graniczny księstwa Saksonii-Meiningen

Księstwo Saksonii-Meiningen (niem. Herzogtum Sachsen-Meiningen, od 1826 roku znane też jako Księstwo Saksonii-Meiningen i Hildburghausen) – księstwo Świętego Cesarstwa Rzymskiego powstałe z podziału ziem linii ernestyńskiej dynastii Wettynów. Od 1826 roku włączono do niego księstwo Saksonii-Hildburghausen. Od 1866 roku państwo Związku Północnoniemieckiego, a po zjednoczeniu Niemiec w 1871 roku jedno z krajów Cesarstwa Niemieckiego. Stolicą księstwa było miasto Meiningen.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Bernard II wstąpił na tron w 1803 roku. Jego siostra Adelajda została królową Wielkiej Brytanii. 11 lutego 1825 roku zmarł Fryderyk IV (1774–1825), ostatni przedstawiciel linii Saksonia-Gotha-Altenburg. Dokonano nowego podziału ziem książąt saskich. Dotychczasowy władca księstwa Saksonii-Hildburghausen książę Fryderyk został władcą księstwa Saksonii-Altenburg. Natomiast władzę nad Hildburghausen przejął Bernard II. W wyniku nowego podziału obszar państwa Bernarda II zwiększył się dwukrotnie. Dwukrotnie zwiększyła się też liczba mieszkańców. 23 sierpnia 1829 dał książę swoim poddanym nową konstytucję.

Wraz z wyjazdem siostry Adelajdy do Anglii i nowym kontaktom nastąpiło ożywienie życia gospodarczego w księstwie. W 1830 roku książę Bernard został odznaczony Orderem Podwiązki. Poprawa sytuacji gospodarczej sprzyjała rozwojowi miast, przyczyniła się do ustanowienia dworskiego teatru (Das Meininger Theater) oraz pozwoliła na budowę zamku Landsberg.

Książę Bernard III objął panowanie po śmierci swego ojca, który zmarł w dniu 25 czerwca 1914 roku w wieku 88 lat i po 48 latach panowania, na kilka dni przed zamachem w Sarajewie (28 czerwca 1914), mając wtedy 63 lata. Reprezentując konserwatywno-pruskie przekonania stał się z czasem mało popularny w tym będącym aż do dzisiaj liberalnym kraju. Po rozpoczęciu I wojny światowej Bernhard przekazał zarząd nad państwem swej małżonce Charlotte, która sprawowała rządy nad krajem jako księżna, a sam udał się na front, aby nadzorować oddziały wojskowe z Meiningen, jak też fortyfikacje wojskowe. Po klęsce Cesarstwa w I wojnie światowej i wybuchu rewolucji listopadowej w 1918 podobnie jak wszyscy niemieccy monarchowie został zmuszony do abdykacji.

Książęta (Herzöge)

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Władcy Saksonii.

1918 – obalenie monarchii

Genealogia

[edytuj | edytuj kod]
  • uproszczona genealogia panujących z dynastii Wettynów:
Drzewo genealogiczne Wettynów
Drzewo genealogiczne Wettynów

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]