Przejdź do zawartości

U-175 (1941)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
U-175
Ilustracja
U-175 na powierzchni na krótko przed zatonięciem
Klasa

okręt podwodny

Typ

IX C

Historia
Stocznia

AG Weser

Położenie stępki

23 grudnia 1939

Wodowanie

30 stycznia 1941

 Kriegsmarine
Wejście do służby

5 grudnia 1941

Zatopiony

17 kwietnia 1943

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu


1120 ton
1232 ton

Długość

76,8 m

Szerokość

6,8 m

Zanurzenie testowe

230 m

Napęd
2 silniki wysokoprężne MAN M9V40/46, 9-cylindrowe o mocy 4400 KM (3281 kW)>br />2 silniki elektryczne SSW GU345/34 o mocy 1000 KM (746 kW)
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu


18 węzłów
7,3 węzła

Zasięg

24 880 NM na powierzchni przy prędkości 10 węzłów
117 NM w zanurzeniu przy prędkości 4 węzłów

Uzbrojenie
Działo pokładowe kal. 105mm, działka przeciwlotnicze
Wyrzutnie torpedowe

6 wyrzutni torpedowych kal. 533 mm (4 dziobowe, 2 rufowe, 22 torpedy

Załoga

48 - 56 osób

U-175niemiecki U-Boot typu IX C należący do Kriegsmarine, zbudowany w czasie II wojny światowej. Jego stępka została położona 30 stycznia 1941 roku w stoczni AG Weser w Bremie, podniesienie bandery nastąpiło 5 grudnia 1942 roku. Dowódcą okrętu został Kapitänleutnant Heinrich Bruns[1]. Po ćwiczeniach ze szkolną 4. Unterseebootsflottille, U-175 został 1 września 1942 roku przeniesiony do służby operacyjnej w ramach 10. Unterseebootsflottille[2].

Patrole

[edytuj | edytuj kod]

Okręt podwodny U-175 odbył trzy patrole[3].

Patrole U-175
Wypłynięcie Powrót Czas trwania Zatopienia [BRT]
15 sierpnia 1942 Kilonia 17 października 1942 Lorient 64 dni 33,442 ton
1 grudnia 1942 Lorient 24 lutego 1943 Lorient 86 dni 7,177 ton
10 kwietnia 1943 Lorient Zatopiony 17 kwietnia 1943 8 dni -

Podczas swoich patroli U-175 zatopił 10 okrętów o łącznej pojemności 40 619 BRT.

Statki zatopione przez U-175

[edytuj | edytuj kod]
Statki zatopione przez U-175[4]
Data Nazwa statku Pojemność [BRT] Bandera
18.09.1942 Norfolk 1.901 Kanada Kanada
21.09.1942 Predsednik Kopajtic 1.798 Jugosławia
24.09.1942 West Chetac 5.627 USA Stany Zjednoczone
26.09.1942 Tambour 1.827 Panama Panama
28.09.1942 Alcoa Miner 5.590 USA Stany Zjednoczone
01.10.1942 Empire Tennyson 2.880 Wielka Brytania Wielka Brytania
02.10.1942 Aneroid 5.074 Panama Panama
04.10.1942 Caribstar 2.592 USA Stany Zjednoczone
05.10.1942 William A. McKenney 6.153 USA Stany Zjednoczone
23.01.1943 Benjamin Smith 7.177 USA Stany Zjednoczone

Ataki na U-175

[edytuj | edytuj kod]

2 października 1942

[edytuj | edytuj kod]

Okręt został dwukrotnie zaatakowany przez samolot Douglas B-18 Bolo należący do USAF, ale nie odniósł żadnych uszkodzeń.

1 stycznia 1943

[edytuj | edytuj kod]

O godzinie 18:53, U-175 został zaatakowany w pobliżu Sierra Leone przez brytyjską łódź latającą z 270 dywizjonu RAF przy użyciu pięciu bomb; odniósł niewielkie uszkodzenia.

30 stycznia 1943

[edytuj | edytuj kod]

O godzinie 16:57, wracający U-Boot został zaatakowany na południowy wschód od Dakaru przez brytyjską łódź latającą z 270. dywizjonu za pomocą sześciu bomb. Rozległe uszkodzenia ograniczyły możliwość zanurzania, a wyciek ropy naftowej spowodował poważne straty paliwa uzupełnione 11 lutego przez U-118.

Zatopienie

[edytuj | edytuj kod]
Załoga kutra Spencer obserwująca wybuch ładunków głębinowych nieopodal U-175

17 kwietnia 1943 roku okręt napotkał aliancki konwój HX-233 (podczas całego rejsu był on atakowany przez osiem niemieckich U-Bootów, tracąc tylko jeden statek – „Fort Rampart”) na południowy zachód od Irlandii, na pozycji 47.53N, 22.04W. Przystąpił do ataku w zanurzeniu na amerykański zbiornikowiec „G. Harrisson”, kiedy załoga kutra Straży Wybrzeża Stanów Zjednoczonych USS „Spencer” wykryła go i zaatakowała bombami głębinowymi. U-175 został zmuszony do wynurzenia i zaatakowany ogniem artyleryjskim z otaczających go okrętów. Okręt został zajęty przez oddział pryzowy z USS „Spencer” dowodzony przez porucznika Rossa P. Bullarda, lecz niemieccy marynarze podczas procedury ewakuacyjnej otworzyli zawory denne, zatapiając okręt[5]. Atak przeżyło 41 marynarzy spośród 54 znajdujących się na okręcie. Wśród zabitych znalazł się dowódca, Korvettenkapitän Heinrich Bruns.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Gudmundur Helgason, The Men - The Commander listing Heinrich Bruns [online] [dostęp 2008-12-15] (ang.).
  2. Wynn Kenneth, U-Boat Operations of the Second World War, United States Naval Inst., marzec 1998, s. 368, ISBN 1-55750-860-7.
  3. Gudmundur Helgason, U-boat Patrols Patrols by U-175 [online] (ang.).
  4. Gudmundur Helgason, WWII U-boat Successes Ships hit by U-175 [online] (ang.).
  5. U.S. Coast Guard Official, Combat Action in the North Atlantic: The U.S.S. Spencer, C.G. Versus the U-175 on 17 April 1943 [online] [dostęp 2008-12-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-05-27] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Bloody Winter. Waters, John M., 1994. (transl.)
  • German U-Boat Losses During World War II. Niestle, Axel, 1998.
  • Hitler's U-boat War. Blair, Clay, 1996.
  • Hitler's U-boat War, Vol II. Blair, Clay, 1998.
  • U-Boat Operations of the Second World War - Vol 2. Wynn, Kenneth, 1998.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]