Przejdź do zawartości

Soból tajgowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Soból tajgowy
Martes zibellina[1]
(Linnaeus, 1758)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

drapieżne

Rodzina

łasicowate

Rodzaj

kuna

Gatunek

soból tajgowy

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Soból tajgowy[3], soból[4] (Martes zibellina) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych.

Soból na ilustracji

Długość ciała do 60 cm. Futro gęste, brązowe, jedwabiste – w okresie letnim ciemne, a w zimowym jasne. Sobole linieją 2 razy w ciągu roku. Jak u większości zwierząt o zmiennym ubarwieniu futra ma ono znaczenie ochronne – pomaga maskować się wśród drzew lub śniegu.

Soból jest aktywny w dzień i w nocy. Poluje na drobne ssaki i ptaki (zjada także ich jaja). Żywi się także owadami, jagodami i nasionami. Swoje gniazdo zakłada w wykrotach, szczelinach i dziuplach, dzięki czemu młode są chronione przed atakami drapieżników.

Zamieszkuje górzyste lasy: Azji północnej, północnych Chin, Półwyspu Koreańskiego.

W celu ochrony wymierającej populacji sobola na Syberii powołano w roku 1917 pierwszy w Rosji państwowy rezerwat przyrody – Rezerwat Barguziński. Jeszcze w wiekach średnich masowo występował w północnej części Europy po północno-wschodnią Polskę. Polowano na niego dla cennego gęstego futra, dla którego do dzisiaj jest on hodowany w Federacji Rosyjskiej. Futro sobola wykorzystywane jest do produkcji pędzli używanych w malarstwie artystycznym.

Podgatunki

[edytuj | edytuj kod]

Wyróżnia się kilkanaście podgatunków sobola[5]:

  • M. zibellina angarensis
  • M. zibellina arsenjevi
  • M. zibellina averini
  • M. zibellina brachyura
  • M. zibellina ilimpiensis
  • M. zibellina jakutensis
  • M. zibellina kamtschadalica
  • M. zibellina obscura
  • M. zibellina princeps
  • M. zibellina sahalinensis
  • M. zibellina sajanensis
  • M. zibellina schantaricus
  • M. zibellina tomensis
  • M. zibellina tungussensis
  • M. zibellina yeniseensis
  • M. zibellina zibellina

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Martes zibellina, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. V.G. Monakhov, Martes zibellina, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.2 [dostęp 2015-07-19] (ang.).
  3. Systematyka i nazwy polskie za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 157–158. ISBN 978-83-88147-15-9.
  4. K. Kowalski (redaktor naukowy), A. Krzanowski, H. Kubiak, G. Rzebik-Kowalska, L. Sych: Ssaki. Wyd. IV. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 336, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0637-8.
  5. Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Martes zibellina. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 6 września 2009]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]