Wikipedysta:Kafund/brudnopis2

Ta strona zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej strony. Uwaga: Aby ułatwić pracę, stosuj standardowe parametry z datą: więcej przypisów=2024-07

Solidarność Walcząca to antykomunistyczna, niepodległościowa organizacja podziemna, założona we Wrocławiu w czerwcu 1982 przez Kornela Morawieckiego wspólnie m.in. z Pawłem Falickim.

Była jedną z największych niepodległościowych organizacji niezależnych, wywodzących się z pierwszej w bloku wschodnim masowej organizacji społecznej NSZZ Solidarność, powstałych w konsekwencji delegalizacji "Solidarności" przez komunistyczne władze PRL oraz wprowadzenia stanu wojennego. Działalność podziemna Solidarności Walczącej sprowadzała się do aktywności wydawniczej, propagandowej, analitycznej i wywiadowczej.

Pierwszym sukcesem "SW" były manifestacje 13 i 26 czerwca 1982. Na wezwanie redakcji pisma "Solidarność Walcząca" na ulice Wrocławia wyszły tysiące mieszkańców. Demonstracje przekształciły się w wielogodzinne walki uliczne, wznoszono barykady, niejednokrotnie zmuszając oddziały ZOMO do wycofania się^[1].

Solidarność Walcząca drukowała i wydawała liczne broszury i książki oraz 134 periodyki^[2], z których najbardziej znane są "Biuletyn Dolnośląski" (Wrocław), "Solidarność Walcząca" (Wrocław), "Solidarność Walcząca" (Poznań) oraz "Galicja" (Rzeszów) i także innych organizacji podziemnych, prowadziła działania wywiadowcze i kontrwywiadowcze^[3] przeciwko Służbie Bezpieczeństwa oraz wspomagała antykomunistyczne organizacje poza Polską - także w Związku Sowieckim, w szczególności publikując wydawnictwa w językach rosyjskim^[4], ukraińskim, czeskim^[2]

Od momentu powstania do 1989 r. "SW", jako jedyna organizacja podziemna w Polsce, nadawała każdego tygodnia audycje własnego radia we Wrocławiu, a także sporadycznie w Warszawie, Poznaniu, Rzeszowie, Zakopanem^[5].

Od momentu powstania w swoim programie głosiła upadek komunizmu, niepodległość Polski i innych narodów zniewolonych przez komunizm, niepodległość republik sowieckich, zjednoczenie Niemiec przy zachowaniu narzuconych jałtańskim porządkiem granic powojennych. Do najsilniejszych ośrodków "SW" obok Wrocławia należały Poznań, Gdańsk, Rzeszów oraz Górny Śląsk. Czołowi działacze poza Dolnym Śląskiem to Maciej Frankiewicz (Poznań), Andrzej Kołodziej, Roman Zwiercan (Trójmiasto), Jadwiga Chmielowska (Sosnowiec), Jerzy Gorzelik (Katowice), Krzysztof Korczak (Szczecin) czy Janusz Szkutnik (Rzeszów). Koncepcję działania Solidarności Walczącej podzielała powstała w połowie lat 80. Federacja Młodzieży Walczącej, aktywna zwłaszcza w Gdańsku i Wrocławiu.

W latach 1989-1992 działacze Wydziału Wschodniego "SW" udzielali znaczącej pomocy sprzętowej, materiałowej i szkoleniowej działaczom niepodległościowym Litwy, Łotwy, Estonii, Ukrainy, a także Mołdawii, Gruzji, Kazachstanu, Armenii, Azerbejdżanu^[6].

W 1990 spośród działaczy oraz środowiska Solidarności Walczącej powstała Partia Wolności^[7]. Kandydat Partii Wolności na prezydenta, Kornel Morawiecki, po zgłoszeniu swej kandydatury nie zebrał wymaganych 100 tys. podpisów. W czasie telewizyjnej kampanii wyborczej przed kamerami telewizyjnymi demonstracyjnie wywrócił okrągły stół.

15 czerwca 2007 76 czołowych działaczy "SW" zostało odznaczonych przez Prezydenta RP Krzyżami Odrodzenia Polski^[8].
16 kwietnia 2010, dla upamiętnienia wysiłku członków i współpracowników Solidarności Walczącej w latach 1982 – 1991 oraz osób szczególnie zasłużonych w walce o „Wolność i Solidarność między ludźmi i narodami", ustanowiony został, przez Przewodniczącego Solidarności Walczącej Kornela Morawieckiego Krzyż Solidarności Walczącej oraz „Krzyż Honorowy Solidarności Walczącej”. Nadawany jest działaczom i współpracownikom Solidarności Walczącej.

"Grupy Wykonawcze Solidarności Walczącej" to podziemna komórka Oddziału Warszawskiego SW powstała na początku 1986 roku w podwarszawskich Łomiankach. GW zostały utworzone z inicjatywy działaczy SW związanych z pismem "Alternatywa": Adama Cymborskiego, Tomasza Szostka i Jacka Guzowskiego.

Podstawowymi działaniami Grup Wykonawczych SW było prowadzenie akcji ulotkowych, wywieszanie transparentów, malowanie niepodległościowych haseł oraz ochrona uczestników demonstracji i wieców. Trzon grupy tworzyło dziesięć zaprzysiężonych osób, które dowodziły 4-6 osobowymi podgrupami. Wyznaczaniem zadań dla poszczególnych sekcji zajmował się Jacek Guzowski. GW wydawały pisma: "Warszawski Biuletyn Uliczny" oraz "WIS".

Odznaka pamiątkowa wprowadzona 16 kwietnia 2010 przez Przewodniczącego Solidarności Walczącej Kornela Morawieckiego dla upamiętnienia wysiłku członków i współpracowników organizacji w latach 1982 – 1991 oraz osób szczególnie zasłużonych w walce o „Wolność i Solidarność między ludźmi i narodami". Nadawany jest działaczom i współpracownikom Solidarności Walczącej.

Kapituła Krzyża Solidarności Walczącej liczy 25 osób powołanych jednorazowo przez Przewodniczącego Solidarności Walczącej, Kornela Morawieckiego. Krzyż nadawany jest w Polsce. Jego nadawanie zostanie uznane za zakończone z chwilą, gdy zostanie przy życiu mniej niż trzech członków Kapituły Krzyża. Krzyż Solidarności Walczącej noszony jest w kolejności po aktualnych polskich odznaczeniach państwowych.

Autorką projektu Krzyża SW jest artysta rzeźbiarz Ludwika Ogorzelec^[9], która także była zaprzysiężonym członkiem SW od początku jej istnienia w 1982 we Wrocławiu.

• Fosa (kryptonim)

• Alfred Znamierowski, Zaciskanie Pięści. Rzecz o "Solidarności Walczącej" Wydanie Pierwsze. Editions Spotkania, Paris 1988. ISBN 2-86914-038-X
• Andrzej Kołodziej, Roman Zwiercan, ...o godność i wolność. Po prostu... Solidarność Walcząca w Trójmieście w latach 1982 - 1990. Wydanie pierwsze, Wyd. Magnes, Kościerzyna 2010, ISBN 978-83-62118-00-7
• Łukasz Kamiński, Grzegorz Waligóra – (red.), NSZZ Solidarność 1980-1989. Tom 2. Ruch społeczny, IPN Warszawa 2010. ISBN 978-83-7629-172-7
• Andrzej Kołodziej, Roman Zwiercan, ...o godność i wolność. Po prostu... Solidarność Walcząca w Trójmieście w latach 1982 – 1990. Wydanie drugie, uzupełnione. Wyd. Fundacja Pomorska Inicjatywa Historyczna, Kościerzyna 2010, ISBN 978-83-62471-00-3
• Łukasz Kamiński, Grzegorz Waligóra – (red.), NSZZ Solidarność 1980-1989. Tom 3. Polska północna, IPN Warszawa 2010. ISBN 978-83-7629-173-4
• Jerzy Pietraszko, Terroryści i oszołomy, Wydanie Pierwsze. Wyd. Kontra, Wysoka 2007. ISBN 978-83-925099-3-6
• Ewa Kubasiewicz-Houée, Bez prawa powrotu, Wyd. Wektory, Sadków 2007. ISBN 83-922799-6-4
• Artur Adamski, Kornel – Rozmowa z przewodniczącym Solidarności Walczącej Kornelem Morawieckim. Wyd. Kontra, Wysoka 2007. ISBN 978-83-925099-2-9
• Łukasz Kamiński, Wojciech Sawicki, Grzegorz Waligóra, Solidarność Walcząca. Tom 1. W oczach SB, IPN Warszawa 2007. ISBN 978-83-60464-39-7

Zobacz multimedia związane z tematem: Kafund/brudnopis2

• Portal Solidarności Walczącej
• Galeria znaczków Solidarności Walczącej