Przejdź do zawartości

Wólka Węglowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wólka Węglowa
Osiedle Warszawy
ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miasto

Warszawa

Dzielnica

Bielany

W granicach Warszawy

14 maja 1951[1]

Wysokość

87 m n.p.m.

Położenie na mapie dzielnicy
Położenie na mapie
52°18′02,64″N 20°53′36,01″E/52,300733 20,893336

Wólka Węglowa – osiedle i obszar MSI[2] w dzielnicy Bielany w Warszawie.

Do Warszawy przyłączone w 1951, początkowo w dzielnicy Żoliborz, od 1994 w dzielnicy Bielany. W Wólce Węglowej znajduje się jeden z największych cmentarzy w Warszawie, Komunalny Cmentarz Północny.

Popularne miejsce wyjścia do Kampinoskiego Parku Narodowego.

Wólka Węglowa
Wólka Węglowa, Uroczysko Opaleń w Kampinoskim Parku Narodowym
Zabudowa osiedla, ul. Palisadowa
Zabudowa widziana od strony Puszczy
Cmentarz komunalny
Kościół św. Ignacego Loyoli na Placówce

Historia

[edytuj | edytuj kod]
  • epoka kamienna – na terenie Wólki znajdują się ludzkie siedliska
  • XIV–XV w. – na obszarze dzisiejszej Wólki istnieje osada
  • około 1765 – założenie wsi królewskiej Wólka w starostwie warszawskim
  • 1760 – wieś liczy już 18 gospodarstw
  • 19 września 1939 r. szarża Ułanów Jazłowieckich gen. Romana Abrahama w Dąbrowie znana jako szarża pod Wólką Węglową
  • 1943 – Niemcy rozstrzeliwują w pobliżu wsi piętnaście osób
  • 1951 – włączenie Wólki do Warszawy
  • 1973 – otwarcie Cmentarza Komunalnego Północnego
  • 1994 – włączenie do dzielnicy-gminy Bielany

Planowane jest tu też zbudowanie drogi łączącej Kiełpin i Dziekanów Leśny (droga krajowa nr 7 WarszawaGdańsk) z budowaną obwodnicą Warszawy w rejonie Powązek.

Szlaki turystyczne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 maja 1951 r. w sprawie zmiany granic miasta stołecznego Warszawy (Dz.U. z 1951 r. nr 27, poz. 199).
  2. Obszary MSI. Dzielnica Bielany. [w:] Zarząd Dróg Miejskich [on-line]. zdm.waw.pl. [dostęp 2020-02-23].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Lechosław Herz: Przewodnik po Puszczy Kampinoskiej. Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1990, s. 268–269. ISBN 83-217-2258-X.