Przejdź do zawartości

Systemy S-Bahn w Niemczech

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
symbol S-Bahn w Niemczech
Systemy S-Bahn w Niemczech
Skład typu 481 S-Bahn w Berlinie
Skład typu 474 S-Bahn w Hamburgu
Skład typu 420 S-Bahn Rhein-Main w tunelu średnicowym

S-Bahn – nazwa systemów szybkiej kolei miejskiej i innych szynowych systemów komunikacji lokalnej w krajach niemieckojęzycznych. Nazwa S-Bahn wywodzi się ze skrócenia niemieckiego określenia Stadtschnellbahn (czyli właśnie szybka kolej miejska) i została po raz pierwszy nieformalnie użyta przez zawiadowcę stacji Berlin Bornholmer Straße około 1927 r. Następnie, od 1 grudnia 1930, wraz z charakterystycznym logo została wprowadzona jako oficjalna nazwa berlińskiej kolejki. W latach 30. XX w. uruchomiono drugą sieć S-Bahn w Hamburgu.

Początkowo ustalono następujące kryteria dla S-Bahn:

  • elektryczny tabor samobieżny o dużym przyspieszeniu i prędkości
  • szlak niezależny od pozostałego ruchu kolejowego i drogowego
  • poziome wejście z peronu do wagonu (wysokie perony)
  • duża częstotliwość ruchu (takt w szczycie co 10 minut)

Dalsze sieci S-Bahn zaczęto uruchamiać od lat 60. XX wieku, przy czym nowszym systemom stawiane są coraz niższe wymagania, a S-Bahn stanowi raczej znak firmowy niż określenie mówiące o typie kolei.

W zależności od sposobu organizacji ruchu, zdolności przewozowej, użytego taboru itp. można rozróżnić podstawowe typy S-Bahn:

Systemy te obsługiwane są przez spółki-córki Deutsche Bahn.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Deutschlands S-Bahnen, Andreas Janikowski, Jörg Ott, wyd. Spezialausg., 1. Aufl, Stuttgart: Transpress, 2002, ISBN 3-613-71195-8, OCLC 76360478.