Przejdź do zawartości

Tomasz Gębala

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tomasz Gębala
Ilustracja
Tomasz Gębala w barwach reprezentacji Polski (2018)
Data i miejsce urodzenia

23 listopada 1995
Gdynia

Wzrost

212 cm

Pozycja

lewy rozgrywający

Informacje klubowe
Klub

Vive Kielce

Numer w klubie

48

Kariera juniorska
Lata Klub
Spójnia Gdynia
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole
2011–2013 SMS Gdańsk
2013–2016 SC Magdeburg
2016–2019 Wisła Płock
2019– Vive Kielce
Kariera reprezentacyjna[a]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2016–2023 Polska 44 (134[1])
  1. Aktualne na: 9 stycznia 2023.

Tomasz Gębala (ur. 23 listopada 1995 w Gdyni[2]) – polski piłkarz ręczny, lewy rozgrywający, od 2019 zawodnik Vive Kielce.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek Spójni Gdynia. Następnie uczeń i zawodnik SMS-u Gdańsk, w którego barwach występował w I lidze (23 mecze i 31 goli).

W latach 2013–2016 był zawodnikiem SC Magdeburg. Występował jednak przede wszystkim w trzecioligowych rezerwach niemieckiego klubu – w sezonie 2013/2014 rzucił dla nich 147 bramek[3], zaś w sezonie 2014/2015 rozegrał 29 meczów i zdobył 173 gole, co dało mu 5. miejsce w klasyfikacji najlepszych strzelców rozgrywek, a 1. pozycję odliczając trafienia z rzutów karnych[4]. W pierwszym zespole Magdeburga występował rzadziej – w sezonie 2014/2015, podczas którego zadebiutował w Bundeslidze, rozegrał 13 spotkań i rzucił osiem bramek (wszystkie w rozegranym 24 maja 2015 meczu z Füchse Berlin)[5].

W latach 2016–2019 był zawodnikiem Wisły Płock. W Superlidze zadebiutował 9 września 2016 w wygranym meczu z Meblami Wójcik Elbląg (29:24), w którym rzucił jedną bramkę. Po raz pierwszy w Lidze Mistrzów wystąpił 25 września 2016 w spotkaniu z Barceloną (23:28), zaś debiutanckiego gola w tych rozgrywkach zdobył 16 października 2016 w meczu z duńskim Silkeborgiem (24:33). W sezonie 2016/2017 rozegrał w Superlidze 20 meczów i rzucił 52 bramki[6], natomiast w LM wystąpił w 14 spotkaniach, w których zdobył 19 goli[2]. Z powodu urazu kostki i związanej z nim operacji pauzował od drugiej połowy marca 2017 do końca sezonu 2016/2017[7].

W sezonie 2017/2018 rozegrał w Superlidze 31 meczów i zdobył 81 goli[8], zaś w Lidze Mistrzów wystąpił w 14 spotkaniach, w których rzucił 13 bramek[2]. Ponownie sezon zakończył przedwcześnie (ominęły go mecze finałowe), bowiem na początku maja 2018 w meczu 1/4 finału play-off Superligi z Wybrzeżem Gdańsk uszkodził więzadło krzyżowe w kolanie[9]; przez tę kontuzję pauzował do lutego 2019. W sezonie 2018/2019 rozegrał w Superlidze 13 spotkań i zdobył 33 gole[10], zaś w Lidze Mistrzów wystąpił w czterech meczach, w których rzucił 12 bramek[2]. W połowie maja 2019 w spotkaniu 1/2 finału play-off Superligi z MMTS-em Kwidzyn (25:13) zerwał więzadła krzyżowe w kolanie, co wykluczyło go z gry w kolejnych miesiącach[11].

W lipcu 2019 został zawodnikiem Vive Kielce, z którym podpisał trzyletni kontrakt[12]. Z klubem z Kielc zdobył mistrzostwo Polski w 2021[13], 2022[14], i 2023[15], a także Puchar Polski w 2021[13]. Zdobył także wicemistrzostwo Ligi Mistrzów 2022[16] oraz trzecie miejsce w klubowych mistrzostwach świata 2022[17].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W 2013 uczestniczył w otwartych mistrzostwach Europy U-19 w Göteborgu, podczas których rozegrał siedem meczów i zdobył 22 gole. W 2014 z reprezentacją Polski U-20 uczestniczył w turnieju kwalifikacyjnym do mistrzostw Europy U-20, podczas którego rozegrał trzy spotkania i rzucił 12 bramek. W 2015 wraz z kadrą Polski U-21 wziął udział w turnieju eliminacyjnym do mistrzostw świata U-21, w którym wystąpił w trzech meczach i zdobył siedem goli.

W reprezentacji Polski zadebiutował 15 czerwca 2016 w przegranym meczu z Holandią (24:25), w którym rzucił jedną bramkę[18].

W styczniu 2017 uczestniczył w mistrzostwach świata we Francji, podczas których zagrał we wszystkich siedmiu meczach i zdobył 24 gole (skuteczność: 44%) oraz miał 20 asyst[19]. W styczniu 2018 wziął udział w turnieju eliminacyjnym do mistrzostw świata w Niemczech i Danii (2019), w którym rozegrał trzy spotkania i rzucił 11 bramek. W kwalifikacjach do mistrzostw Europy 2020 rozegrał dwa mecze (w kwietniu 2019 przeciwko Niemcom) i zdobył sześć goli. W styczniu 2023 brał udział w mistrzostwach świata w Polsce[20]. Skończył karierę reprezentacyjną w 2023 r[21]. Jego statystyki w kadrze to 49 spotkań i 135 bramek[20].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Ma trzech braci: Szymona, Stanisława i Macieja[potrzebny przypis]. Ukończył studia na Politechnice Warszawskiej (filia w Płocku). W czerwcu 2019 w Gdańsku wziął ślub z Małgorzatą[potrzebny przypis]. Ma syna[potrzebny przypis].

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]
Klub Sezon Superliga Puchar Polski Liga Mistrzów Razem
M B Śr. M B Śr. M B Śr. M B Śr.
Wisła Płock 2016/2017 20 52 2,6 0 0 0 14 19 1,4 34 71 2,1
2017/2018 31 81 2,6 3 12 4 14 13 0,9 48 106 2,2
2018/2019 13 33 2,5 2 6 3 4 12 3 19 51 2,7
Razem 64 166 2,6 5 18 3,6 32 44 1,4 101 228 2,3
Stan na koniec sezonu 2018/2019

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. „Przegląd Sportowy” wyd. 5/2023 (19 487), s. 14.
  2. a b c d Tomasz Gębala [online], eurohandball.com [dostęp 2019-08-18] (ang.).
  3. Michał Gałęzewski, Maciej Gębala coraz wyżej w hierarchii SC Magdeburg. „Polecam grę w Niemczech” [online], sportowefakty.wp.pl, 28 czerwca 2014 [dostęp 2019-08-18].
  4. Maciej Wojs, Show 19-letniego Tomasza Gębali przeciwko Füchse. Polak wkrótce zostanie gwiazdą Bundesligi? [online], sportowefakty.wp.pl, 25 maja 2015 [dostęp 2019-08-18].
  5. Bracia Gębala Nafciarzami [online], sprwislaplock.pl, 24 czerwca 2015 [dostęp 2019-08-18].
  6. Klasyfikacja strzelców – sezon 2016/2017 [online], zprp.pl [dostęp 2019-08-18].
  7. Marcin Górczyński, Poważny problem Orlen Wisły Płock. Koniec sezonu dla Tomasza Gębali! [online], sportowefakty.wp.pl, 21 marca 2017 [dostęp 2019-08-18].
  8. Klasyfikacja strzelców – sezon 2017/2018 [online], zprp.pl [dostęp 2019-08-18].
  9. Marcin Górczyński, Kilka miesięcy z głowy. Tomasz Gębala przejdzie operację [online], sportowefakty.wp.pl, 12 maja 2018 [dostęp 2019-08-18].
  10. Klasyfikacja strzelców – sezon 2018/2019 [online], zprp.pl [dostęp 2019-08-18].
  11. Marcin Górczyński, Wielki pech Tomasza Gębali. Kolejna bardzo poważna kontuzja kolana [online], sportowefakty.wp.pl, 17 maja 2019 [dostęp 2019-08-18].
  12. Tomasz Gębala w Kielcach! [online], kielcehandball.pl, 24 czerwca 2019 [dostęp 2019-08-18].
  13. a b Łomża Vive Kielce Mistrzem Polski 2020/2021 – PGNiG Superliga [online], pgnig-superliga.pl, 2 czerwca 2021 [dostęp 2022-11-02] (pol.).
  14. Łomża Vive Kielce mistrzem Polski! Niesamowity mecz na koniec [online], Przegląd Sportowy Onet [dostęp 2022-10-31] (pol.).
  15. Mistrzowie Polski po raz 20.! [online], kielcehandball.pl [dostęp 2023-05-22] (pol.).
  16. Łomża Vive wicemistrzem Europy! Kielczanie przegrali finał Ligi Mistrzów z Barcą po karnych [online], www.handballnews.pl [dostęp 2022-11-02] (pol.).
  17. Łomża Industria Kielce trzecią drużyną świata! [online], kielcehandball.pl [dostęp 2022-11-02] (pol.).
  18. Holandia lepsza w rewanżu. Awans Polaków [online], zprp.pl, 15 czerwca 2016 [dostęp 2019-08-18].
  19. Raport z mistrzostw świata we Francji 2017 [online], ihf.info [dostęp 2019-08-18] [zarchiwizowane z adresu 2017-01-24] (ang.).
  20. a b Tomasz Gębala zakończył grę w biało-czerwonych barwach | Związek Piłki Ręcznej w Polsce [online], 13 lutego 2023 [dostęp 2023-05-22] (pol.).
  21. Tomasz Gębala kończy z reprezentacją piłkarzy ręcznych. To już kolejny zawodnik [online], Polski sport.pl, 13 lutego 2023 [dostęp 2023-05-22] (pol.).