Przejdź do zawartości

Veni Sancte Spiritus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Veni Sancte Spiritus
Ilustracja
tekst sekwencji Veni Sancte Spiritus
(po łacinie)

utwór Veni Sancte Spiritus
(po łacinie)
Forma muzyczna

sekwencja

Veni Sancte Spiritus (Przybądź Duchu Święty, ześlij z nieba wzięty) – sekwencja będąca częścią rzymskokatolickiej mszy, przypisana na niedzielę Zesłania Ducha Świętego, poprzedzająca w liturgii śpiew Alleluja.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Jako domniemanych autorów wymienia się m.in. Wipona z Burgundii, jedenastowiecznego poetę i kapelana cesarza rzymskiego Konrada II, angielskiego kardynała i prymasa Stephana Langtona (ca. 1160–1228), a także papieża Innocentego III (1161-1216, pont. 1198-1216). Veni Sancte Spiritus jest jedną z dwóch sekwencji obowiązkowych, zachowanych w liturgii katolickiej obrządku łacińskiego do dnia dzisiejszego.

Tekst łaciński
(według Śpiewnika kościelnego)[1]
Tekst polski
(lekcjonarz mszalny)[2]

Veni, Sancte Spiritus,
Et emitte cœlitus
Lucis tuæ radium:

Veni Pater pauperum!
Veni dator munerum!
Veni lumen cordium.

Consolator optime!
Dulcis hospes animæ,
Dulce refrigerium:

In labore requies,
In æstu temperies,
In fletu solatium.

O lux beatissima!
Reple cordis intima,
Tuorum fidelium.

Sine tuo numine,
Nihil est in homine,
Nihil est innoxium.

Lava quod est sordidum,
Riga quod est aridum,
Sana quod est saucium:

Flecte quod est rigidum,
Fove quod est frigidum,
Rege quod est devium.

Da tuis fidelibus,
In te confidentibus,
Sacrum septenarium:

Da virtutis meritum,
Da salutis exitum,
Da perenne gaudium.

Przybądź, Duchu Święty,
Ześlij z nieba wzięty
Światła Twego strumień.

Przyjdź, Ojcze ubogich,
Przyjdź, Dawco łask drogich,
Przyjdź, Światłości sumień.

O, najmilszy z gości,
Słodka serc radości,
Słodkie orzeźwienie.

W pracy Tyś ochłodą,
W skwarze żywą wodą,
W płaczu utulenie.

Światłości najświętsza,
Serc wierzących wnętrza
Poddaj Twej potędze.

Bez Twojego tchnienia,
Cóż jest wśród stworzenia?
Jeno cierń i nędze.

Obmyj, co nieświęte,
Oschłym wlej zachętę,
Ulecz serca ranę.

Nagnij, co jest harde,
Rozgrzej serca twarde,
Prowadź zabłąkane.

Daj Twoim wierzącym,
W Tobie ufającym,
Siedmiorakie dary.

Daj zasługę męstwa,
Daj wieniec zwycięstwa,
Daj szczęście bez miary.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zstąp Duchu Przenajświętszy. W: Michał Marcin Mioduszewski (red.): Śpiewnik kościelny. 1838, s. 144. (pol. • łac.).
  2. Pallotinum, Lekcjonarz Mszalny dla Diecezji Polskich tom. 2, 1973.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]