Przejdź do zawartości

Skowrończyk sierpodzioby

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skowrończyk sierpodzioby
Chersophilus duponti[1]
(Vieillot, 1824)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

skowronki

Rodzaj

Chersophilus[2]
Sharpe, 1890

Gatunek

skowrończyk sierpodzioby

Synonimy
  • Alauda Duponti Vieillot, 1824[3]
Podgatunki
  • C. d. duponti (Vieillot, 1824)
  • C. d. margaritae (A.F. König, 1888)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Zasięg występowania
Mapa występowania
Chersophilus duponti duponti

Skowrończyk sierpodzioby[5] (Chersophilus duponti) – gatunek małego ptaka z rodziny skowronków (Alaudidae).

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Jedyny przedstawiciel rodzaju Chersophilus. Wyróżniono dwa podgatunki C. duponti[3][5][6]:

  • C. duponti dupontiskowrończyk sierpodziobyHiszpania, północne Maroko, północna Algieria i północna Tunezja.
  • C. duponti margaritaeskowrończyk długodzioby – środkowa Algieria do zachodniego Egiptu.

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Zasiedla część Hiszpanii oraz, wyspowo, Afrykę Północną. Biotop to suche śródziemnomorskie stepy, zimą spotykany na polach i ścierniskach.

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 17–18 cm, masa ciała 32–47 g[3], rozpiętość skrzydeł: 25–31 cm. Podobny do skowronka zwyczajnego, lecz ciemniejszy, mniejszy i nie ma czubka. Części i wzory na ubarwieniu identyczne jak u ww. gatunku, jednakże odróżnia się charakterystycznym długim, sierpowatym dziobem i jasną brwią. Poza tym ogólnie całe kreskowanie wyraźniejsze, nogi jasnoróżowe. Młode mają na grzbiecie łuskowaty wzór.

Głos
Śpiewa fletowymi tonami i świergotami podobnymi do głosu zięby.
Tryb życia
Zazwyczaj biega, rzadko lata.

Status

[edytuj | edytuj kod]

Według IUCN gatunek narażony (ang. Vulnerable) od 2020 roku. W latach 2005–2020 miał status bliski zagrożenia (ang. Near Threatened), a jeszcze wcześniej – od 1988 roku – najmniejszej troski (ang. Least Concern). Liczebność populacji szacuje się na 19 500 – 27 300 dorosłych osobników, a jej trend uznawany jest za spadkowy[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Chersophilus duponti, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Chersophilus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2012-08-05] (ang.).
  3. a b c de Juana, E. & Suárez, F.: Dupont's Lark (Chersophilus duponti). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2016. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-06)].
  4. a b BirdLife International, Chersophilus duponti, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2020, wersja 2020-3 [dostęp 2021-02-18] (ang.).
  5. a b Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Alaudidae Vigors, 1825 – skowronki - Larks (wersja: 2020-11-17). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-02-18].
  6. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Nicators, Bearded Reedling, larks. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-02-18]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Paul Sterry, Andrew Cleve, Andy Clements, Peter Godfellow: Ptaki Europy: przewodnik. Warszawa: 2007, s. 265. ISBN 978-83-247-0818-5.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]