Przejdź do zawartości

Yanina Wickmayer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Yanina Wickmayer
Ilustracja
Państwo

 Belgia

Data i miejsce urodzenia

20 października 1989
Lier

Wzrost

182 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Status profesjonalny

2004

Zakończenie kariery

aktywna

Trener

Ann Devries

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

5 WTA, 1 WTA 125K, 14 ITF

Najwyżej w rankingu

12 (19 kwietnia 2010)

Australian Open

4R (2010, 2015)

Roland Garros

3R (2010, 2011, 2016)

Wimbledon

4R (2011)

US Open

SF (2009)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

4 WTA, 1 WTA 125K, 17 ITF

Najwyżej w rankingu

61 (11 września 2023)

Australian Open

2R (2010, 2013)

Roland Garros

2R (2017)

Wimbledon

2R (2009, 2013, 2016)

US Open

2R (2023)

Strona internetowa

Yanine Wickmayer (ur. 20 października 1989 w Lier) – belgijska tenisistka.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Jest tenisistką praworęczną z oburęcznym backhandem. Jest jedną z najwyżej klasyfikowanych belgijskich tenisistek w rankingu WTA. Ma na swoim koncie czternaście zwycięstw singlowych i siedemnaście deblowych w zawodach ITF. Od 2007 roku jest reprezentantką Belgii w Pucharze Billie Jean King. Do jej największych sukcesów w Pucharze Federacji należy zwycięstwo z Ukrainką Aloną Bondarenko. Swój debiut w turnieju wielkoszlemowym odnotowała w 2008 roku podczas French Open, gdzie przegrała już w pierwszej rundzie. Najlepszy wynik w turnieju Wielkiego Szlema odniosła w 2009 roku podczas US Open, gdy doszła do półfinału, w którym uległa Caroline Wozniacki 6:3, 6:3

Pierwsze zwycięstwo w cyklu WTA Tour odniosła podczas turnieju Estoril Open 2009, pokonując w finale Rosjankę Jekaterinę Makarową 7:5, 6:2. Drugi wygrany turniej rangi WTA Tour miał miejsce w tym samym roku w Linz. Natomiast kolejny triumf odniosła na początku 2010 roku w ASB Classic, gdzie w finale pokonała wyżej notowaną Flavię Pennettę.

W końcu sezonu 2009 została ukarana przez własną federację roczną dyskwalifikacją za unikanie kontroli antydopingowej. Z pozwem przeciw temu orzeczeniu zwróciła się do belgijskiego sądu, który zawiesił wykonanie nałożonej kary do momentu rozpoznania skargi.

Na czwarty triumf Belgijka czekała do września 2015 roku, wygrywając turniej w Tokio, w finale którego pokonała Magdę Linette.

Historia występów wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]
Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A A Q2 1R 4R 2R 1R 3R 2R 4R 1R 1R Q2 Q1 Q2 A A A 1R 0 / 10 10 – 10
French Open A A 1R 2R 3R 3R 1R 1R 2R 1R 3R 1R 1R Q1 Q1 A A Q2 0 / 11 8 – 11
Wimbledon A A 1R 1R 3R 4R 3R 1R 2R 1R 1R 2R 3R 2R NH A 2R 1R 0 / 14 13 – 14
US Open A A 1R SF 4R 2R 2R 1R 1R 2R 1R 2R 1R Q2 1R A Q2 2R 0 / 13 13 – 13
Ranking na koniec roku 534 221 69 16 23 26 23 59 67 49 52 112 113 152 165 339 328 74 0 / 48 44 – 48

Występy w grze podwójnej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A A A 1R 2R 1R A 2R 1R 1R 1R 1R A A A A A A 1R 0 / 9 2 – 9
French Open A A 1R 1R A A 1R A 1R 1R 1R 2R A A 1R A A A 0 / 8 1 – 8
Wimbledon A A A 2R 1R A 1R 2R 1R A 2R A A A NH A 1R A 0 / 7 4 – 7
US Open A A 1R 1R 1R A A 1R 1R A 1R A A A A A 1R 2R 0 / 8 1 – 8
Ranking na koniec roku 363 145 149 89 168 183 1123 122 207 902 139 142 142 94 99 310 154 71 0 / 32 8 – 32

Występy w grze mieszanej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A A A A A A A A A A A A A A A 0 / 0 0 – 0
French Open A A A A A A A A A A A A A A NH A A A 0 / 0 0 – 0
Wimbledon A A A A 1R A A A A A A A A A NH A A A 0 / 1 0 – 1
US Open A A A A A A A A A A A A A A NH A A A 0 / 0 0 – 0
0 / 1 0 – 1

Finały turniejów WTA

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1988

2008
Kategoria I
Kategoria II
Kategoria III
Kategoria IV
Kategoria V
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)
od
2021
WTA 1000 (obowiązkowe)
WTA 1000 (nieobowiązkowe)
WTA 500
WTA 250
WTA 125

Gra pojedyncza 11 (5–6)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 9 czerwca 2008 Birmingham Trawiasta Ukraina Kateryna Bondarenko 6:7(7), 6:3, 6:7(4)
Zwyciężczyni 1. 8 maja 2009 Estoril Ceglana Rosja Jekatierina Makarowa 7:5, 6:2
Finalistka 2. 20 czerwca 2009 ’s-Hertogenbosch Trawiasta Tajlandia Tamarine Tanasugarn 3:6, 5:7
Zwyciężczyni 2. 18 października 2009 Linz Twarda (hala) Czechy Petra Kvitová 6:3, 6:4
Zwyciężczyni 3. 9 stycznia 2010 Auckland Twarda Włochy Flavia Pennetta 6:3, 6:2
Finalistka 3. 8 stycznia 2011 Auckland Twarda Węgry Gréta Arn 3:6, 3:6
Finalistka 4. 15 stycznia 2012 Hobart Twarda Niemcy Mona Barthel 1:6, 2:6
Finalistka 5. 17 czerwca 2012 Bad Gastein Ceglana Francja Alizé Cornet 5:7, 6:7(1)
Finalistka 6. 5 stycznia 2013 Auckland Twarda Polska Agnieszka Radwańska 4:6, 4:6
Zwyciężczyni 4. 20 września 2015 Tokio Twarda Polska Magda Linette 4:6, 6:3, 6:3
Zwyciężczyni 5. 24 lipca 2016 Waszyngton Twarda Stany Zjednoczone Lauren Davis 6:4, 6:2

Gra podwójna 6 (4–2)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 19 czerwca 2009 ’s-Hertogenbosch Trawiasta Holandia Michaëlla Krajicek Włochy Sara Errani
Włochy Flavia Pennetta
4:6, 7:5, 11–13
Zwyciężczyni 1. 20 października 2013 Luksemburg Twarda (hala) Liechtenstein Stephanie Vogt Niemcy Kristina Barrois
Francja Laura Thorpe
7:6(2), 6:4
Zwyciężczyni 2. 23 lipca 2016 Waszyngton Twarda Rumunia Monica Niculescu Japonia Shūko Aoyama
Japonia Risa Ozaki
6:4, 6:3
Finalistka 2. 15 września 2019 Zhengzhou Twarda Słowenia Tamara Zidanšek Stany Zjednoczone Nicole Melichar
Czechy Květa Peschke
1:6, 6:7(2)
Zwyciężczyni 3. 25 września 2022 Seul Twarda Francja Kristina Mladenovic Stany Zjednoczone Asia Muhammad
Stany Zjednoczone Sabrina Santamaria
6:3, 6:2
Zwyciężczyni 4. 30 lipca 2023 Warszawa Twarda Wielka Brytania Heather Watson Polska Weronika Falkowska
Polska Katarzyna Piter
6:4, 6:4

Finały turniejów WTA 125K series

[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza 2 (1–1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 10 listopada 2013 Tajpej Dywanowa (hala) Belgia Alison Van Uytvanck 4:6, 2:6
Zwyciężczyni 1. 29 listopada 2015 Carlsbad Twarda Stany Zjednoczone Nicole Gibbs 6:3, 7:6(4)

Gra podwójna 4 (1–3)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 3 marca 2018 Indian Wells Twarda Stany Zjednoczone Taylor Townsend Stany Zjednoczone Jennifer Brady
Stany Zjednoczone Vania King
6:4, 6:4
Finalistka 1. 22 kwietnia 2018 Zhengzhou Twarda Wielka Brytania Naomi Broady Duan Yingying
Wang Yafan
6:7(5), 3:6
Finalistka 2. 26 stycznia 2019 Newport Beach Twarda Stany Zjednoczone Taylor Townsend Stany Zjednoczone Hayley Carter
Stany Zjednoczone Ena Shibahara
3:6, 6:7(1)
Finalistka 3. 2 marca 2019 Indian Wells Twarda Stany Zjednoczone Taylor Townsend Czechy Kristýna Plíšková
Rosja Jewgienija Rodina
6:7(7), 4:6

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]