Przejdź do zawartości

Sz-7

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sz-7
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 ZSRR

Typ

samolot-amfibia dyspozycyjno-łącznikowy

Konstrukcja

górnopłat o konstrukcji mieszanej

Załoga

6

Historia
Data oblotu

1939

Lata produkcji

1939 – ?

Dane techniczne
Napęd

1 x silnik gwiazdowy MG-31 f

Moc

330 KM

Wymiary
Rozpiętość

13,00 m

Długość

9,40 m

Powierzchnia nośna

23,30 m²

Masa
Własna

1230 kg

Startowa

1900 kg

Osiągi
Prędkość przelotowa

218 km/h

Pułap

3000 m

Dane operacyjne
Użytkownicy
 ZSRR

Sz-7radziecki samolot-amfibia dyspozycyjno-łącznikowy z okresu II wojny światowej zaprojektowany przez biuro konstrukcyjne Wadima Szawrowa.

Historia

[edytuj | edytuj kod]
Sz-7 z wysuniętym podwoziem

W 1939 roku radziecki konstruktor Wadim Borisowicz Szawrow opracował nowy samolot-amfibię dyspozycyjno-łącznikowy, który był rozwinięciem produkowanego już podobnego wodnosamolotu Sz-2.

Samolot ten przewidywany był do utrzymywania łączności i zaopatrzenia polarnych stacji naukowo-badawczych z bazami. Po wybuchu II wojny światowej został przystosowany do celów wojskowych.

W lotnictwie wojskowym służył do przewozu rannych i transportu pilnych przesyłek. Użyto go m.in. w bitwie stalingradzkiej.

Opis konstrukcji

[edytuj | edytuj kod]

Samolot-amfibia Sz-7 był górnopłatem o konstrukcji mieszanej. Kadłub łodziowy. Napęd stanowił silnik gwiazdowy zamocowany nad płatem. Podwozie kołowe – chowane w trakcie lotu.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]