Przejdź do zawartości

Władysław Poliński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Poliński
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 czerwca 1885
Warszawa

Data i miejsce śmierci

2 czerwca 1930
Warszawa

Miejsce spoczynku

cmentarz Powązkowski w Warszawie

Zawód, zajęcie

malakolog, zoolog

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości
Grób Władysława Polińskiego na cmentarzu Powązkowskim

Władysław Karol Aleksander Poliński (ur. 22 czerwca 1885 w Warszawie, zm. 2 czerwca 1930 tamże) – polski zoolog i malakolog.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn historyka i krytyka muzycznego Aleksandra Polińskiego i Wandy z domu Adelsztein. W 1904 rozpoczął studia na Wydziale Fizyczno-Matematycznym Uniwersytetu Warszawskiego, ale po przyłączeniu się do bojkotu carskich uczelni wyjechał do Krakowa i kontynuował naukę na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jego zainteresowania obejmowały anatomię porównawczą i zoologię, równocześnie pracował w kierowanym przez prof. Henryka Hoyera Zakładzie Anatomii Porównawczej. W 1911 przedstawił pracę Badania nad rozwojem podskórnych naczyń limfatycznych ssawców, a w szczególności bydła rogatego i uzyskał tytuł doktora filozofii w zakresie zoologii. Pozostał na uczelni na stanowisku demonstratora w Zakładzie Anatomii Porównawczej, przedmiotem jego badań były mięczaki, ich wynikiem było przygotowanie do 1914 jedenastu rozpraw oraz gotowej do druku pracy Materyały do fauny malakozoologicznej Królestwa Polskiego, Litwy i Polesia[1]. Od 1912 należał do Związku Strzeleckiego, w sierpniu 1914 zgłosił się ochotniczo do I Brygady Legionów i w randze podporucznika[2] walczył początkowo na Kielecczyźnie, a następnie na Wołyniu. Postępująca choroba serca spowodowała przeniesienie go do rezerwy w 1917. Po zakończeniu I wojny światowej został powołany na stanowisko kustosza Państwowego Muzeum Zoologicznego[3]. W 1921 przedstawił na Uniwersytecie Jagiellońskim pracę habilitacyjną i uzyskał stopień docenta, do 1926 prowadził zlecone wykłady z faunistyki i zoogeografii Polski. Od 1922 wykładał i prowadził ćwiczenia z zoologii leśnej w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. W 1926 zakończył pracę na Uniwersytecie Jagiellońskim i został wykładowcą w Wolnej Wszechnicy Polskiej, w 1929 zrezygnował z pracy kustosza i rozpoczął pracę jako profesor zoologii i kierownik Zakładu Zoologii w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego[4]. Zmarł na serce, spoczywa na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 20-4-19)[5].

Dorobek naukowy

[edytuj | edytuj kod]

Dorobek naukowy Władysława Polińskiego obejmuje czterdzieści sześć prac naukowych dotyczących mięczaków, kręgowców, owadów oraz wypławków, szczególną uwagę poświęcał ślimakom. Wśród tych prac znajdują się również wyniki badań dotyczących anatomii, zoogeografii i systematyki ślimaków żyjących w Jeziorze Ochrydzkim. Należał do grona inicjatorów i redaktorów ukazującego się od 1921 do 1929 Podręcznika do zbierania i konserwowania zwierząt należących do fauny polskiej (ukazało się siedem tomów). Należał do Komisji Fizjograficznej i Anatomicznej Polskiej Akademii Umiejętności, Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Mikołaja Kopernika, Polskiego Towarzystwa Anatomiczno-Zoologicznego, a także do Deutsche Malakozoologische Gesellschaft i Conchological Society of Great Britain & Ireland.

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]