Przejdź do zawartości

Wojciech Siemion

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wojciech Siemion
Ilustracja
Wojciech Siemion (2008)
Data i miejsce urodzenia

30 lipca 1928
Krzczonów

Data i miejsce śmierci

24 kwietnia 2010
Warszawa

Zawód

aktor

Współmałżonek

Jadwiga Siemion
Barbara Kasper-Siemion

Lata aktywności

1950–2010

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 10-lecia Polski Ludowej
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (srebrna)
Faksymile
Wojciech Siemion (ok. 1960)
Wojciech Siemion (2008)
Autograf z kwiatkiem (1973)
Nagrobek Wojciecha Siemiona

Juliusz Wojciech Siemion[1] (ur. 30 lipca 1928 w Krzczonowie, zm. 24 kwietnia 2010 w Warszawie) – polski aktor teatralny i filmowy, poseł na Sejm PRL IX kadencji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Mikołaja i Apolonii Siemionów. Jego ojciec, kierownik szkoły powszechnej w Krzczonowie, został w 1942 zamordowany przez Niemców w obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau. Wojciech Siemion miał sześciu braci, wśród nich dziennikarza Leszka Siemiona i chemika Ignacego Siemiona, oraz dwie siostry, które zmarły wkrótce po urodzeniu[2]. W 1945 przeniósł się do Kalisza, gdzie mieszkał jego brat Leszek. Tam ukończył Gimnazjum i Liceum dla Dorosłych im. Tadeusza Kościuszki w Kaliszu[2], a następnie studiował prawo na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie (1947–1950), został absolwentem Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie (z 1951).

Debiutował w 1946 (jako adept) rolą Madrygała w Krakowiakach i Góralach Wojciecha Bogusławskiego na scenie Teatru Miejskiego im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu[2]. Był aktorem Teatru Polskiego w Szczecinie (1950–1951), Teatru Ateneum (1951–1955), Teatru Młodej Warszawy (1955–1957), Teatru Komedia (1957–1962 i 1966–1968, w którym pełnił funkcję dyrektora i kierownika artystycznego), Teatru Narodowego (1962–1963, 1964–1965, 1972–1983), Teatru Powszechnego (1963–1964) i Teatru Ludowego w Warszawie (1970–1972), a także Teatru Polskiego we Wrocławiu (1968–1969). Był aktorem Studenckiego Teatru Satyryków, później w latach 60. kabaretu „Pod Egidą”. Zakładał teatr „Stara Prochownia”, w którym od 1972 pełnił funkcję dyrektora.

Prowadził spotkania dla czytelników pt. „Lekcja czytania”, podczas których przedstawiał własne interpretacje utworów Adama Mickiewicza, Cypriana Kamila Norwida, Mirona Białoszewskiego i Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego. Metodą interpretacyjną podczas tych spotkań było umiejętne wyczucie rytmiki utworów.

Według materiałów zgromadzonych w archiwum Instytutu Pamięci Narodowej w latach 1959–1978 był kontaktem poufnym Służby Bezpieczeństwa o pseudonimie „Wojciech”[3].

Pełnił funkcję I sekretarza POP PZPR w PWST w Warszawie[4]. W 1983 wszedł w skład Rady Krajowej Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego. W latach 1985–1989 z ramienia Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej sprawował mandat posła na Sejm PRL IX kadencji. W latach 1986–1988 był członkiem Społecznego Komitetu Odnowy Starego Miasta w Zamościu[5]. Od 1998 do 2002 zasiadał w Sejmiku Województwa Mazowieckiego, reprezentując Polską Partię Socjalistyczną (wybrany został z listy Sojuszu Lewicy Demokratycznej). W 2001 z listy Polskiego Stronnictwa Ludowego kandydował bez powodzenia do Sejmu. W 2002 i 2006 z listy PSL ubiegał się bezskutecznie ponownie o mandat radnego sejmiku, jednak w 2007 objął go w miejsce wybranego do Sejmu Janusza Piechocińskiego.

Wykładał na kierunku aktorstwo w Wyższej Szkole Komunikowania i Mediów Społecznych im. Jerzego Giedroycia w Warszawie, prowadził także prywatne muzeum we wsi Petrykozy.

21 kwietnia 2010 aktor doznał poważnych obrażeń w wyniku wypadku drogowego w Ruszkach pod Sochaczewem. Trzy dni później zmarł[6] w warszawskim szpitalu[7]. 7 maja 2010 Wojciech Siemion został pochowany w alei zasłużonych na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie[8] (kwatera C29/tuje/12).

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Był żonaty z Jadwigą Siemion, zmarłą w 2004[9]. Kilka lat później ożenił się z Barbarą Kasper-Siemion[10].

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Lekcja czytania. Norwid, 2001
  • Lekcja czytania. Mickiewicz, 2003
  • Lekcja czytania. Gałczyński czyli Metryka grecka i rzymska w niektórych wierszach poety, 2003
  • (Za)patrzenie, 2004
  • Non omnis moriar przy Józefa Panfila portretach człowieka, 2005
  • Lekcja czytania. Różewicz, 2006
  • Lekcja czytania. Białoszewski, 2007
  • Lekcja czytania. Aleksander Wat, 2008
  • Lekcja czytania. Juliusz Słowacki, 2009
  • Fortepian Szopena, 2010

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b M.P. z 2000 r. nr 13, poz. 258
  2. a b c Krzysztof Zwoliński, Juliusz Wojciech Siemion (1928–2010, „Rocznik Mazowiecki”, Nr 22, 2010, s. 130–138 [zarchiwizowane 2019-08-02].
  3. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych w Warszawie (1944) 1954–1990 [online], ipn.gov.pl [dostęp 2020-07-08].
  4. Rozmowa z Wojciechem Siemionem: I sekretarzem POP w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej, „Życie Partii”, Nr 1, 1977, s. 43–44 [dostęp 2023-11-30].
  5. Społeczny Komitet Odnowy Starego Miasta [online], zamosciopedia.pl, 26 października 2014 [dostęp 2020-04-12].
  6. Joanna Guzik, Zmarł Wojciech Siemion [online], rp.pl, 24 kwietnia 2010 [dostęp 2024-07-10].
  7. Zmarł wybitny aktor Wojciech Siemion, gazetaprawna.pl, 24 kwietnia 2010 [zarchiwizowane 2012-03-06].
  8. Pogrzeb Siemiona na Powązkach [online], fakt.pl, 7 maja 2010 [dostęp 2019-08-02].
  9. Edmund Mazur, Adwokat Jadwiga Siemion, „Palestra”, Nr 1–2, 2005 [zarchiwizowane 2018-04-25].
  10. Wojciech Siemion ponownie się ożenił, onet.pl, 16 września 2009 [zarchiwizowane 2009-09-24].
  11. M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400
  12. „Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy”, Nr 4, 24 lutego 1961, s. 3.
  13. Pro Masovia – 2008 r. [online], mazovia.pl [dostęp 2017-08-17].
  14. Laureaci nagrody im. Witolda Hulewicza, hulewicz.org.pl [zarchiwizowane 2019-09-30].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]