Przejdź do zawartości

Węglany

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anion węglanowy (na górze) i wzór ogólny diestru węglanowego (na dole)

Węglany – grupa związków chemicznych, soli i estrów kwasu węglowego.

Sole zawierają anion węglanowy CO2−
3
. Znane są też wodorowęglany, zawierające anion HCO
3
. Węglany są dość rozpowszechnione w przyrodzie, odgrywają również dużą rolę w gospodarce, np. w przemyśle chemicznym czy w budownictwie. Sole te, prócz węglanów metali alkalicznych, są słabo rozpuszczalne w wodzie. Silne kwasy wypierają z nich resztę węglanową, która w roztworach wodnych szybko ulega przemianie do gazowego dwutlenku węgla (CO
2
).

Ważniejsze węglany występujące w przyrodzie:

Estry kwasu węglowego można podzielić na monoestry i diestry. Monoestry kwasu węglowego są nietrwałe i mogą być izolowane jedynie w formie soli, np. potasowych lub sodowych typu ROC(=O)O
M+
, które są ciałami stałymi o wysokich temperaturach topnienia. Natomiast w formie kwasowej typu ROC(=O)OH, monoestry ulegają spontanicznemu rozkładowi do alkoholi i CO
2
. Diestry (R1
OC(=O)OR2
), np. węglan dimetylu lub węglan difenylu są stabilne[1].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Abbas-Alli G. Shaikh, Swaminathan Sivaram, Organic Carbonates, „Chemical Reviews”, 96 (3), 1996, s. 951–976, DOI10.1021/cr950067i, PMID11848777.