Przejdź do zawartości

Wilczyca kapitolińska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wilczyca kapitolińska
Ilustracja
Autor

nieznany

Data powstania

480–470 r. p.n.e. lub wczesne średniowiecze[1]

Medium

brąz

Wymiary

75 x 114 cm

Miejsce przechowywania
Lokalizacja

Palazzo dei Conservatori (Muzea Kapitolińskie)

Wilczyca kapitolińskarzeźba wilczycy, stanowiąca symbol stolicy starożytnego imperium rzymskiego. Wilczyca była świętym zwierzęciem boga wojny Marsa. Jak głosi legenda, zwierzę miało zaopiekować się i wykarmić Romulusa i Remusa.

Rzeźba została wykopana na Palatynie we wczesnym średniowieczu i od początku X wieku stała na Lateranie. W 1471 r. papież Sykstus IV podarował ją Rzymowi i wtedy trafiła do Palazzo dei Conservatori na Kapitol[2].

Datowanie

[edytuj | edytuj kod]

Rzeźbę przypisuje się Etruskom i datuje na V w. p.n.e. Jednak zdaniem Adriana La Reginy, profesora etruskologii z uniwersytetu La Sapienza w Rzymie i konserwator Anny Marii Carruby pochodzi ona najpewniej ze średniowiecza, gdyż została odlana w jednym kawałku, a wszystkie znane nam antyczne rzeźby tej wielkości odlano w kilku kawałkach[1]. Muzeum Kapitolińskie, w którym stoi rzeźba, wciąż jednak datuje ją na początek V w. p.n.e. Postacie chłopców niewątpliwie zostały dodane dopiero w XV wieku, przypuszczalnie wykonał je Antonio Pollaiuolo[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Wojciech Pastuszka: Wilczyca Kapitolińska powstała dopiero w średniowieczu?. archeowiesci.pl, 2006-11-25. [dostęp 2017-06-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-30)].
  2. a b Encyclopedia of the History of Classical Archaeology. edited by Nancy Thomson de Grummond. London: Routledge, 1996, s. 242-243. ISBN 1-884964-80-X.