Przejdź do zawartości

Ziemia Wiktorii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ziemia Wiktorii
Victoria Land
{{{alt grafiki}}}
Mapa Ziemi Wiktorii (południe jest u góry mapy)
Terytorium

 Antarktyda

Miejscowości

brak

Wydarzenia historyczne

Odkrycia i badania Antarktyki

Rodzaj obiektu

region Antarktydy Wschodniej

Położenie na mapie Antarktyki
Mapa konturowa Antarktyki, na dole znajduje się punkt z opisem „Ziemia Wiktorii”
Ziemia74°15′S 163°00′E/-74,250000 163,000000

Ziemia Wiktorii[1] (ang. Victoria Land[1]) – region Antarktydy Wschodniej między Ziemią Wilkesa na zachodzie a Morzem Rossa na wschodzie.

Nazwa upamiętnia brytyjską królową Wiktorię (1819–1901)[2].

Geografia

[edytuj | edytuj kod]

Ziemia Wiktorii jest regionem Antarktydy Wschodniej, leży między Ziemią Wilkesa (na zachodzie) a Morzem Rossa (na wschodzie)[3][4]. Rozciąga się po zachodniej stronie Morza Rossa na południe – od ok. 70°30′S do 78°00′S i dalej na zachód do krawędzi Płaskowyżu Polarnego[2].

W części nadmorskiej leżą wybrzeża[3]:

Jest to górzysty obszar[4], pokryty lądolodem do wysokości ok. 2500 m[3] z licznymi lodowcami wylotowymi niosącymi lód z East Antarctic Ice Sheet[4].

Przez Ziemię Wiktorii biegnie główny łańcuch górski Antarktydy – Góry Transantarktyczne[5] (które ciągną się dalej do Ziemi Coatsów nad Morzem Weddella). Niektóre szczyty Gór Transantarktycznych przekraczają wysokość 4000 m n.p.m.[4] W pobliżu wybrzeża rozciągają się m.in. pasma: Góry Admiralicji z najwyższym szczytem Górą Sabine’a (3850 m n.p.m.), Góry Księcia Alberta czy Pasmo Towarzystwa Królewskiego z najwyższym szczytem Ziemi Wiktorii Górą Listera (4025 m n.p.m.)[3].

W południowej części Wybrzeża Scotta leży największa pod względem łącznej powierzchni oaza antarktyczna na terenie Antarktydy – McMurdo Dry Valleys – obejmująca m.in. pasma górskie, nunataki, lodowce, doliny pozbawione pokrywy lodowej (ang. dry valleys), wybrzeże, jeziora, stawy i wydmy[6]. W jej dolinach leżą jeziora zasilane wodami polodowcowymi (m.in. Vanda Lake, Lake Bonney[3]). Przez Wright Valley płynie rzeka Onyx zasilana przez topniejący lodowiec morski, która uchodzi do Vanda Lake[7].

Region obejmuje także Wyspę Rossa[5], oddzieloną od wybrzeża Ziemi Wiktorii cieśniną McMurdo Sound[8]. Jest to wyspa pochodzenia wulkanicznego, na której znajdują się cztery wulkany: aktywny Mount Erebus (3795 m n.p.m.)[9][a] oraz wygasłe Mount Terror (3230 m n.p.m.)[b], Mount Bird (1700 m n.p.m.[10][c]) i Mount Terra Nova (2100 m n.p.m.[10][d]). Mount Erebus jest najbardziej aktywnym wulkanem na terenie Antarktydy[5]. Wulkany znajdują się także na wybrzeżu w północnej Ziemi Wiktorii[11]. Występują tu zarówno niewielkie stratowulkany, jak i wielkie wulkany tarczowe[12]. Za potencjalnie aktywne (wulkany drzemiące) uznawane są: Mount Melbourne (2732 m n.p.m.[13]), Mount Rittmann (2600 m n.p.m.[14]) i The Pleiades (3040 m n.p.m.[15])[12].

Na Ziemi Wiktorii, na terenie Allan Hills i Darwin Glacier zlokalizowano w 1979 roku ponad 300 meteorytów zachowanych w lodzie[4].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Region został odkryty w styczniu 1841 roku przez Jamesa Clarka Rossa (1800–1862)[2].

Na Ziemi Wiktorii od lat 50. XX w. stacje badawcze prowadzą Stany Zjednoczone i Nowa Zelandia[4]. Pierwsza amerykańska baza – Williams Air Operating Facility – została wzniesiona na Wyspie Rossa w 1956 roku, a następnie szybko przeniesiona do Hut Point i w 1957 roku przemianowana na McMurdo[9]. Baza nowozelandzka – Scott Base – została założona na Wyspie Rossa w styczniu 1957 roku przez nowozelandzkiego polarnika Edmunda Hillary’ego (1919–2008) na potrzeby ekspedycji transantarktycznej[9]. W 2017 roku do użytku została oddana całoroczna stacja koreańskaJang Bogo wzniesiona nad zatoką Terra Nova Bay[16]. Nad Terra Nova Bay leżą również stacje sezonowe: włoska stacja Zucchelli[17] i niemiecka Gondwana[18]. Kolejna stacja sezonowa – rosyjska stacja Leningradskaja – znajduje się na Wybrzeżu Oatesa[19].

  1. Strona Global Volcanism Program podaje, że wulkan wznosi się na wysokość 3794 m n.p.m., zob. Global Volcanism Program ↓; natomiast SCAR Composite Gazetteer of Antarctica i New Zealand Gazetteer podają, że wysokość wulkanu to 4070 m n.p.m., zob. SCAR Composite Gazetteer of Antarctica and New Zealand Gazetteer ↓.
  2. Strona Global Volcanism Program podaje, że wulkan wznosi się na wysokość 3262 m n.p.m., zob. Global Volcanism Program – Terror ↓; natomiast SCAR Composite Gazetteer of Antarctica i New Zealand Gazetteer podają, że wysokość wulkanu to 3300 m n.p.m., zob. SCAR Composite Gazetteer of Antarctica and New Zealand Gazetteer ↓.
  3. SCAR Composite Gazetteer of Antarctica i New Zealand Gazetteer podają, że wysokość wulkanu to 1720 m n.p.m., zob. SCAR Composite Gazetteer of Antarctica and New Zealand Gazetteer ↓; natomiast Riffenburgh (2007) podaje, że wulkan wznosi się na 1765 m n.p.m., zob. Riffenburgh 2007 ↓, s. 805.
  4. Riffenburgh (2007) podaje, że wulkan wznosi się na 2130 m n.p.m., zob. Riffenburgh 2007 ↓, s. 805.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]