Przejdź do zawartości

Susan Rice

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Susan Rice
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

17 listopada 1964
Waszyngton

Doradca ds. bezpieczeństwa narodowego
Okres

od 1 lipca 2013
do 20 stycznia 2017

Przynależność polityczna

Partia Demokratyczna

Poprzednik

Thomas E. Donilon

Następca

Michael T. Flynn

Ambasador Stanów Zjednoczonych przy ONZ
Okres

od 26 stycznia 2009
do 30 stycznia 2013

Poprzednik

Zalmay Khalilzad

Następca

Samantha Power

Faksymile

Susan Elizabeth Rice (ur. 17 listopada 1964 w Waszyngtonie) – amerykańska dyplomatka, polityczka, ambasador Stanów Zjednoczonych przy ONZ (w latach 2009–2013), doradca ds. bezpieczeństwa narodowego (w latach 2013–2017), dyrektor Rady Polityki Wewnętrznej (od 2021 roku).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Młodość i edukacja

[edytuj | edytuj kod]

Susan Rice urodziła się 17 listopada 1964 w Waszyngtonie jako córka naukowczyni Lois Rice, a także ekonomisty oraz członka Rady Gubernatorów Systemu Rezerwy Federalnych Emmetta J. Rice’a[1]. Gdy Rice była w wieku 10 lat, jej rodzice się rozwiedli[2]. W latach 1990–1992 pracowała w biurze McKinsey & Company[3][4]. W 1986 jako członkini bractwa Phi Beta Kappa[4] zdobyła stopień bachelor’s degree na Uniwersytecie Stanforda, w 1988 roku zdobyła stopień magistra i w 1990 doktora (Doctor of Philosophy) na kolegium New College Uniwersytetu Oksfordzkiego[5].

Kariera dyplomatyczna i polityczna

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1993–1997 pracowała w Radzie Bezpieczeństwa Narodowego[6]. W latach 1995–1997 była specjalną asystentką Billa Clintona[7]. Od 1997 roku do 2001 roku była zastępczynią sekretarza stanu ds. Afryki[8]. W latach 2002–2009 pełniła funkcję starszej pracowniczki naukowej w Brookings Institution[9]. Pracowała jako starsza doradczyni Baracka Obamy ds. polityki zagranicznej podczas jego kampanii prezydenckiej w 2008 roku[10].

W latach 2009–2013 pełniła funkcję ambasadora Stanów Zjednoczonych przy ONZ[10]. Jako stała przedstawicielka Stanów Zjednoczonych przy ONZ pracowała na rzecz ochrony praw człowieka i uniwersalnych wartości, a także wzmocnienia bezpieczeństwa na świecie[10]. Popierała zaostrzenie sankcji ONZ wobec Korei Północnej i Iranu, interwencje w Libii i na Wybrzeżu Kości Słoniowej, przeprowadzenie referendum niepodległościowego w Sudanie Południowym, misje pokojowe Organizacji Narodów Zjednoczonych w Iraku i w Afganistanie i reformę Rady Praw Człowieka ONZ[10].

W lipcu 2013 roku została doradcą ds. bezpieczeństwa narodowego prezydenta Baracka Obamy[11]. Przestała pełnić tę funkcję 20 stycznia 2017, w dniu zaprzysiężenia Donalda Trumpa[11].

W 2020 roku była wymieniana przez media jako jedna z osób, którym Joe Biden może zaproponować nominację Partii Demokratycznej na stanowisko wiceprezydenta[12]. 20 stycznia 2021, w gabinecie Joego Bidena została dyrektorem Rady Polityki Wewnętrznej[13].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Miranda Green, How Susan Rice became a perfect villain for Republicans [online], cnn.com, 5 kwietnia 2017 [dostęp 2021-10-10].
  2. Susan Rice has unconventional style as U.S. ambassador to U.N. [online], denverpost.com, 30 listopada 2012 [dostęp 2021-10-10] (ang.).
  3. Burwell got noticed when she passed note in Oval Office meeting [online], arkansasonline.com, 5 marca 2013 [dostęp 2021-10-21] (ang.).
  4. a b Susan E. Rice [online], state.gov [dostęp 2021-10-21] (ang.).
  5. Oxford graduates in the new Biden Administration [online], ox.ac.uk [dostęp 2021-10-21] (ang.).
  6. Susan E Rice [online], awpc.cattcenter.iastate.edu [dostęp 2021-10-21] (ang.).
  7. U.S. Ambassador to the United Nations Susan Rice will be Stanford's 2010 Commencement speaker [online], news.stanford.edu, 15 stycznia 2010 [dostęp 2021-10-21] (ang.).
  8. Quint Forgey, Susan Rice: I’m qualified to become Biden’s secretary of State or Defense [online], politico.com, 21 sierpnia 2020 [dostęp 2021-10-21] (ang.).
  9. Susan E. Rice [online], brookings.edu [dostęp 2021-10-21] (ang.).
  10. a b c d Ambassador Susan Rice [online], whitehouse.gov, 10 stycznia 2011 [dostęp 2021-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2015-10-23] (ang.).
  11. a b Jackson Visiting Fellow Discussion Forum [online], jackson.yale.edu [dostęp 2021-10-21] (ang.).
  12. Joe Biden wskazał kandydatkę na wiceprezydenta [online], wiadomosci.onet.pl, 11 sierpnia 2020 [dostęp 2021-10-22] (pol.).
  13. Who are the pillars of the Biden-Harris team? [online], ft.com, 20 stycznia 2021 [dostęp 2021-10-21] (ang.).